မီေလးကတက္ထားလို႔ ေရးမယ္လို႔စဥ္းစားထားတာ ဒီေန႔မွတင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးခ်င္တာေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါဘဲ။အဆင္ေျပမယ္ထင္တာေလးေတြဘဲ ေရးျဖစ္လိုက္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကခပ္ဆိုးဆိုး (အဲ အခုလဲ ထူးမျခားနားပါဘဲ။)ဆိုေတာ့ ကၽြန္မမွာျပန္ေတြရင္ရယ္စရာေတြအမ်ားၾကီးပါဘဲ။ အဲ မူၾကိဳတုန္းက အေၾကာင္း ေရးလိုက္မယ္ေနာ့။
ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္ မူၾကိဳတက္တုန္းက ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၃ရက္ေန႔ဟာျမန္မာ့ကေလးမ်ားေန႔ပါ။ အဲဒီေန႔မွာ ကေလးေတြ အတြက္ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပြဲေတြလုပ္တက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းကပဲြလိုမ်ိဳးေပါ့ ေက်ာင္းေတြလည္း ပိတ္ေပးတက္ပါတယ္။ မူၾကိဳေက်ာင္းက ေက်ာင္းကပြဲလုပ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔အားလံုး၀င္ပါရတာေပါ့။ ေက်ာင္းကပဲြမွာ ကၽြန္မပါခ်င္တာက ကခ်င္၀တ္စံု၀တ္ျပီး ဂ်ိမ္းေဖါအကပါ။ ကၽြန္မကိုေရြးတာက ႏွစ္ပါးသြား။ ကၽြန္မတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ႏွစ္ပါးသြားကရမွာပါ။ အားလံုးအတဲြ ၆ တဲြပါ။ ကၽြန္မလံုး၀ မကခ်င္ပါဘူး ဘာလုိ႔လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔တြဲကမယ့္ ေကာင္ေလးက ကၽြန္မထက္အရပ္ပုသလို အရမ္းေအးျပီး၊ ဘာမွသြက္သြက္လက္လက္ မရွိလို႔ပါ။ ဘယ္လိုမွျငင္းလို႔မရတဲ့အဆံုး၊ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း အားလံုးကလည္းပါေတာ့ ကၽြန္မႏွစ္ပါးသြားကရတာေပါ့။ အကေတြတိုက္ျပီးအေတာ္အဆင္ေျပသြားေတာ့ ပြဲရက္ေရာက္ျပီေပါ့။
ပဲြေန႔လည္းေရာက္ေရာ မိတ္ကပ္ေတြျပင္ဆင္၊ မင္းသမီးအကၤီ်းေတြ၀တ္ေပါ့။ ကဖို႔ေခၚေတာ့ ဆင္ေပၚတက္။ တီးလံုးစဖြင့္တာနဲ႔ တိုက္ထားတဲ့အတိုင္း ကေပါ့ေလ။ အဲ ကၽြန္မတို႔ကကြက္ အဆံုးမွာ မင္းသမီးေလး ကထိုင္ခ် လိုက္၊ မင္းသားက မင္းသမီးကိုေမ့ေစ့ေလးကိုင္ျပီးကကြက္ကို အဆံုးသတ္ရမွာပါ။ ကၽြန္မလည္းတီးလံုးဆံုး ခါနီးေတာ့ ထိုင္ခ်လုိက္တယ္။ ကၽြန္မနဲ႔တြဲကတဲ့ေကာင္ေလးက ဆင္ေပၚစတက္ကတည္းက ဆင္ေအာက္က လူေတြကိုၾကည့္ျပီး ေၾကာက္ေနတာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္၊ ေျခမခ်ိဳးလက္မခ်ိဳးနဲ႔။ မလွဳပ္တလွဳပ္နဲ႔ကေနတာ သီးခ်င္းဆံုးလို႔ ကကြက္သိမ္းတဲ့အထိ သူကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ဒီအတိုင္းရပ္ေနတာ။ ကၽြန္မလည္း စိတ္မရွည္လို႔ သူမ်ားအတဲြေတြက မင္းသမီးေမ့ေစ့ကိုကိုင္ျပီး ျပံဳးျပံဳးေလးေတြနဲ႔ ရပ္ေနၾကျပီ။ ကၽြန္မမင္းသားက ေတာ့ ေၾကာင္ျပီး ဒီအတိုင္းရပ္ေနတာ ကၽြန္မလည္းစိတ္မရွည္တာနဲ႔သူ႕လက္ကိုယူျပီး ကၽြန္မေမ့ေစ့ ကိုနားမွာထားလိုက္တယ္။ ပြဲျပီးလို႔ျငိမ္ေနတဲ့ပရိတ္သက္က ၀ါးကနဲ႔ပြဲက်သြားတယ္။ ကၽြန္မလည္းရွက္မေန ေတာ့ဘူး ဆရာမကေျပာထားတယ္ေလ သူေမ့ေနရင္သတိေပးလိုက္ဆိုလို႔ ကၽြန္မလုပ္လုိက္တာပါ။ ပြဲလည္းျပီးေရာ ကၽြန္မ၀ိုင္းစၾကပါေရာ။ အေတာ္မလဲြတဲ့ေကာင္မေလးေပါ့ေလ။ ေနာက္ရက္ေတြမွာလည္း အိမ္နားက အစ္ကိုၾကီးအစ္မၾကီးေတြက ကၽြန္မကိုေတြတိုင္း၀ိုင္းစၾကေတာ့တာပါဘဲ။ အဲ့ဒီေကာင္းေလး သူငယ္ခ်င္းနဲ႔က ၾကီးလာတဲ့အထိ အေက်ာမတည့္ဘူး။ အခုေတာ့သူလည္း ဘယ္ေရာက္ေနလည္းမသိပါဘူး။ အဲဒါေလးက ကၽြန္မကိုလူအမ်ားက အမွတ္ရေစတဲ့ငယ္ငယ္တုန္းက အမွတ္တရေလးပါ။ ေရးစရာ ေတြမ်ားေနတာ ဘယ္ဟာေရးရမွန္းမသိဘဲ ကိုပီေကက ေက်ာင္းကပဲြအေၾကာင္းေရးလို႔ သတိရျပီး ေရးလိုက္တာပါ။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္ မူၾကိဳတက္တုန္းက ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၃ရက္ေန႔ဟာျမန္မာ့ကေလးမ်ားေန႔ပါ။ အဲဒီေန႔မွာ ကေလးေတြ အတြက္ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပြဲေတြလုပ္တက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းကပဲြလိုမ်ိဳးေပါ့ ေက်ာင္းေတြလည္း ပိတ္ေပးတက္ပါတယ္။ မူၾကိဳေက်ာင္းက ေက်ာင္းကပြဲလုပ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔အားလံုး၀င္ပါရတာေပါ့။ ေက်ာင္းကပဲြမွာ ကၽြန္မပါခ်င္တာက ကခ်င္၀တ္စံု၀တ္ျပီး ဂ်ိမ္းေဖါအကပါ။ ကၽြန္မကိုေရြးတာက ႏွစ္ပါးသြား။ ကၽြန္မတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ႏွစ္ပါးသြားကရမွာပါ။ အားလံုးအတဲြ ၆ တဲြပါ။ ကၽြန္မလံုး၀ မကခ်င္ပါဘူး ဘာလုိ႔လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔တြဲကမယ့္ ေကာင္ေလးက ကၽြန္မထက္အရပ္ပုသလို အရမ္းေအးျပီး၊ ဘာမွသြက္သြက္လက္လက္ မရွိလို႔ပါ။ ဘယ္လိုမွျငင္းလို႔မရတဲ့အဆံုး၊ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း အားလံုးကလည္းပါေတာ့ ကၽြန္မႏွစ္ပါးသြားကရတာေပါ့။ အကေတြတိုက္ျပီးအေတာ္အဆင္ေျပသြားေတာ့ ပြဲရက္ေရာက္ျပီေပါ့။
ပဲြေန႔လည္းေရာက္ေရာ မိတ္ကပ္ေတြျပင္ဆင္၊ မင္းသမီးအကၤီ်းေတြ၀တ္ေပါ့။ ကဖို႔ေခၚေတာ့ ဆင္ေပၚတက္။ တီးလံုးစဖြင့္တာနဲ႔ တိုက္ထားတဲ့အတိုင္း ကေပါ့ေလ။ အဲ ကၽြန္မတို႔ကကြက္ အဆံုးမွာ မင္းသမီးေလး ကထိုင္ခ် လိုက္၊ မင္းသားက မင္းသမီးကိုေမ့ေစ့ေလးကိုင္ျပီးကကြက္ကို အဆံုးသတ္ရမွာပါ။ ကၽြန္မလည္းတီးလံုးဆံုး ခါနီးေတာ့ ထိုင္ခ်လုိက္တယ္။ ကၽြန္မနဲ႔တြဲကတဲ့ေကာင္ေလးက ဆင္ေပၚစတက္ကတည္းက ဆင္ေအာက္က လူေတြကိုၾကည့္ျပီး ေၾကာက္ေနတာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္၊ ေျခမခ်ိဳးလက္မခ်ိဳးနဲ႔။ မလွဳပ္တလွဳပ္နဲ႔ကေနတာ သီးခ်င္းဆံုးလို႔ ကကြက္သိမ္းတဲ့အထိ သူကေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ဒီအတိုင္းရပ္ေနတာ။ ကၽြန္မလည္း စိတ္မရွည္လို႔ သူမ်ားအတဲြေတြက မင္းသမီးေမ့ေစ့ကိုကိုင္ျပီး ျပံဳးျပံဳးေလးေတြနဲ႔ ရပ္ေနၾကျပီ။ ကၽြန္မမင္းသားက ေတာ့ ေၾကာင္ျပီး ဒီအတိုင္းရပ္ေနတာ ကၽြန္မလည္းစိတ္မရွည္တာနဲ႔သူ႕လက္ကိုယူျပီး ကၽြန္မေမ့ေစ့ ကိုနားမွာထားလိုက္တယ္။ ပြဲျပီးလို႔ျငိမ္ေနတဲ့ပရိတ္သက္က ၀ါးကနဲ႔ပြဲက်သြားတယ္။ ကၽြန္မလည္းရွက္မေန ေတာ့ဘူး ဆရာမကေျပာထားတယ္ေလ သူေမ့ေနရင္သတိေပးလိုက္ဆိုလို႔ ကၽြန္မလုပ္လုိက္တာပါ။ ပြဲလည္းျပီးေရာ ကၽြန္မ၀ိုင္းစၾကပါေရာ။ အေတာ္မလဲြတဲ့ေကာင္မေလးေပါ့ေလ။ ေနာက္ရက္ေတြမွာလည္း အိမ္နားက အစ္ကိုၾကီးအစ္မၾကီးေတြက ကၽြန္မကိုေတြတိုင္း၀ိုင္းစၾကေတာ့တာပါဘဲ။ အဲ့ဒီေကာင္းေလး သူငယ္ခ်င္းနဲ႔က ၾကီးလာတဲ့အထိ အေက်ာမတည့္ဘူး။ အခုေတာ့သူလည္း ဘယ္ေရာက္ေနလည္းမသိပါဘူး။ အဲဒါေလးက ကၽြန္မကိုလူအမ်ားက အမွတ္ရေစတဲ့ငယ္ငယ္တုန္းက အမွတ္တရေလးပါ။ ေရးစရာ ေတြမ်ားေနတာ ဘယ္ဟာေရးရမွန္းမသိဘဲ ကိုပီေကက ေက်ာင္းကပဲြအေၾကာင္းေရးလို႔ သတိရျပီး ေရးလိုက္တာပါ။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
