ကၽြန္မႏွင့္ဘေလာဒ့္...
ဘေလာဒ့္နဲ႔ပက္သက္လို႔ ၂၀၀၇ ေရာက္တဲ့ ဘာဆိုဘာမွ မသိခဲ့ပါဘူး။ ဂ်ီေတာ့ထဲက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကို ဒီေရာကေတာ့ အရမ္းပ်င္းေၾကာင္းနဲ႔၊ စာေလးဘာေလးဖတ္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာေတာ့ သူက ဖိုရမ္ ေရးတာလို႔ ဖတ္တာ တို႔လုပ္ပါလားလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဖိုရမ္ဆိုတာ ဘာၾကီးတုန္းကၽြန္မ မသိဘူးလို႔ေျပာေတာ့။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မက စာဘဲ ဖတ္ခ်င္တာ။ ျမန္မာျပည္မွာေနတုန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ရင္ အီးဘုတ္ေတြဘာေတြ ရတယ္ ေျပာတယ္ အဲ့ဒါ အီးဘုတ္ေတြ ရတဲ့ ေနရာသိလားလို႔ နဲနဲရစ္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ သူက မႏိုင္းႏိုင္းစေနရဲ႕ ဘေလာဒ့္လိပ္စာေပးပါတယ္။ အဲ အဲ့ဒီကစပါတယ္။
အဲ ေျပာဖို႔ တခုက်န္သြားတာက မႏိုင္းႏိုင္းရဲ႕ ဘေလာဒ့္ကို၀င္ၾကည့္တဲ့ေနက ဂူဂလ္က အေကာင့္ဖြင့္မွဆိုလား ဘာလားမသိေျပာလို႔ မေရာင္မလည္နဲ႔ အေကာင့္တစ္ခု ဖြင့္လိုက္မိပါတယ္။ နာမည္ေရြးဆိုေတာ့ ဘာေရြးရမွန္း မသိလို႔ စိတ္ထဲရွိတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းကိုေရြးမယ္ပါ့ အဲ့ဒါနဲ႔ Rose ။ ႏွင္းဆီပန္းဆိုရင္ အေရာင္ကိုပါေရြးရပါ့မယ္။ ဒါဆို ဘာအေရာင္ ေရြးမလဲေပါ့။ စမ္းတဲ့ဘေလာဒ့္ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အနီေရာင္ကို ေရြးလိုက္မိပါတယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ Red။ Red Rose အဲ့ဒီလို ရိုက္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီနာမည္က ရွိျပီးသားတဲ့။ ကၽြန္မလညး ေခါင္းမစားခ်င္ တာနဲ႔ Red Rose ကရွိျပီးသားဆိုရင္ Red-Rose ကေရာဆိုေတာ့ ဂူဂလ္ၾကီးက ရတယ္တဲ့။ ဒါဆိုလဲ ျပီးေရာ Red-Rose ေပ့ါ။
ဂူဂလ္က အေတာ္ရစ္တယ္ေနာ္။ နာမည္နဲ႔မျပီးေသးဘူးတဲ့ေလ။ ေနာက္ထပ္ဘယ္လို ေပၚခ်င္သလဲတဲ့ ဒါနဲ႔ စမ္း တာေပါ့ Test။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မမွာ Red-Rose-Test ဆိုတဲ့ ဘေလာဒ့္တခု ျဖစ္သြားပါေရာ။ ဘာမွလည္း မေရးတက္ ဘယ္လို လုိပ္ရမွန္းမသိေတာ့ အဲ့ဒီညမွာဘဲ Red-Rose-Test ဆိုတာၾကီး လုပ္ျပီး စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ ဒီအတိုင္းထားလို္က္ပါတယ္။ ေတာ္ၾကာတယ္ထင္တယ္။ အေကာင့္ဖြင့္တာ ဇြန္လတုန္းက ပါ စေရးေတာ့ ၾသဂုတ္ ဘာမွလည္း မဆိုင္ဘူး။ ဘာမွန္မသိဘဲ အေကာင့္ဖြင့္ဆိုလို႔ ဖြင့္လိုက္မိတာ။ အေကာင့္ တခု အဖတ္တင္ သြားတာေပါ့။ ဆရာၾကီး ဦးမ်ိဳးညႊန္႔စကားနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ေတာင္တမန္အင္း ေရာက္ေနေလာက္ျပီး ဘာမွန္မသိဘဲ ရမး္သမ္းျပီး ေခါင္းညိမ့္လို႔။ ထားလိုက္ပါေတာ့။
ဒါနဲ႔ မႏိုင္းႏိုင္းရဲ႕ ဘေလာဒ့္ကို ၀င္ျပီးစာေတြဖတ္ခ်င္ရင္ ေမလ္းကိုဖြင့္ ေမးလ္သမိုင္းထဲက လိပ္စာကိုယူ ျပီးမွ ဖတ္ရတယ္။ အေတာ္ဆိုးတယ္လို႔ မထင္ၾကဘူးလား။ လိပ္စာကို မွတ္ထားမယ္လို႔ ဘေလာဒ့္အ၀င္မွာ အျမဲ စဥ္းစားတက္ ေပမယ့္။ ျပတင္းေပါက္ၾကီး ပိတ္ျပီးမွ အျမဲသတိျပန္ရတက္လို႔ပါ။ အသက္က ငယ္ေသးေပမယ့္ သတိက မငယ္ေတာ့လို႔ ေမ့တက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုဘယ္လို တျခားလူေတြ ဆီကုိ သြားရမွန္းေတာ့ လံုး၀မသိခဲ့ပါဘူး။
တရက္ ၾဆာၾကီး ျပာျမွားနဲ႔ ေျပာၾကဆိုၾကရင္း ဘေလာဒ့္အေၾကာင္း ေရာက္သြားပါတယ္။ ဘေလာဒ့္ေတြ ဖတ္ပါလားဘာညာ(ဘေလာဒ့္ေရးတဲ့ ဘာညာမဟုတ္)ေပါ့၊ ျပီးေတာ့မွ သူက၊ သူလဲ ဘေလာဒ့္ေရး ေနေၾကာင္းေျပာပါတယ္(ေၾကာ္ျငာ၀င္တာေပါ့ေလ)။ အဲ့ဒါနဲ႔ သူဘေလာဒ့္လိပ္စာ ေပးပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါေပါ့။ ဘာညာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မမွာလည္း အဖတ္တင္ေနတဲ့ ဘေလာဒ့္လိပ္စာ တစ္ခုရွိေၾကာင္း၊ ဘယ္လို လုပ္ရမွန္းမသိလုိ႔ ဒီအတိုင္းထားတာ ၾကာျပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့။ ၾဆာၾကီးက သိခ်င္ရင္ဒီကိုသြားဆို ျပီး လိပ္စာေပးပါတယ္။ လိပ္စာက ေမာင္လွ တဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ ဟိုဖတ္ဒီဖတ္ျပီး ဆရာလွရဲ႕ ဘေလာဒ့္မွာ ျမန္မာလိုေပၚေအာင္ေရးနည္း ေတြေတြ႔ပါတယ္။ အဲ့ဒီအထည္း မွာ ကိုညီလင္းဆက္ နဲ႔ ကိုရန္ေအာင္ တို႔ကို ညႊန္းထားပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ဆရာ့ ဆရာၾကီးေတြဆီကို ေရာက္သြား ပါတယ္။(ဘယ္သူက အရင္၊ ဘယ္သူက ေနာက္လဲ အခုထိ မသိပါ။) ေၾသာ္ အရင္ကလည္း ကၽြန္မဆရာ ဆရာမင္းျမတ္စိုးရဲ႕ ၀က္ေပ့ခ်္မွာ ဆရာလွနာမည္ကို ကၽြန္မတို႔ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းနာမည္နဲ႔ တူလို႔ သြားၾကည့္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နဲနဲပါးပါးဖတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္မွန္း သိေတာ့ ျပန္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဟဲဟဲ ဒီလိုျဖစ္တက္တယ္ေနာ္။ အျဖဴမွန္း အမည္းမွန္းမသိဘဲ ရမ္းလိုက္တာ။
ဒီလိုနဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕လက္ဦးဆရာ ၾဆာၾကီး ျပာျမွာရဲ႕ ညႊန္ၾကားမွဳနဲ႔ ဆရာ့ဆရာေတြ ေရာက္ရာကေန မထင္မွတ္ဘဲ ဘေလာဒ့္ႏြံထဲနစ္သြားပါေရာ(မေရႊဂ်မ္းကေတာ့ ဘေလာဒ့္ရြာလို႔ ေျပာပါတယ္)။ ပထမဆံုး ကၽြန္မ ဘေလာဒ့္ကို က်က္သေရရွိေအာင္ မဂၤလာပါလို႔ ႏွုတ္ဆက္ျပီး၊ ဘာေရးရမွန္း မသိတာနဲ႔ ကၽြန္မၾကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းကို စာသားတင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းေတြက သီခ်င္းပါတင္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုလို႔ သီခ်င္းတင္ဖို႔ ေနရာရွာျပီး တင္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုေမာင္လွ ဘေလာဒ့္ထဲမွာ ၀ဲလည္၀ဲလည္နဲ႔ ျပင္စရာေတြ ျပင္ဆင္ရင္နဲ႔ ၾသဂုတ္လ (၂၇)ရက္ေန႔မွာဘဲ ငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေတြထဲက ငရဲသားေျခက်ိဳးဆိုတာကို ပထမဆံုး ျပန္ေရးျပီး ကၽြန္မရဲ႕စာေရးျခင္းေတြ စခဲ့ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပၾကည့္ပါတယ္။ အေရးအသားေတြ လိုေသးတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ၾကီဳစားမယ္ေပါ့။ အစကေတာ့ မွတ္စုသေဘာမ်ိဳး၊ အမွတ္တရသေဘာ၊ ဒိုင္ယာရီသေဘာ အဲ့ဒီလို ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ အားေပးပါတယ္။ ဘယ္သူမွ လာမဖတ္လည္း ကို္ယ္မွတ္စုအေနနဲ႔ ရွိေနဖို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ လူဆိုေတာ့ အခတ္သား သူမ်ားေတြဆီသြားလည္ရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ၀န္းက်င္ေလးကိုေတြ႔ေတာ့ နဲနဲ ေလာဘ၀င္လာ တယ္ ကို္ယ့္မွာလည္း ဒီလို ၀န္းက်င္ေလး ရွိခ်င္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလည္းဆိုတာေတာ့ ကိုရန္ေအာင္က ဆီဗံုး ယဥ္ေက်းမွဳခုလုပ္ပါလို႔ ဆိုထားတဲ့ အျပင္ ၾဆာျမာျမွားကလည္း ဆီဗံုးတပ္ပါလားေပါ့။ လိပ္စာေတြဘာေတြ ေပးပါတယ္။ အဆင္ေျပေအာင္ ကိုရန္ေအာင္ရဲ႕ ဆီဗံုးတပ္နည္း လိပ္စာကိုပါ တခါတည္း ေပးပါတယ္။
ဆီဗံုးတက္ေတာ့ ပထမဆံုး စမ္းတာက ကိုယ့္ ဘာသာကိုယ့္ ျပန္စမ္းျပီး ေရးၾကည့္တယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ ၾဆာျမွား၊ ျပီးေတာ့ ဆရာရန္ေအာင္ဆီမွာ သြားေအာ္ထားလို႔ ဆရာရန္ကလာျပီး အဆင္ေျပေအာင္ သြန္သင္ပါတယ္။ အေတာ္ စမ္းလို႔ေကာင္းတဲ့ ဆီဗံုးလို႔လည္း ေျပာသြားပါရဲ႕။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း(ဘေလာဒ့္မေရးတဲ့)က သူ စာေတြဖတ္ျပီးသြားေၾကာင္း ဘာေအာ္သြားရကေန ဆီဗံုးယဥ္ေက်းမွဳထဲမွာ နစ္သြားျပန္ပါေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ ဟိုဟို ဒီဒီ လိုက္ေအာ္ေနမိျပန္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြ ရသလို၊ အေဟာင္းေတြနဲ႔လည္း ျပန္ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ မထင္ဘဲ ကိုယ္နဲ႔ သိတဲ့သူူေတြ ဘေလာဒ့္ေရးရံုတင္မက ဘေလာဒ့္မွာ ဆရာၾကီးေတြေတာင္ ျဖစ္ေနပါျပီ။
ဘေလာဒ့္ေရးျဖစ္ေတာ့ ဂ်ီေတာ့ထဲမွာ ကုိယ့္ကုိစကားျပန္မေျပာဘဲ ဘဲေတြနဲ႔ ၾကည္ေနတဲ့၊ မီးစိမ္းလင္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမ့ေနတက္တယ္။ သူတို႔ကို စိတ္တိုဖို႔ လံုး၀သတိမရေတာ့ဘူး။ သူတို႔နဲ႔လည္း စကားမေျပာ ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား အကုသိုလ္နဲသြားတာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ သူတို႔ကိုၾကည့္ျပီး ကိုယ့္ကို စကားျပန္မေျပာလို႔ ေဒါသထြက္ေနရတယ္။ ရန္ျဖစ္ေနရတယ္။ ၾကာရင္ အသက္ေတာင္တိုသြားႏိုင္တယ္။ ေျပာပါေသးတယ္ တခ်ိဳ႕ေတြက ငါတို႔က နင့္လို အားေနတာမဟုတ္ဘူးတဲ့ေလ။ အလုပ္နဲ႔ အကိုင္နဲ႔ဆိုဘဲ။ မွန္ေနေတာ့လည္း စိတ္ဆိုးရအခက္၊ ျပန္ေျပာရအခက္ပါ။ ေတာ္ဘီ ဘေလာဒ့္ထဲဘဲ စိတ္ႏွစ္ထားေတာ့မယ္ ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ တေန႔တေန႔ ကိုယ့္ဘေလာဒ့္ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းရွာၾကံျပီး ၾကံဖန္ေရးသားရံုသာမက၊ ေျပာပါမ်ားစကား ရဆိုတဲ့အတိုင္း ကိုယ့္မေကာင္းေၾကာင္းေတြပါ တခါတေလ ဘေလာဒ့္ထဲမွာ ပါသြားတက္ပါတယ္။ အခုေနာက္ ပိုင္းမွာေတာ့ ဘေလာဒ့္ ေမာင္ႏွမမ်ားရဲ႕ သြန္သင္ဆံုးမ၊ အၾကံေပးမွဳေတြေၾကာင့္ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပသြားေပမယ့္(လံုး၀ အဆင္ေျပတယ္လို႔ မေျပာပါဘူး၊ စာလံုးေပါင္းကေတာ့ ထံုစံအတိုင္းမွားေနတုန္းဘဲ။ :P)၊ အေရးအသားေကာင္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းမွဳနဲ႔၊ လိုရင္ေရာက္ေအာင္ အခ်က္အလက္နဲ႔ ေရးသားတက္ေအာင္ေတာ့ အေတာ္ၾကိဳးစာရဦးမွာပါ။
ကၽြန္မဘေလာဒ့္ေလးကို ဒီဇိုင္းခဏခဏ ေျပာင္းျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ၾကိဳက္မေတြ႔ေသးလို႔ပါ။ အခုလည္း ဘမ္နာကို စိတ္ၾကိဳက္မျဖစ္လို႔ ဒီအတိုင္းဘဲထားလိုက္တယ္။ သီးခ်င္းဖြင့္တဲ့ ပေလရာေလးတခုလုပ္ျပီး ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းေတြထည္းဖို႔ ၾကိဳးစားတာလည္း မေအာင္ျမင္ေသးပါဘူး။ ေနာက္ျပီး အိုင္အီးနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ကၽြန္မဘေလာဒ့္ ကို မျမင္ရတာလည္း မျပင္ရေသးပါဘူး။ အမ်ားၾကီးလိုေသးတဲ့ ကၽြန္မဘေလာဒ့္ကို ခင္မင္ရင္စြဲရွိလို႔ အလည္လာ ၾကတဲ့သူေတြ၊ မ်က္စိလည္လမ္းမွာလာၾကတဲ့သူေတြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အဲ ေမ့ေနလို႔ ကၽြန္မဘေလာဒ့္ေရးျပီး ႏွစ္လေလာက္ အလိုမွာဘဲ red-rose-test ဆိုတာၾကီးက တမ်ိဳးၾကီး ျဖစ္ေနလို႔ ကဗ်ာဆန္ဆန္(ကိုယ့္ဘာကို ထင္တာပါ) red-rose-dreamလို႔ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲ ကိုယ္နာမည္ကိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ႏွင္းဆီနီနီလို႔ ေပးထားလိုက္တယ္။ ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္း နဲ႔ ပံုစံေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းျပီးပါဘီ။ စိတ္ေတြလည္း အေတာ္ သည္းခံတက္လာပါဘီ။ ဘေလာဒ့္ ေရးတာ အေတာ္သည္းခံႏိုင္ရတယ္ ဆိုတာ ဘေလာဒ့္ဂါေတြ အားလံုးသိျပီးသားလို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒီေလာကမွာ ဘေလာဒ္ဂါ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး ဟိုေအာ္၊ ဒီေအာ္နဲ႔ သူေတြေတာ့ ရွိေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြထဲမွာ ပန္းခင္းလမ္းလဲပါခ်င္ပါမယ္္၊ ခေရာင္းေတာလဲ ျဖတ္ခ်င္ရင္ ျဖတ္ရပါတယ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္လဲ ပါခ်င္ပါမယ္၊ ဦးေက်ာက္လံုးလည္း ပါခ်င္ပါမယ္္ ေျပာခ်င္တာက ေကာင္းတဲ့ သူေရာ ဆိုးတဲ့သူေရာ အစံုပါတယ္။ ဒီေတာ့ အင္တာနက္ရြာမွာ ထြန္းကားေနတဲ့ ဘေလာဒ့္ယဥ္ေက်းမွဳမွာ ကိုယ္က ဗိုလ္ေအာင္ဒင္လား၊ ဦးေက်ာက္လံုးလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကို္ယ္သမိုင္းကိုယ္ေရး ၾကတာပါ။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာတရားကြဲလြဲ ႏိုင္တဲ့ ေလာကၾကီးထဲမွာ ဘေလာဒ့္ဂါေတြ လြတ္လပ္စြာ သေဘာတရားကြဲလြဲႏိုင္သလို၊ လြတ္လပ္စြာလဲ ေရးသားႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္...ပုဂၢိဳလ္ေရး အရလား၊ ဘာကိုရည္ရြယ္ျပီး ေရးသားေျပာဆိုခ်င္ေနမွန္း မသိတဲ့ အေနာနမတ္ေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးဘေလာဒ့္ေမာင္ႏွစ္မ၊ ညီအစ္ကုိ၊ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးစိတ္ထဲမွာေတာ့ အေကာင္းဆံုးဘဲ ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္လို႔ ကၽြန္မယံုၾကည့္ပါတယ္။ အားလံုး ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္႔၊ ကုိယ္ပတ္၀န္းက်င္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခ်င္ၾကတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါဘဲ။ အမ်ိဳးအမ်ိဳးျဖစ္ေနတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ အားလံုးညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ကုိယ္စီ စိတ္ကူး၊ အိပ္မက္၊ သေဘာတရား၊ အေတြ႔အၾကံုေတြကို ဘေလာဒ့္ေတြထဲမွာ ေရးႏိုင္ၾကပါေစေနာ္။ အားလံုးကိုလည္း အားေပးေနပါ့မယ္။
ဘေလာဒ့္ေရတာၾကာေတာ့ အိမ္ကသိပ္မၾကည္ခ်င္ဘူး။ မနက္စာ စားရင္၊ ဘေလာဒ့္ၾကည့္ရံုသာမက။ တေနကုန္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဘေလာဒ့္၊ ဘေလာဒ့္၊ ဘေလာဒ့္ျဖစ္ေနလို႔။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ တခ်ိန္လံုးထိုင္ေနတာ ၾကာရင္ပြင့္ျဖစ္ေတာ့မယ္တဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္။ ကၽြန္မအခ်ိန္ေတြ အလကားမျဖစ္ပါဘူး။ ကၽြန္မ ဦးေႏွာက္ အလကား မျဖစ္ပါဘူး။ တခုခုေတာ့ စဥ္းစားေနတက္တယ္။ ဘုရားရွိခုိးလည္း ဘေလာဒ့္မွာ ေရးမယ့္အေၾကာင္း၊ ထမင္းစားလည္း ဒီအေၾကာင္း၊ ယုတ္စြအဆံုး ေရအိမ္၀င္ရင္ေတာင္ မလြတ္တမ္းစဥ္စားေနတက္ပါတယ္။
ဒီေရာက္ျပီဘာမွ လုပ္စရာမရွိ၊ ဘယ္မွ သြားစရာမရွိလို႔ ငူငူငိုင္ငိုင္( တီဗီြ ၾကည့္ခ်င္း၊ ခ်က္ခ်င္း)ျဖစ္ေနတက္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ေျခဆန္႔စရာေနရာေလး တခုျဖစ္ေပမယ့္ ႏွလံုသားအဟာရ(ဘယ္ဘေလာဒ့္မွာလည္း မသိဘူးေရးထားတာ။ ႏွလံုးသားကို အဟာရျပည့္ေအာင္ျပဳလုပ္သင့္ပါသတဲ့။) ရရွိေအာင္၊ အခ်ိန္ေတြကို အလကားျပဳန္းတီးမသြားေအာင္ ကူညီေပးတဲ့ ၾဆာၾကီးျပာျမွားကို ဘေလာဒ့္ေရးတိုင္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီပိုစ့္ကို ေရးျဖစ္ေအာင္ တက္တဲ့ ကိုပီေကေရ အခုေတာ့ သိဘီေပါ့။ ဘာလို႔ ဘေလာဒ့္တာလည္းဆိုတာ။ လြယ္ေတာ့မလြယ္ပါဘူး ဘေလာဒ့္ေရးရတာ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မဘေလာဒ့္ဂါေကာင္းတေယာက္ မျဖစ္ေသးေပမယ့္(ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္မလဲမသိဘူးေနာ္) တက္ႏုိင္သေလာက္၊ အရည္ရွိသေလာက္ေတာ့ ၾကိဳးစား ေနပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ပါဘဲ....
(စားေရးရင္ တခါတည္း ျပီးေအာင္ေရးမွ။ မဟုတ္ရင္ စိတ္ကူးေတြေျပာင္းေျပာင္းသြားတက္ပါတယ္။ အခုလည္း ထမင္းမစားခင္က စိတ္ကူးနဲ႔ စားျပီး စိတ္ကူးလံုး၀မတူလို႔ ကို္ယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ဖတ္လို႔ မေကာင္းဘူးမေျပာနဲ႔ ေနာ္ ငိုမွာ။ ဟီးးးး)
(မေန႔ကေရးထားတာကို ျပန္ျဖည့္ထားတယ္။ လက္ခုပ္ေလးဘာေလး ကြန္႔မန္႔မွာ တီးေပးဦးေလ အားတက္ေအာင္လို႔။)
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
ဘေလာဒ့္နဲ႔ပက္သက္လို႔ ၂၀၀၇ ေရာက္တဲ့ ဘာဆိုဘာမွ မသိခဲ့ပါဘူး။ ဂ်ီေတာ့ထဲက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကို ဒီေရာကေတာ့ အရမ္းပ်င္းေၾကာင္းနဲ႔၊ စာေလးဘာေလးဖတ္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာေတာ့ သူက ဖိုရမ္ ေရးတာလို႔ ဖတ္တာ တို႔လုပ္ပါလားလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဖိုရမ္ဆိုတာ ဘာၾကီးတုန္းကၽြန္မ မသိဘူးလို႔ေျပာေတာ့။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မက စာဘဲ ဖတ္ခ်င္တာ။ ျမန္မာျပည္မွာေနတုန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ရင္ အီးဘုတ္ေတြဘာေတြ ရတယ္ ေျပာတယ္ အဲ့ဒါ အီးဘုတ္ေတြ ရတဲ့ ေနရာသိလားလို႔ နဲနဲရစ္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ သူက မႏိုင္းႏိုင္းစေနရဲ႕ ဘေလာဒ့္လိပ္စာေပးပါတယ္။ အဲ အဲ့ဒီကစပါတယ္။
အဲ ေျပာဖို႔ တခုက်န္သြားတာက မႏိုင္းႏိုင္းရဲ႕ ဘေလာဒ့္ကို၀င္ၾကည့္တဲ့ေနက ဂူဂလ္က အေကာင့္ဖြင့္မွဆိုလား ဘာလားမသိေျပာလို႔ မေရာင္မလည္နဲ႔ အေကာင့္တစ္ခု ဖြင့္လိုက္မိပါတယ္။ နာမည္ေရြးဆိုေတာ့ ဘာေရြးရမွန္း မသိလို႔ စိတ္ထဲရွိတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းကိုေရြးမယ္ပါ့ အဲ့ဒါနဲ႔ Rose ။ ႏွင္းဆီပန္းဆိုရင္ အေရာင္ကိုပါေရြးရပါ့မယ္။ ဒါဆို ဘာအေရာင္ ေရြးမလဲေပါ့။ စမ္းတဲ့ဘေလာဒ့္ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အနီေရာင္ကို ေရြးလိုက္မိပါတယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ Red။ Red Rose အဲ့ဒီလို ရိုက္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီနာမည္က ရွိျပီးသားတဲ့။ ကၽြန္မလညး ေခါင္းမစားခ်င္ တာနဲ႔ Red Rose ကရွိျပီးသားဆိုရင္ Red-Rose ကေရာဆိုေတာ့ ဂူဂလ္ၾကီးက ရတယ္တဲ့။ ဒါဆိုလဲ ျပီးေရာ Red-Rose ေပ့ါ။
ဂူဂလ္က အေတာ္ရစ္တယ္ေနာ္။ နာမည္နဲ႔မျပီးေသးဘူးတဲ့ေလ။ ေနာက္ထပ္ဘယ္လို ေပၚခ်င္သလဲတဲ့ ဒါနဲ႔ စမ္း တာေပါ့ Test။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မမွာ Red-Rose-Test ဆိုတဲ့ ဘေလာဒ့္တခု ျဖစ္သြားပါေရာ။ ဘာမွလည္း မေရးတက္ ဘယ္လို လုိပ္ရမွန္းမသိေတာ့ အဲ့ဒီညမွာဘဲ Red-Rose-Test ဆိုတာၾကီး လုပ္ျပီး စိတ္ပ်က္စြာနဲ႔ ဒီအတိုင္းထားလို္က္ပါတယ္။ ေတာ္ၾကာတယ္ထင္တယ္။ အေကာင့္ဖြင့္တာ ဇြန္လတုန္းက ပါ စေရးေတာ့ ၾသဂုတ္ ဘာမွလည္း မဆိုင္ဘူး။ ဘာမွန္မသိဘဲ အေကာင့္ဖြင့္ဆိုလို႔ ဖြင့္လိုက္မိတာ။ အေကာင့္ တခု အဖတ္တင္ သြားတာေပါ့။ ဆရာၾကီး ဦးမ်ိဳးညႊန္႔စကားနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ေတာင္တမန္အင္း ေရာက္ေနေလာက္ျပီး ဘာမွန္မသိဘဲ ရမး္သမ္းျပီး ေခါင္းညိမ့္လို႔။ ထားလိုက္ပါေတာ့။
ဒါနဲ႔ မႏိုင္းႏိုင္းရဲ႕ ဘေလာဒ့္ကို ၀င္ျပီးစာေတြဖတ္ခ်င္ရင္ ေမလ္းကိုဖြင့္ ေမးလ္သမိုင္းထဲက လိပ္စာကိုယူ ျပီးမွ ဖတ္ရတယ္။ အေတာ္ဆိုးတယ္လို႔ မထင္ၾကဘူးလား။ လိပ္စာကို မွတ္ထားမယ္လို႔ ဘေလာဒ့္အ၀င္မွာ အျမဲ စဥ္းစားတက္ ေပမယ့္။ ျပတင္းေပါက္ၾကီး ပိတ္ျပီးမွ အျမဲသတိျပန္ရတက္လို႔ပါ။ အသက္က ငယ္ေသးေပမယ့္ သတိက မငယ္ေတာ့လို႔ ေမ့တက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုဘယ္လို တျခားလူေတြ ဆီကုိ သြားရမွန္းေတာ့ လံုး၀မသိခဲ့ပါဘူး။
တရက္ ၾဆာၾကီး ျပာျမွားနဲ႔ ေျပာၾကဆိုၾကရင္း ဘေလာဒ့္အေၾကာင္း ေရာက္သြားပါတယ္။ ဘေလာဒ့္ေတြ ဖတ္ပါလားဘာညာ(ဘေလာဒ့္ေရးတဲ့ ဘာညာမဟုတ္)ေပါ့၊ ျပီးေတာ့မွ သူက၊ သူလဲ ဘေလာဒ့္ေရး ေနေၾကာင္းေျပာပါတယ္(ေၾကာ္ျငာ၀င္တာေပါ့ေလ)။ အဲ့ဒါနဲ႔ သူဘေလာဒ့္လိပ္စာ ေပးပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါေပါ့။ ဘာညာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မမွာလည္း အဖတ္တင္ေနတဲ့ ဘေလာဒ့္လိပ္စာ တစ္ခုရွိေၾကာင္း၊ ဘယ္လို လုပ္ရမွန္းမသိလုိ႔ ဒီအတိုင္းထားတာ ၾကာျပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့။ ၾဆာၾကီးက သိခ်င္ရင္ဒီကိုသြားဆို ျပီး လိပ္စာေပးပါတယ္။ လိပ္စာက ေမာင္လွ တဲ့။
ဒီလိုနဲ႔ ဟိုဖတ္ဒီဖတ္ျပီး ဆရာလွရဲ႕ ဘေလာဒ့္မွာ ျမန္မာလိုေပၚေအာင္ေရးနည္း ေတြေတြ႔ပါတယ္။ အဲ့ဒီအထည္း မွာ ကိုညီလင္းဆက္ နဲ႔ ကိုရန္ေအာင္ တို႔ကို ညႊန္းထားပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ဆရာ့ ဆရာၾကီးေတြဆီကို ေရာက္သြား ပါတယ္။(ဘယ္သူက အရင္၊ ဘယ္သူက ေနာက္လဲ အခုထိ မသိပါ။) ေၾသာ္ အရင္ကလည္း ကၽြန္မဆရာ ဆရာမင္းျမတ္စိုးရဲ႕ ၀က္ေပ့ခ်္မွာ ဆရာလွနာမည္ကို ကၽြန္မတို႔ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းနာမည္နဲ႔ တူလို႔ သြားၾကည့္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နဲနဲပါးပါးဖတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္မွန္း သိေတာ့ ျပန္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဟဲဟဲ ဒီလိုျဖစ္တက္တယ္ေနာ္။ အျဖဴမွန္း အမည္းမွန္းမသိဘဲ ရမ္းလိုက္တာ။
ဒီလိုနဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕လက္ဦးဆရာ ၾဆာၾကီး ျပာျမွာရဲ႕ ညႊန္ၾကားမွဳနဲ႔ ဆရာ့ဆရာေတြ ေရာက္ရာကေန မထင္မွတ္ဘဲ ဘေလာဒ့္ႏြံထဲနစ္သြားပါေရာ(မေရႊဂ်မ္းကေတာ့ ဘေလာဒ့္ရြာလို႔ ေျပာပါတယ္)။ ပထမဆံုး ကၽြန္မ ဘေလာဒ့္ကို က်က္သေရရွိေအာင္ မဂၤလာပါလို႔ ႏွုတ္ဆက္ျပီး၊ ဘာေရးရမွန္း မသိတာနဲ႔ ကၽြန္မၾကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းကို စာသားတင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းေတြက သီခ်င္းပါတင္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုလို႔ သီခ်င္းတင္ဖို႔ ေနရာရွာျပီး တင္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုေမာင္လွ ဘေလာဒ့္ထဲမွာ ၀ဲလည္၀ဲလည္နဲ႔ ျပင္စရာေတြ ျပင္ဆင္ရင္နဲ႔ ၾသဂုတ္လ (၂၇)ရက္ေန႔မွာဘဲ ငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေတြထဲက ငရဲသားေျခက်ိဳးဆိုတာကို ပထမဆံုး ျပန္ေရးျပီး ကၽြန္မရဲ႕စာေရးျခင္းေတြ စခဲ့ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပၾကည့္ပါတယ္။ အေရးအသားေတြ လိုေသးတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ၾကီဳစားမယ္ေပါ့။ အစကေတာ့ မွတ္စုသေဘာမ်ိဳး၊ အမွတ္တရသေဘာ၊ ဒိုင္ယာရီသေဘာ အဲ့ဒီလို ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ အားေပးပါတယ္။ ဘယ္သူမွ လာမဖတ္လည္း ကို္ယ္မွတ္စုအေနနဲ႔ ရွိေနဖို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ လူဆိုေတာ့ အခတ္သား သူမ်ားေတြဆီသြားလည္ရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ၀န္းက်င္ေလးကိုေတြ႔ေတာ့ နဲနဲ ေလာဘ၀င္လာ တယ္ ကို္ယ့္မွာလည္း ဒီလို ၀န္းက်င္ေလး ရွိခ်င္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလည္းဆိုတာေတာ့ ကိုရန္ေအာင္က ဆီဗံုး ယဥ္ေက်းမွဳခုလုပ္ပါလို႔ ဆိုထားတဲ့ အျပင္ ၾဆာျမာျမွားကလည္း ဆီဗံုးတပ္ပါလားေပါ့။ လိပ္စာေတြဘာေတြ ေပးပါတယ္။ အဆင္ေျပေအာင္ ကိုရန္ေအာင္ရဲ႕ ဆီဗံုးတပ္နည္း လိပ္စာကိုပါ တခါတည္း ေပးပါတယ္။
ဆီဗံုးတက္ေတာ့ ပထမဆံုး စမ္းတာက ကိုယ့္ ဘာသာကိုယ့္ ျပန္စမ္းျပီး ေရးၾကည့္တယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ ၾဆာျမွား၊ ျပီးေတာ့ ဆရာရန္ေအာင္ဆီမွာ သြားေအာ္ထားလို႔ ဆရာရန္ကလာျပီး အဆင္ေျပေအာင္ သြန္သင္ပါတယ္။ အေတာ္ စမ္းလို႔ေကာင္းတဲ့ ဆီဗံုးလို႔လည္း ေျပာသြားပါရဲ႕။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း(ဘေလာဒ့္မေရးတဲ့)က သူ စာေတြဖတ္ျပီးသြားေၾကာင္း ဘာေအာ္သြားရကေန ဆီဗံုးယဥ္ေက်းမွဳထဲမွာ နစ္သြားျပန္ပါေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ ဟိုဟို ဒီဒီ လိုက္ေအာ္ေနမိျပန္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြ ရသလို၊ အေဟာင္းေတြနဲ႔လည္း ျပန္ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ မထင္ဘဲ ကိုယ္နဲ႔ သိတဲ့သူူေတြ ဘေလာဒ့္ေရးရံုတင္မက ဘေလာဒ့္မွာ ဆရာၾကီးေတြေတာင္ ျဖစ္ေနပါျပီ။
ဘေလာဒ့္ေရးျဖစ္ေတာ့ ဂ်ီေတာ့ထဲမွာ ကုိယ့္ကုိစကားျပန္မေျပာဘဲ ဘဲေတြနဲ႔ ၾကည္ေနတဲ့၊ မီးစိမ္းလင္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမ့ေနတက္တယ္။ သူတို႔ကို စိတ္တိုဖို႔ လံုး၀သတိမရေတာ့ဘူး။ သူတို႔နဲ႔လည္း စကားမေျပာ ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား အကုသိုလ္နဲသြားတာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ သူတို႔ကိုၾကည့္ျပီး ကိုယ့္ကို စကားျပန္မေျပာလို႔ ေဒါသထြက္ေနရတယ္။ ရန္ျဖစ္ေနရတယ္။ ၾကာရင္ အသက္ေတာင္တိုသြားႏိုင္တယ္။ ေျပာပါေသးတယ္ တခ်ိဳ႕ေတြက ငါတို႔က နင့္လို အားေနတာမဟုတ္ဘူးတဲ့ေလ။ အလုပ္နဲ႔ အကိုင္နဲ႔ဆိုဘဲ။ မွန္ေနေတာ့လည္း စိတ္ဆိုးရအခက္၊ ျပန္ေျပာရအခက္ပါ။ ေတာ္ဘီ ဘေလာဒ့္ထဲဘဲ စိတ္ႏွစ္ထားေတာ့မယ္ ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ တေန႔တေန႔ ကိုယ့္ဘေလာဒ့္ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းရွာၾကံျပီး ၾကံဖန္ေရးသားရံုသာမက၊ ေျပာပါမ်ားစကား ရဆိုတဲ့အတိုင္း ကိုယ့္မေကာင္းေၾကာင္းေတြပါ တခါတေလ ဘေလာဒ့္ထဲမွာ ပါသြားတက္ပါတယ္။ အခုေနာက္ ပိုင္းမွာေတာ့ ဘေလာဒ့္ ေမာင္ႏွမမ်ားရဲ႕ သြန္သင္ဆံုးမ၊ အၾကံေပးမွဳေတြေၾကာင့္ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပသြားေပမယ့္(လံုး၀ အဆင္ေျပတယ္လို႔ မေျပာပါဘူး၊ စာလံုးေပါင္းကေတာ့ ထံုစံအတိုင္းမွားေနတုန္းဘဲ။ :P)၊ အေရးအသားေကာင္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းမွဳနဲ႔၊ လိုရင္ေရာက္ေအာင္ အခ်က္အလက္နဲ႔ ေရးသားတက္ေအာင္ေတာ့ အေတာ္ၾကိဳးစာရဦးမွာပါ။
ကၽြန္မဘေလာဒ့္ေလးကို ဒီဇိုင္းခဏခဏ ေျပာင္းျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ၾကိဳက္မေတြ႔ေသးလို႔ပါ။ အခုလည္း ဘမ္နာကို စိတ္ၾကိဳက္မျဖစ္လို႔ ဒီအတိုင္းဘဲထားလိုက္တယ္။ သီးခ်င္းဖြင့္တဲ့ ပေလရာေလးတခုလုပ္ျပီး ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းေတြထည္းဖို႔ ၾကိဳးစားတာလည္း မေအာင္ျမင္ေသးပါဘူး။ ေနာက္ျပီး အိုင္အီးနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ကၽြန္မဘေလာဒ့္ ကို မျမင္ရတာလည္း မျပင္ရေသးပါဘူး။ အမ်ားၾကီးလိုေသးတဲ့ ကၽြန္မဘေလာဒ့္ကို ခင္မင္ရင္စြဲရွိလို႔ အလည္လာ ၾကတဲ့သူေတြ၊ မ်က္စိလည္လမ္းမွာလာၾကတဲ့သူေတြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အဲ ေမ့ေနလို႔ ကၽြန္မဘေလာဒ့္ေရးျပီး ႏွစ္လေလာက္ အလိုမွာဘဲ red-rose-test ဆိုတာၾကီးက တမ်ိဳးၾကီး ျဖစ္ေနလို႔ ကဗ်ာဆန္ဆန္(ကိုယ့္ဘာကို ထင္တာပါ) red-rose-dreamလို႔ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲ ကိုယ္နာမည္ကိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ႏွင္းဆီနီနီလို႔ ေပးထားလိုက္တယ္။ ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္း နဲ႔ ပံုစံေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းျပီးပါဘီ။ စိတ္ေတြလည္း အေတာ္ သည္းခံတက္လာပါဘီ။ ဘေလာဒ့္ ေရးတာ အေတာ္သည္းခံႏိုင္ရတယ္ ဆိုတာ ဘေလာဒ့္ဂါေတြ အားလံုးသိျပီးသားလို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒီေလာကမွာ ဘေလာဒ္ဂါ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး ဟိုေအာ္၊ ဒီေအာ္နဲ႔ သူေတြေတာ့ ရွိေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြထဲမွာ ပန္းခင္းလမ္းလဲပါခ်င္ပါမယ္္၊ ခေရာင္းေတာလဲ ျဖတ္ခ်င္ရင္ ျဖတ္ရပါတယ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္လဲ ပါခ်င္ပါမယ္၊ ဦးေက်ာက္လံုးလည္း ပါခ်င္ပါမယ္္ ေျပာခ်င္တာက ေကာင္းတဲ့ သူေရာ ဆိုးတဲ့သူေရာ အစံုပါတယ္။ ဒီေတာ့ အင္တာနက္ရြာမွာ ထြန္းကားေနတဲ့ ဘေလာဒ့္ယဥ္ေက်းမွဳမွာ ကိုယ္က ဗိုလ္ေအာင္ဒင္လား၊ ဦးေက်ာက္လံုးလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကို္ယ္သမိုင္းကိုယ္ေရး ၾကတာပါ။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာတရားကြဲလြဲ ႏိုင္တဲ့ ေလာကၾကီးထဲမွာ ဘေလာဒ့္ဂါေတြ လြတ္လပ္စြာ သေဘာတရားကြဲလြဲႏိုင္သလို၊ လြတ္လပ္စြာလဲ ေရးသားႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္...ပုဂၢိဳလ္ေရး အရလား၊ ဘာကိုရည္ရြယ္ျပီး ေရးသားေျပာဆိုခ်င္ေနမွန္း မသိတဲ့ အေနာနမတ္ေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးဘေလာဒ့္ေမာင္ႏွစ္မ၊ ညီအစ္ကုိ၊ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးစိတ္ထဲမွာေတာ့ အေကာင္းဆံုးဘဲ ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္လို႔ ကၽြန္မယံုၾကည့္ပါတယ္။ အားလံုး ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္႔၊ ကုိယ္ပတ္၀န္းက်င္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခ်င္ၾကတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါဘဲ။ အမ်ိဳးအမ်ိဳးျဖစ္ေနတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ အားလံုးညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ကုိယ္စီ စိတ္ကူး၊ အိပ္မက္၊ သေဘာတရား၊ အေတြ႔အၾကံုေတြကို ဘေလာဒ့္ေတြထဲမွာ ေရးႏိုင္ၾကပါေစေနာ္။ အားလံုးကိုလည္း အားေပးေနပါ့မယ္။
ဘေလာဒ့္ေရတာၾကာေတာ့ အိမ္ကသိပ္မၾကည္ခ်င္ဘူး။ မနက္စာ စားရင္၊ ဘေလာဒ့္ၾကည့္ရံုသာမက။ တေနကုန္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဘေလာဒ့္၊ ဘေလာဒ့္၊ ဘေလာဒ့္ျဖစ္ေနလို႔။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ တခ်ိန္လံုးထိုင္ေနတာ ၾကာရင္ပြင့္ျဖစ္ေတာ့မယ္တဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္။ ကၽြန္မအခ်ိန္ေတြ အလကားမျဖစ္ပါဘူး။ ကၽြန္မ ဦးေႏွာက္ အလကား မျဖစ္ပါဘူး။ တခုခုေတာ့ စဥ္းစားေနတက္တယ္။ ဘုရားရွိခုိးလည္း ဘေလာဒ့္မွာ ေရးမယ့္အေၾကာင္း၊ ထမင္းစားလည္း ဒီအေၾကာင္း၊ ယုတ္စြအဆံုး ေရအိမ္၀င္ရင္ေတာင္ မလြတ္တမ္းစဥ္စားေနတက္ပါတယ္။
ဒီေရာက္ျပီဘာမွ လုပ္စရာမရွိ၊ ဘယ္မွ သြားစရာမရွိလို႔ ငူငူငိုင္ငိုင္( တီဗီြ ၾကည့္ခ်င္း၊ ခ်က္ခ်င္း)ျဖစ္ေနတက္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ေျခဆန္႔စရာေနရာေလး တခုျဖစ္ေပမယ့္ ႏွလံုသားအဟာရ(ဘယ္ဘေလာဒ့္မွာလည္း မသိဘူးေရးထားတာ။ ႏွလံုးသားကို အဟာရျပည့္ေအာင္ျပဳလုပ္သင့္ပါသတဲ့။) ရရွိေအာင္၊ အခ်ိန္ေတြကို အလကားျပဳန္းတီးမသြားေအာင္ ကူညီေပးတဲ့ ၾဆာၾကီးျပာျမွားကို ဘေလာဒ့္ေရးတိုင္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီပိုစ့္ကို ေရးျဖစ္ေအာင္ တက္တဲ့ ကိုပီေကေရ အခုေတာ့ သိဘီေပါ့။ ဘာလို႔ ဘေလာဒ့္တာလည္းဆိုတာ။ လြယ္ေတာ့မလြယ္ပါဘူး ဘေလာဒ့္ေရးရတာ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မဘေလာဒ့္ဂါေကာင္းတေယာက္ မျဖစ္ေသးေပမယ့္(ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္မလဲမသိဘူးေနာ္) တက္ႏုိင္သေလာက္၊ အရည္ရွိသေလာက္ေတာ့ ၾကိဳးစား ေနပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ပါဘဲ....
(စားေရးရင္ တခါတည္း ျပီးေအာင္ေရးမွ။ မဟုတ္ရင္ စိတ္ကူးေတြေျပာင္းေျပာင္းသြားတက္ပါတယ္။ အခုလည္း ထမင္းမစားခင္က စိတ္ကူးနဲ႔ စားျပီး စိတ္ကူးလံုး၀မတူလို႔ ကို္ယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ဖတ္လို႔ မေကာင္းဘူးမေျပာနဲ႔ ေနာ္ ငိုမွာ။ ဟီးးးး)
(မေန႔ကေရးထားတာကို ျပန္ျဖည့္ထားတယ္။ လက္ခုပ္ေလးဘာေလး ကြန္႔မန္႔မွာ တီးေပးဦးေလ အားတက္ေအာင္လို႔။)
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
