စာေရးတယ္ဆိုတာ စိတ္ေရာ၊ လူေရာႏွစ္ျပီး ေရးမွ အဆင္ေျပတာလို႔ ျမင္တာေရာ အဲ့ဒီလိုေရးလိုက္ရမွဘဲ စိတ္ထဲ ေပါ့သြားတာမို႔။ လူမနား စိတ္မအားတဲ့ အခ်ိန္မွာဆို စာမေရးခ်င္ပါဘူး။ ေရးရင္းတန္းလန္းနဲ႔လည္း ခ်ျပီး အလုပ္ မလုပ္ခ်င္ဘူးေလ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒီၾကားထဲ စာေရးတဲ့ဘက္ကို မလွည္ျဖစ္ပါဘူး။ အမွန္က ကၽြန္မတင္တဲ့ ပိုစ့္ေတြ ၁၀၀ ေက်ာ္ေနတာေတာ့ၾကာပါဘီေလ။ ကိုယ္က စိတ္ထဲမထင္လိုက္ျပန္ဖ်က္လိုက္။ စိတ္ထဲမထင္လိုက္ ျပန္သိမ္း လိုက္နဲ႔ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေရးလို႔ ဘယ္ေလာက္ ေရးမိမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး။
ဒီႏွစ္ကို ပိုစ့္ ၁၀၀ ရေအာင္ေရးမယ္ဆိုျပီး လုပ္ထားတာ။ ကိုယ့္ ဒရပ္ဖ္ထဲမွာေတာ့ ပိုစ့္က တစ္ရာေက်ာ္ေန ဘီေလ။ ဒါနဲ႔ ပ်င္းတာေရာ ပိုစ့္ေတြကို ထိန္းခ်င္တာေရာ နဲ႔ စာေတြမေရးဘဲ ထားလိုက္မိပါတယ္။ တေလာကမွ ပိုစ့္ ေနာက္ခံပံုျပင္ျပီး ဟိုဟို ဒီဒီကိုယ့္ ဘေလာဂ့္ကိုျပင္လိုက္ေတာ့မွ ကိုယ့္ဘေလာဂ့္ထဲ တစ္ရာျပည့္ဖို႔ ခုႏွစ္ခု ေနတာကို သြားေတြ႔ပါတယ္။ ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ကလည္း အေတာ္မအားတာမို႔ ဘာမွမတက္ႏိုင္ဘဲ ထိုင္ၾကည့္ေနရ ပါတယ္။
အစကေတာ့ ပုိစ့္တစ္ရာျပည့္အတြက္ ကင္ဆာအေၾကာင္းေရးမလို႔စဥ္းစားထားတာ။ အခုေတာ့ မနက္ဆိုမအား သလို ညဘက္ ေစာေစာပိုင္းေတြလည္းမအားတာေၾကာင့္ စာေတြခပ္တိုတိုဘဲေရးလိုက္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီ ကင္ဆာ ပိုစ့္ကလည္း ေရးရင္ အေတာ္နဲ႔ ျပီးမွမဟုတ္သလို၊ တိုတုိေလးလည္း ေရးလို႔မရလို႔ စိတ္ေရာ။ အခ်ိန္ေရာ ထည့္ျပီး ေရးရမယ္ ပိုစ့္ပါ။ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္မဆရာ၀န္တေယာက္လည္း မဟုတ္ဘဲ ကင္ဆာအေၾကာင္း ေရးမယ္ဆိုေတာ့ ဆန္းေနမွာပါ။ ကၽြန္မ ကင္ဆာဘယ္လိုျဖစ္တယ္။ ဘာညာေရးမွမဟုတ္ပါဘူး။ ကင္ဆာ ေ၀ဒနာရွင္ေတြနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ အေၾကာင္းကိုေရးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကင္ဆာေ၀ဒနာရွင္ေတြနဲ႔ အဲ့ဒီေ၀ဒနာကို ကုသေပးတဲ့ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြ။ အဲ့ဒီေ၀ဒနာကို ကုသရာမွ အဓိကက်တဲ့ ဆံုးျဖတ္မွုေတြကို ေပးတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြကို လူနာနဲ႔ လူနာမိသားစုေတြရဲ႕ အျမင္အေနနဲ႔ ေရးမွာပါ။
ဘေလာဂ့္ေရးတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြအမ်ားၾကီး ရွိတာေၾကာင့္ ကၽြန္မအေနနဲ႔ တခုခုမ်ားအမွာအယြင္းရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ ေပးၾကဖို႔ စာမေရးခင္ကတည္းက ၾကိဳးျပီးေတာင္းပန္ ခ်င္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြအေနနဲ႔ လူနာေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ ၊ ယံုၾကည့္ခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပက္သက္ျပီး သိေစခ်င္လို႔၊ ေျပာျပခ်င္လို႔ေရးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူဘယ္သူ႕ကိုမွ ေစာ္ကားဖို႔၊ ျပစ္တင္ရွံဳ႕ခ်ဖို႔ မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး။ မေရးခင္က ၾကိဳတင္ ေတာင္းပန္ထား ခ်င္ပါတယ္။ အဲ အသိေသးသူမ်ားလည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခါနီးမွာ၊ အေရးၾကံုလာရင္ နဲ႔ လူမွူဘ၀ကၾကမၼာကို ဖတ္စရာ စာေလးအေနနဲ႔ ေရးသားဖို႔ စဥ္းစားထားတာပါ။
ဒါေပမယ့္လည္း အခုထိ အေၾကာင္းမညီညြတ္ေသးလို႔ မေရးျဖစ္ေသးပါဘူး။ တကယ္လို႔ ေရးျဖစ္ျပီး တင္ျဖစ္ခဲ့လို႔ ရွိရင္ေတာ့ အၾကံဥာဏ္ေလးမ်ားေပးၾကပါဦးလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ဒီႏွစ္ကို ပိုစ့္ ၁၀၀ ရေအာင္ေရးမယ္ဆိုျပီး လုပ္ထားတာ။ ကိုယ့္ ဒရပ္ဖ္ထဲမွာေတာ့ ပိုစ့္က တစ္ရာေက်ာ္ေန ဘီေလ။ ဒါနဲ႔ ပ်င္းတာေရာ ပိုစ့္ေတြကို ထိန္းခ်င္တာေရာ နဲ႔ စာေတြမေရးဘဲ ထားလိုက္မိပါတယ္။ တေလာကမွ ပိုစ့္ ေနာက္ခံပံုျပင္ျပီး ဟိုဟို ဒီဒီကိုယ့္ ဘေလာဂ့္ကိုျပင္လိုက္ေတာ့မွ ကိုယ့္ဘေလာဂ့္ထဲ တစ္ရာျပည့္ဖို႔ ခုႏွစ္ခု ေနတာကို သြားေတြ႔ပါတယ္။ ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ကလည္း အေတာ္မအားတာမို႔ ဘာမွမတက္ႏိုင္ဘဲ ထိုင္ၾကည့္ေနရ ပါတယ္။
အစကေတာ့ ပုိစ့္တစ္ရာျပည့္အတြက္ ကင္ဆာအေၾကာင္းေရးမလို႔စဥ္းစားထားတာ။ အခုေတာ့ မနက္ဆိုမအား သလို ညဘက္ ေစာေစာပိုင္းေတြလည္းမအားတာေၾကာင့္ စာေတြခပ္တိုတိုဘဲေရးလိုက္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီ ကင္ဆာ ပိုစ့္ကလည္း ေရးရင္ အေတာ္နဲ႔ ျပီးမွမဟုတ္သလို၊ တိုတုိေလးလည္း ေရးလို႔မရလို႔ စိတ္ေရာ။ အခ်ိန္ေရာ ထည့္ျပီး ေရးရမယ္ ပိုစ့္ပါ။ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္မဆရာ၀န္တေယာက္လည္း မဟုတ္ဘဲ ကင္ဆာအေၾကာင္း ေရးမယ္ဆိုေတာ့ ဆန္းေနမွာပါ။ ကၽြန္မ ကင္ဆာဘယ္လိုျဖစ္တယ္။ ဘာညာေရးမွမဟုတ္ပါဘူး။ ကင္ဆာ ေ၀ဒနာရွင္ေတြနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ အေၾကာင္းကိုေရးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကင္ဆာေ၀ဒနာရွင္ေတြနဲ႔ အဲ့ဒီေ၀ဒနာကို ကုသေပးတဲ့ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြ။ အဲ့ဒီေ၀ဒနာကို ကုသရာမွ အဓိကက်တဲ့ ဆံုးျဖတ္မွုေတြကို ေပးတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြကို လူနာနဲ႔ လူနာမိသားစုေတြရဲ႕ အျမင္အေနနဲ႔ ေရးမွာပါ။
ဘေလာဂ့္ေရးတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြအမ်ားၾကီး ရွိတာေၾကာင့္ ကၽြန္မအေနနဲ႔ တခုခုမ်ားအမွာအယြင္းရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ ေပးၾကဖို႔ စာမေရးခင္ကတည္းက ၾကိဳးျပီးေတာင္းပန္ ခ်င္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြအေနနဲ႔ လူနာေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ ၊ ယံုၾကည့္ခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပက္သက္ျပီး သိေစခ်င္လို႔၊ ေျပာျပခ်င္လို႔ေရးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူဘယ္သူ႕ကိုမွ ေစာ္ကားဖို႔၊ ျပစ္တင္ရွံဳ႕ခ်ဖို႔ မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး။ မေရးခင္က ၾကိဳတင္ ေတာင္းပန္ထား ခ်င္ပါတယ္။ အဲ အသိေသးသူမ်ားလည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခါနီးမွာ၊ အေရးၾကံုလာရင္ နဲ႔ လူမွူဘ၀ကၾကမၼာကို ဖတ္စရာ စာေလးအေနနဲ႔ ေရးသားဖို႔ စဥ္းစားထားတာပါ။
ဒါေပမယ့္လည္း အခုထိ အေၾကာင္းမညီညြတ္ေသးလို႔ မေရးျဖစ္ေသးပါဘူး။ တကယ္လို႔ ေရးျဖစ္ျပီး တင္ျဖစ္ခဲ့လို႔ ရွိရင္ေတာ့ အၾကံဥာဏ္ေလးမ်ားေပးၾကပါဦးလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
