ဒီကိုေရာက္မွ ကၽြန္မဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ပိုတူလာတယ္။ ကၽြန္မကိုယ့္ ကၽြန္မတစ္ခါတေလ မိန္းမဆိုတာ ေမ့ေနတက္ေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ ေနတိုင္းၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္အေနအထားအရ ကၽြန္မဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္လံုးလံုးျဖစ္ေနတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္လို သူမ်ားကို အားကိုးခ်င္ေနတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္လို ထစ္ကနဲဆို ငိုခ်င္ေနတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္လို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ေတြေ၀ေနတယ္။ ကၽြန္မမျဖစ္ခ်င္ဆံုး မိန္းမတစ္ေယာက္ပံုကို တေန႔တျခားေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ မုန္းမိ ေလာက္ေအာင္ပါဘဲ။
ဘ၀မွာ ကၽြန္မအျဖစ္ခ်င္ဆံုးက သိပ္ျပီးမထက္ျမတ္ေပမယ့္။ အားလံုးနဲ႔ အဆင္ေျပမယ့္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပါ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက သားဦးကို ေယာက္်ားေလးသာလိုခ်င္တဲ့ ေဖေဖက ကၽြန္မကို ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔သာ သေဘာထားဆက္ဆံ၊ သြန္သင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ မိန္းမဆိုတာ သတိရမိတဲ့အခ်ိန္က အေတာ္နည္းတယ္။ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေယာက္်ားေလးမ်ားနည္းတူ လုပ္ႏုိင္ရမယ္လို႔ စိတ္ထဲမွတ္ထားတက္သူပါ။ ဒါေပမယ့္ အသက္ေတြၾကီးလာေလ။ ကၽြန္မမိန္းမနဲ႔ ပိုတူလာေလပါဘဲ။ သိပ္မုန္းတယ္ ဒီလုိျဖစ္တာကို။ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ေယာက္်ားေလးမျဖစ္ေတာ့မွန္းသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မစဥ္းစားေတြးေခၚမွဳေတြ၊ အလုပ္လုပ္ပံုေတြအားလံုးနီးပါကို အတူႏိုင္ဆံုးတူေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္၊ ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္၊ အတက္ႏိုင္ဆံုး သင္ယူခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ္ ေနာက္ဆံုးကၽြန္မ မိန္းမျဖစ္သြားတယ္။
ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မဘယ္ေလာက္ဘဲၾကိဳးစား ၾကိဳးစား မိန္းမျဖစ္ေနဦးမွာဘဲ။ မိန္းမေတြကို ေစ်း၀ယ္ထြက္တာ ၀ါသနာပါမယ္၊ ရတနာေတြၾကိဳက္မယ္၊ျပႆနာတက္ရင္ ငိုမယ္။ အူတိုမယ္။ စိတ္ေကာက္မယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္မယ္။ အခင္ဆံုးလူကို ရစ္မယ္။ မိန္မေတြလုပ္တက္တာ ဘာေတြမ်ားရွိေသးလဲ။ ကဲ ဒါေတြအားလံုးကို သင္ယူျပီးေျမာက္ခ်ိန္မွာ တေန႔ ကၽြန္မ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ အရာတစ္ခုမ်ားျဖစ္သြားမလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ တကယ္လို႔သာ ျဖစ္ခဲ့ရင္ အဲ့ဒါေတြကို ကၽြမ္းက်င္တက္ေျမာက္ေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။
ေျပာမယ့္သာေျပာရတာ ကၽြန္မက နဂိုကတည္းက မိန္းမျဖစ္ေနေတာ့ မိန္မေတြၾကိဳက္တာေတြလည္း ၾကိဳက္တက္၊ လုပ္တက္ေသးတယ္။ မိန္းမေတြ လုပ္တာမလုပ္ဘူးလို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ကိစၥေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို မိန္းမလိုမစဥ္းစားတာပါ။ အမွန္ေတာ့ မိန္မဟာ မိန္းမလို စဥ္းစား၊ ျပဳမူေနထိုင္မွ ေလာကနဲ႔ အဆင္ေျပ မွာေပါ့ေနာ္။ အဲ့ဒီလို မဟုတ္ခဲ့ရင္ အဆင္မေျပႏိုင္ဘူးေပါ့။ ေလာကၾကီးနဲ႔ အဆင္ေျပသြားေအာင္ ဘာေတြ လုပ္ရရင္ ေကာင္းမလဲစဥ္းစားေန ေတြးေနမိတယ္။
ဘ၀မွာ ကၽြန္မအျဖစ္ခ်င္ဆံုးက သိပ္ျပီးမထက္ျမတ္ေပမယ့္။ အားလံုးနဲ႔ အဆင္ေျပမယ့္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပါ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက သားဦးကို ေယာက္်ားေလးသာလိုခ်င္တဲ့ ေဖေဖက ကၽြန္မကို ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔သာ သေဘာထားဆက္ဆံ၊ သြန္သင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ မိန္းမဆိုတာ သတိရမိတဲ့အခ်ိန္က အေတာ္နည္းတယ္။ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေယာက္်ားေလးမ်ားနည္းတူ လုပ္ႏုိင္ရမယ္လို႔ စိတ္ထဲမွတ္ထားတက္သူပါ။ ဒါေပမယ့္ အသက္ေတြၾကီးလာေလ။ ကၽြန္မမိန္းမနဲ႔ ပိုတူလာေလပါဘဲ။ သိပ္မုန္းတယ္ ဒီလုိျဖစ္တာကို။ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ေယာက္်ားေလးမျဖစ္ေတာ့မွန္းသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မစဥ္းစားေတြးေခၚမွဳေတြ၊ အလုပ္လုပ္ပံုေတြအားလံုးနီးပါကို အတူႏိုင္ဆံုးတူေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္၊ ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္၊ အတက္ႏိုင္ဆံုး သင္ယူခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ္ ေနာက္ဆံုးကၽြန္မ မိန္းမျဖစ္သြားတယ္။
ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မဘယ္ေလာက္ဘဲၾကိဳးစား ၾကိဳးစား မိန္းမျဖစ္ေနဦးမွာဘဲ။ မိန္းမေတြကို ေစ်း၀ယ္ထြက္တာ ၀ါသနာပါမယ္၊ ရတနာေတြၾကိဳက္မယ္၊ျပႆနာတက္ရင္ ငိုမယ္။ အူတိုမယ္။ စိတ္ေကာက္မယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္မယ္။ အခင္ဆံုးလူကို ရစ္မယ္။ မိန္မေတြလုပ္တက္တာ ဘာေတြမ်ားရွိေသးလဲ။ ကဲ ဒါေတြအားလံုးကို သင္ယူျပီးေျမာက္ခ်ိန္မွာ တေန႔ ကၽြန္မ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ အရာတစ္ခုမ်ားျဖစ္သြားမလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ တကယ္လို႔သာ ျဖစ္ခဲ့ရင္ အဲ့ဒါေတြကို ကၽြမ္းက်င္တက္ေျမာက္ေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။
ေျပာမယ့္သာေျပာရတာ ကၽြန္မက နဂိုကတည္းက မိန္းမျဖစ္ေနေတာ့ မိန္မေတြၾကိဳက္တာေတြလည္း ၾကိဳက္တက္၊ လုပ္တက္ေသးတယ္။ မိန္းမေတြ လုပ္တာမလုပ္ဘူးလို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ကိစၥေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို မိန္းမလိုမစဥ္းစားတာပါ။ အမွန္ေတာ့ မိန္မဟာ မိန္းမလို စဥ္းစား၊ ျပဳမူေနထိုင္မွ ေလာကနဲ႔ အဆင္ေျပ မွာေပါ့ေနာ္။ အဲ့ဒီလို မဟုတ္ခဲ့ရင္ အဆင္မေျပႏိုင္ဘူးေပါ့။ ေလာကၾကီးနဲ႔ အဆင္ေျပသြားေအာင္ ဘာေတြ လုပ္ရရင္ ေကာင္းမလဲစဥ္းစားေန ေတြးေနမိတယ္။
ႏွင္းဆီနီနီ။
