Tuesday 16 October 2007

အက်င့္ဆိုး

ကၽြန္မတြင္အလြန္ဆိုးရြားေသာအက်င့္ တစ္ခုရွိပါသည္။ အဲဒီအက်င့္ေၾကာင့္ အေတာ္ေလးဒုကၡမ်ားဖူးပါတယ္။ အဲဒီအက်င့္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေခါင္းစဥ္ကိုမဖတ္တဲ့အက်င့္ပါ။ အေလးမထားလို႔ မဟုတ္ရပါဘူူး။ အထဲကစာေတြ အကုန္နီးပါးမွတ္မိခ်င္မွတ္မိေနပါလိမ့္မယ္။ သူေျပာခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အကုန္ရခ်င္ရေန ပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ေခါင္းစဥ္ကိုမွတ္မိဖို႔အေတာ္ေလး ခက္ခဲပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္မေက်ာင္းမွာ တုန္းက သမိုင္းေတြအေသအလဲက်တ္ျပီး စာေတြရလို႔ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေခါင္းစဥ္ကို က်တ္ဖို႔ေမ့သြား
တာကၽြန္မကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ပါဘူး။ စာေမးပြဲခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ့ ေမးခြန္းစာရြက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ
ကၽြန္မေခါင္းစဥ္ေတြမက်တ္ခဲ့ဘူးမွန္း သတိရလိုက္တယ္။ အေတာ္ကိုဆိုးပါတယ္။ ေမးခြန္ကိုၾကည့္ျပီး မွန္းေျဖလိုက္ရပါတယ္။ ေတာ္ပါေသးရဲ႕စာေမးပြဲေအာင္လို႔။
စားစီစာကံုးေရးရင္လည္း ေခါင္းစဥ္ကအခ်ဳပ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မအတြက္အခက္ေတြ႔ျပန္ပါေရာ။ ကၽြန္မေဘာင္ခတ္ ထားတာတို႔၊ ကန္႔သတ္ထားတာတို႔ဆိုသိပ္ျပီးမုန္းတာေၾကာင့္ စာစီစာကံုးကို သိပ္ျပီးမုန္းပါတယ္။ ဆယ္တန္း တုန္းကလည္းေတြ႔ သမွ်စာစီစာကံုးေတြကို အကုန္ဖတ္ေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွမေလ့က်င့္ဘူး ေခါင္းစဥ္တစ္ခု ေအာက္မွာ။
ဘေလာဒ့္ေရးေတာ့လည္း ဘယ္ေတာ့မွေခါင္းစဥ္ကိုအရင္မေရးတက္ပါဘူး။ ေရးခ်င္တာေရးျပီးမွ ေခါင္းစဥ္တပ္ လုိက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအက်င့္က ကၽြန္မအတြက္ေအာင္ျမင္မွဳေတြနဲ႔ ေ၀းေစတဲ့အခ်က္မွန္းကၽြန္မသိေပမယ့္ ျပင္လို႔မရခဲ့ပါဘူး။ အေတာ္ဆိုးပါတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲကသာမပါရင္ ဘာမွလိုပ္လို႔မရတဲ့ ကၽြန္မခႏၶာကိုယ္ကို မုန္းမိပါရဲ႕။
ဘေလာဒ့္ေတြကို ေလွ်ာက္လည္ျပန္ေတာ့ဘယ္ေတာ့မွ ဘေလာဒ့္နာမည္ေတြကို မမွတ္မိျပန္ပါဘူး။ အဲ့ဒါနဲ႔ Notepad ထဲမွာကိုမွတ္ထားရပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ သူမ်ားSideေတြထဲမွာ လင့္ေတြလိုက္ရွာျပီးမွ ၀င္ၾကည့္ရပါတယ္။ ကိုရန္ေအာင္ေလာက္လြယ္တဲ့နာမည္ေတာင္ ကၽြန္မ၀င္ၾကည့္လို႔မရခဲ့ပါဘူး။ မွန္ေအာင္လို႔ အေတာ္ေလးက်တ္ယူခဲ့ရပါတယ္။ သိပ္ျပီးမေကာင္းတဲ့ မွတ္ၪာဏ္ကိုအရမ္းမုန္းပါတယ္။