ဒီရက္ပိုင္မွာ အိမ္ေျပာင္းျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ကေန ေနာက္တမ်ိဳ႕ကို။ ျမိဳ႕ေျပာင္းတယ္ ဆိုေပမယ့္ ျပည္နယ္ တခုထဲဘဲဆိုေတာ့ အဆင္ေျပတယ္လို႔ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆင္မေျပတာက အစက ကုန္တင္ကားငွားတုန္းက ၂၉ ရက္ေန႔ကို ျမိဳ႕အသစ္ကို အေရာက္ေျပာင္းေပးမယ္ဆိုျပီး အခုေတာ့ ၃၁ ရက္ေန႔မွ ရမယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ေကာင္းပါေလေရာ။ ၃၁ ရက္ေန႔မွဆို နယူးရီးယားည ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေအးေဆးပါေတာ့ မလဲေနာ္။ ပစၥည္းေတြေရႊ႕ရ၊ မရ၊ ခ်ရနဲ႔ အေတာ္ပင္ပန္းေနဦးမွာပါ။ ၂၀၀၇ရဲ႕ ေန၀င္ခ်ိန္ကိုလည္း အခ်ိန္ေပးျပီး ၾကည့္ျဖစ္မယ္လို႔ မထင္သလို၊ ႏွစ္သစ္မနက္မွာလဲ ေအးေအးေဆးေဆး ကာဖီပူပူေလး ေသာက္ျဖစ္မယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ မိုးရြာတယ္လို႔ေျပာရင္ ဒီက လြန္ရာက်ပါဦးမယ္။ ခုေတာ့ သူလုပ္ပံုက ေကာင္းေသးလို႔လား။ ႏွင္းဆီပန္း အပြင့္၅၀၀ ေတာင္းတုန္းကေတာ့ ဒီက ကို လြန္တယ္လို႔ေျပာပါဦးမယ္။ ခုေတာ့ လိုေတာင္လိုေန ပါေသးတယ္။ ပင္ပန္းလိုက္တာလည္း ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေနတာပါဘဲ။ လူခ်ည္း ပင္ပန္းတာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘေလာဂ့္ေရးရတာက တမ်ိဳး။ အျပင္မွာ စီစဥ္ရတာ၊ သိမ္းဆည္းရတာကမ်ိဳးနဲ႔ လူကို ေမာေနတာပါဘဲ။ ဟဲ့ နင့္ကို ဘယ္သူက စိတ္ထဲကေန စာေရးခိုင္းေနလို႔လည္း ဆိုေတာ့လည္း ဘယ္သူမွလည္း မေရးခိုင္း ပါဘူး။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရွာရွည္ေနတာေလေနာ္။ မေရးရ မေနနိုင္ျဖစ္ေနတာကို။
လူကသာ စိတ္ထဲမွာ စာေရးေနတာ ဘေလာဂ့္ကေတာ့ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းနဲ႔ေလ။ ဖုန္ေလးဘာေလး ခါဖို႔ ေနေန သာသာ၊ တေန႔တေန႔ ကိုယ့္အိမ္ကိုေတာင္ ကိုယ့္၀င္မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ ေအာ္ ေလာကရယ္ ငါလည္း နင္ေလာလြန္းလို႔သာ ကေနရတာ ေမာလွေပါ့ေနာ္။
ပိုေမာတာက ၂၈ ရက္ေနကေလ ၂၇ရက္ေန႔ ရုပ္ရွင္ေကာင္းလို႔ ေမာေမာနဲ႔ ထိုင္ၾကည့္မိတာ။ ရုပ္ရွင္လည္း ျပီးေရာ အိပ္ရာတန္းျပီး၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ မနက္ကိုလည္း ထတာ နဲနဲေနာက္က်သြားတယ္။ မိုးလင္းလို႔ သတင္း ဖြင့္မိေတာ့ ဟိုတေလာက ဗံုးေပါက္ျပီး လုပ္ၾကံခံရတဲ့ ပါကစ္စတန္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းက ထပ္ျပီးလုပ္ၾကံခံရလို႔ ေသသြားျပီဆိုတဲ့သတင္းၾကားရေတာ့ အေတာ္ဘဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ အဲ့ဒီသတင္းက ေခါင္းၾကီး သတင္းျဖစ္ေနေတာ့ ဘယ္သတင္းလိုင္းဖြင့္ဖြင့္ ဒီအေၾကာင္းဘဲလာေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းနဲ႔ သူမ်ားေတြအျမင္ေတြကို ျပေနတာၾကည့္ျပီး ရင္ထဲ တမ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနတာ။ သူ႔မိန္႔ခြန္းေတြ ျပန္ျပေတာ့ ရဲရဲေတာက္စိတ္ဓါတ္ကို အားက်မိသား။ ကိုယ့္ သူ႔ေလာက္ေတာ့ အျဖစ္မရွိပါဘူးေလ။ အင္း သူကလည္း အျဖစ္ရွိလို႔ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေတာင္ျဖစ္ဖူးေသးတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာေကာင္မွမွ မျဖစ္ဖူးေသးဘူးေတာ့ ထိုင္ျပီး အားက်လိုက္ပါတယ္။
တေနကုန္လည္း အိပ္ေရႊ႕ဖို႔ပစၥည္းသိမ္းရ၊ ၾကားရတဲ့သတင္းကလည္း စိတ္မေကာင္းစရာ အသက္ရွဴေတာင္ မ၀တဲ့အျဖစ္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ဟဲ့ နင္နဲ႔လည္းမဆိုင္ဘဲနဲ႔ဆိုေတာ့လည္း။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သား။ ဒါေပမယ့္ အိမ္သိမ္းတာကေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္မယ္ထင္တယ္ေနာ္။ ေမာတာမွ အေတာ္ေမာတာ ပါ။ စက္တင္ဘာတုန္းကလည္း ဒီိလိုဘဲ ေမာဖူးပါတယ္။ ရင္ထဲကိုဆို႔က်ပ္ေနေအာင္ ေမာဖူးပါတယ္။ ၃ ရက္ေလာက္ သတင္းေတြမဖတ္ဘဲေနလိုက္ေတာ့မွ ေမာတာသက္သာသြားပါတယ္။ အခုလည္း ၾကားရ၊ ျမင္ရတာ နားမ်က္စိ မခ်မ္းသာတာနဲ႔ တီဗီြၾကီးကို ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ မွတ္ေရာ။ ဖြင့္ထားရင္ ကိုယ့္လက္က ဟိုဟိုဒီဒီေျပာင္းရင္း အဲ့ဒီဘက္ကို ေရာက္သြားဦးမွာေလေနာ္။
ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ေျပာင္းေတာ့ ျမိဳ႕ႏွစ္ျမိဳ႕ၾကားမွာရွိတဲ့ ကင္နာဘာလူေတာင္ကိုေတာ့ ျဖတ္သြားရတာေပါ့။ ကေလာလိုလို၊ ေမျမိဳ႕လိုလို ျမိဳ႕ေသးေသးေလးေတြကိုျဖတ္သြားေတာ့ လမ္းေဘးက သစ္သားအိမ္ေတြက ဟိုဟို ရွမ္းျပည္ဘက္ကအိမ္ေတြကို ေျခတံရွည္ေတြနဲ႔ ျမင္ရေတာ့ ပင္းတယကို သြားလည္တာ ျပန္သတိရမိပါတယ္။ ေအာ္သူတို႔လည္းငါတုိ႔နဲ႔ သိပ္ျပီးလူေနမွမကြာဘူးလို႔ ေတြးမိျပန္ပါတယ္။ အဲ ဒါေပမယ့္ ကြာေနတာက အိမ္တိုင္း မီးလင္းျပီး ၂ေပစေလာင္းနဲ႔ဘာနဲ႔။ ျပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕တိုင္းမွာ အနည္းဆံုး ေလးဘီးကား ၁စီးေလာက္ေတာ့ ရွိတာကို။ ေမာင္းလို႔မရဘဲ သံေခ်းတက္လို႔ ပစ္ထားတာထည့္တြက္ရင္ ဒီထက္ပိုမလားဘဲေနာ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲသြားေနရသလိုပါဘဲေလ။
ကင္နာဘာလူေတာင္ကို ေရာက္ရင္ေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ဦးမယ္ဆိုျပီး ဓါတ္ခဲေတြျပင္ထားေပမယ့္ ေတာင္ေျခ ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ေနပါဘီ။ ရိုက္လည္း လွမွာမဟုတ္ေတာ့ မရိုက္ခဲ့လိုက္ဘူး။ ဒီလိုဘဲျဖစ္တက္ပါတယ္။ ျပင္ဆင္ထားရင္ ဘယ္ေတာ့မွအဆင္မေျပဘူး။ မျပင္ထားရင္ေတာ့ -၀ုန္း-ဆိုျပီးျဖစ္တက္ပ။ ေနာက္ရွိေသးတယ္ ေျပာရဦးမယ္ ေတာင္ေပၚတက္ေတာ့ ဒီတခါမိုးမရြာဘဲ ျမဴေတြနဲ႔ ပိတ္ေနတာ။ ကားမီးေရာင္ေအာင္မွာ ျမဴေတြက ရိပ္ရိပ္ ရိပ္ရိပ္နဲ႔ေျပးေတာ။ တိမ္ထဲ ကားေမာင္းေနသလိုပါဘဲ။ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ျမဴေတြကို ႏွင္းေတြဆိုျပီး ေပ်ာ္ေနလို႔ အိမ္ကလူေတြက ကမၻာၾကီးေအးခ်မ္းေနတာ သူ႔ေၾကာင့္လို႔ ေျပာေနေလရဲ႕။ ကားေမာင္းတဲ့သူကေတာ့ မ်က္စိကိုျပဴးေနတာပါဘဲ လမ္းေခ်ာ္ျပီး ေခ်ာက္ထဲက်မွာဆိုးလို႔ေလ။ တခါတေလ ရာသီဥတုဆိုးရင္ ေတာင္ကလည္း ျပိဳတက္ေတာ့ ျမဴေတြနဲ႔ဆို အဆင္မေျပဘူးတဲ့ေလ။
အင္း ဒီဇင္ဘာေရာက္ရင္ တခုခုက သူ႔ဟာသူေျပာင္းရင္ေျပာင္းမေျပာင္းရင္ ကိုယ့္က ကိုယ့္ဖာသာကို ေျပာင္း လိုက္ရမွ ေက်နပ္တာေလ။ အခု အိမ္ေတာ့ေျပာင္းျပီးသြားဘီ။ လူဘဲနဲနဲေျပာင္းဖို႔ က်န္ေတာ့တယ္။ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ မရွည္စဖူးေက်ာလည္ထိေရာက္ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို ဘိုေကညွပ္လိုုက္ရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆံပင္ညွပ္ခက မသတ္သာသလ႔ိုစဥ္းစားေနတာ။ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဖိုးကလည္း ေစ်းၾကီး၊ ကလစ္တို႔ ေခါင္းစည္းၾကိဳးဖို႔ကလည္း မ်ားေနေတာ့ အိမ္ကို နဲနဲေမးလိုက္ပါဦးမယ္ေလ။ ဆံပင္ေျဖာင့္ဖို႔ ပိုက္ဆံေပးမလား၊ ဆံပင္ဘဲ ညွပ္လိုက္ရမလားလို႔။ အက်ပ္ကိုင္တာ ေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ ေနာ္။ ဒီလိုဘဲ အၾကံေတာင္းၾကည့္တာ။ ေသခ်ာတယ္ ၂၀၀၈ မွာေတာ့ ဒီထက္ပိုျပီး ၀ဦးေတာ့မယ္။
--ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ေနတစ္ဖိုရမ္ထဲမွာ ၀င္ဖတ္ရင္နဲ႔ ကိုမင္းအိုဆိုတဲ႔ အကိုၾကီးတေယာက္(အကိုၾကီးေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ဦးေလးၾကီးလို႔ေတာ့ ထင္ပါရဲ႕။)ရဲ႕ ေရးထားတဲ့ အေရးအသားမ်ိဳး ၾကိဳက္လို႔ေရးၾကည့္တာ ဖတ္လို႔ ေကာင္းမေကာင္းေတာ့မသိဘူး။ အဲ့ဒီအကိုၾကီးက ေနလည္သတင္းဆိုျပီး ေရးတာအေတာ္ဖတ္လို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ေ၀ဖန္ေပးၾကပါဦးေနာ္။--
ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ မိုးရြာတယ္လို႔ေျပာရင္ ဒီက လြန္ရာက်ပါဦးမယ္။ ခုေတာ့ သူလုပ္ပံုက ေကာင္းေသးလို႔လား။ ႏွင္းဆီပန္း အပြင့္၅၀၀ ေတာင္းတုန္းကေတာ့ ဒီက ကို လြန္တယ္လို႔ေျပာပါဦးမယ္။ ခုေတာ့ လိုေတာင္လိုေန ပါေသးတယ္။ ပင္ပန္းလိုက္တာလည္း ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေနတာပါဘဲ။ လူခ်ည္း ပင္ပန္းတာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘေလာဂ့္ေရးရတာက တမ်ိဳး။ အျပင္မွာ စီစဥ္ရတာ၊ သိမ္းဆည္းရတာကမ်ိဳးနဲ႔ လူကို ေမာေနတာပါဘဲ။ ဟဲ့ နင့္ကို ဘယ္သူက စိတ္ထဲကေန စာေရးခိုင္းေနလို႔လည္း ဆိုေတာ့လည္း ဘယ္သူမွလည္း မေရးခိုင္း ပါဘူး။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရွာရွည္ေနတာေလေနာ္။ မေရးရ မေနနိုင္ျဖစ္ေနတာကို။
လူကသာ စိတ္ထဲမွာ စာေရးေနတာ ဘေလာဂ့္ကေတာ့ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းနဲ႔ေလ။ ဖုန္ေလးဘာေလး ခါဖို႔ ေနေန သာသာ၊ တေန႔တေန႔ ကိုယ့္အိမ္ကိုေတာင္ ကိုယ့္၀င္မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ ေအာ္ ေလာကရယ္ ငါလည္း နင္ေလာလြန္းလို႔သာ ကေနရတာ ေမာလွေပါ့ေနာ္။
ပိုေမာတာက ၂၈ ရက္ေနကေလ ၂၇ရက္ေန႔ ရုပ္ရွင္ေကာင္းလို႔ ေမာေမာနဲ႔ ထိုင္ၾကည့္မိတာ။ ရုပ္ရွင္လည္း ျပီးေရာ အိပ္ရာတန္းျပီး၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ မနက္ကိုလည္း ထတာ နဲနဲေနာက္က်သြားတယ္။ မိုးလင္းလို႔ သတင္း ဖြင့္မိေတာ့ ဟိုတေလာက ဗံုးေပါက္ျပီး လုပ္ၾကံခံရတဲ့ ပါကစ္စတန္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းက ထပ္ျပီးလုပ္ၾကံခံရလို႔ ေသသြားျပီဆိုတဲ့သတင္းၾကားရေတာ့ အေတာ္ဘဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ အဲ့ဒီသတင္းက ေခါင္းၾကီး သတင္းျဖစ္ေနေတာ့ ဘယ္သတင္းလိုင္းဖြင့္ဖြင့္ ဒီအေၾကာင္းဘဲလာေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းနဲ႔ သူမ်ားေတြအျမင္ေတြကို ျပေနတာၾကည့္ျပီး ရင္ထဲ တမ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနတာ။ သူ႔မိန္႔ခြန္းေတြ ျပန္ျပေတာ့ ရဲရဲေတာက္စိတ္ဓါတ္ကို အားက်မိသား။ ကိုယ့္ သူ႔ေလာက္ေတာ့ အျဖစ္မရွိပါဘူးေလ။ အင္း သူကလည္း အျဖစ္ရွိလို႔ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေတာင္ျဖစ္ဖူးေသးတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာေကာင္မွမွ မျဖစ္ဖူးေသးဘူးေတာ့ ထိုင္ျပီး အားက်လိုက္ပါတယ္။
တေနကုန္လည္း အိပ္ေရႊ႕ဖို႔ပစၥည္းသိမ္းရ၊ ၾကားရတဲ့သတင္းကလည္း စိတ္မေကာင္းစရာ အသက္ရွဴေတာင္ မ၀တဲ့အျဖစ္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ဟဲ့ နင္နဲ႔လည္းမဆိုင္ဘဲနဲ႔ဆိုေတာ့လည္း။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သား။ ဒါေပမယ့္ အိမ္သိမ္းတာကေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္မယ္ထင္တယ္ေနာ္။ ေမာတာမွ အေတာ္ေမာတာ ပါ။ စက္တင္ဘာတုန္းကလည္း ဒီိလိုဘဲ ေမာဖူးပါတယ္။ ရင္ထဲကိုဆို႔က်ပ္ေနေအာင္ ေမာဖူးပါတယ္။ ၃ ရက္ေလာက္ သတင္းေတြမဖတ္ဘဲေနလိုက္ေတာ့မွ ေမာတာသက္သာသြားပါတယ္။ အခုလည္း ၾကားရ၊ ျမင္ရတာ နားမ်က္စိ မခ်မ္းသာတာနဲ႔ တီဗီြၾကီးကို ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ မွတ္ေရာ။ ဖြင့္ထားရင္ ကိုယ့္လက္က ဟိုဟိုဒီဒီေျပာင္းရင္း အဲ့ဒီဘက္ကို ေရာက္သြားဦးမွာေလေနာ္။
ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ေျပာင္းေတာ့ ျမိဳ႕ႏွစ္ျမိဳ႕ၾကားမွာရွိတဲ့ ကင္နာဘာလူေတာင္ကိုေတာ့ ျဖတ္သြားရတာေပါ့။ ကေလာလိုလို၊ ေမျမိဳ႕လိုလို ျမိဳ႕ေသးေသးေလးေတြကိုျဖတ္သြားေတာ့ လမ္းေဘးက သစ္သားအိမ္ေတြက ဟိုဟို ရွမ္းျပည္ဘက္ကအိမ္ေတြကို ေျခတံရွည္ေတြနဲ႔ ျမင္ရေတာ့ ပင္းတယကို သြားလည္တာ ျပန္သတိရမိပါတယ္။ ေအာ္သူတို႔လည္းငါတုိ႔နဲ႔ သိပ္ျပီးလူေနမွမကြာဘူးလို႔ ေတြးမိျပန္ပါတယ္။ အဲ ဒါေပမယ့္ ကြာေနတာက အိမ္တိုင္း မီးလင္းျပီး ၂ေပစေလာင္းနဲ႔ဘာနဲ႔။ ျပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕တိုင္းမွာ အနည္းဆံုး ေလးဘီးကား ၁စီးေလာက္ေတာ့ ရွိတာကို။ ေမာင္းလို႔မရဘဲ သံေခ်းတက္လို႔ ပစ္ထားတာထည့္တြက္ရင္ ဒီထက္ပိုမလားဘဲေနာ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲသြားေနရသလိုပါဘဲေလ။
ကင္နာဘာလူေတာင္ကို ေရာက္ရင္ေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ဦးမယ္ဆိုျပီး ဓါတ္ခဲေတြျပင္ထားေပမယ့္ ေတာင္ေျခ ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ေနပါဘီ။ ရိုက္လည္း လွမွာမဟုတ္ေတာ့ မရိုက္ခဲ့လိုက္ဘူး။ ဒီလိုဘဲျဖစ္တက္ပါတယ္။ ျပင္ဆင္ထားရင္ ဘယ္ေတာ့မွအဆင္မေျပဘူး။ မျပင္ထားရင္ေတာ့ -၀ုန္း-ဆိုျပီးျဖစ္တက္ပ။ ေနာက္ရွိေသးတယ္ ေျပာရဦးမယ္ ေတာင္ေပၚတက္ေတာ့ ဒီတခါမိုးမရြာဘဲ ျမဴေတြနဲ႔ ပိတ္ေနတာ။ ကားမီးေရာင္ေအာင္မွာ ျမဴေတြက ရိပ္ရိပ္ ရိပ္ရိပ္နဲ႔ေျပးေတာ။ တိမ္ထဲ ကားေမာင္းေနသလိုပါဘဲ။ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ျမဴေတြကို ႏွင္းေတြဆိုျပီး ေပ်ာ္ေနလို႔ အိမ္ကလူေတြက ကမၻာၾကီးေအးခ်မ္းေနတာ သူ႔ေၾကာင့္လို႔ ေျပာေနေလရဲ႕။ ကားေမာင္းတဲ့သူကေတာ့ မ်က္စိကိုျပဴးေနတာပါဘဲ လမ္းေခ်ာ္ျပီး ေခ်ာက္ထဲက်မွာဆိုးလို႔ေလ။ တခါတေလ ရာသီဥတုဆိုးရင္ ေတာင္ကလည္း ျပိဳတက္ေတာ့ ျမဴေတြနဲ႔ဆို အဆင္မေျပဘူးတဲ့ေလ။
အင္း ဒီဇင္ဘာေရာက္ရင္ တခုခုက သူ႔ဟာသူေျပာင္းရင္ေျပာင္းမေျပာင္းရင္ ကိုယ့္က ကိုယ့္ဖာသာကို ေျပာင္း လိုက္ရမွ ေက်နပ္တာေလ။ အခု အိမ္ေတာ့ေျပာင္းျပီးသြားဘီ။ လူဘဲနဲနဲေျပာင္းဖို႔ က်န္ေတာ့တယ္။ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ မရွည္စဖူးေက်ာလည္ထိေရာက္ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို ဘိုေကညွပ္လိုုက္ရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆံပင္ညွပ္ခက မသတ္သာသလ႔ိုစဥ္းစားေနတာ။ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ဖိုးကလည္း ေစ်းၾကီး၊ ကလစ္တို႔ ေခါင္းစည္းၾကိဳးဖို႔ကလည္း မ်ားေနေတာ့ အိမ္ကို နဲနဲေမးလိုက္ပါဦးမယ္ေလ။ ဆံပင္ေျဖာင့္ဖို႔ ပိုက္ဆံေပးမလား၊ ဆံပင္ဘဲ ညွပ္လိုက္ရမလားလို႔။ အက်ပ္ကိုင္တာ ေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ ေနာ္။ ဒီလိုဘဲ အၾကံေတာင္းၾကည့္တာ။ ေသခ်ာတယ္ ၂၀၀၈ မွာေတာ့ ဒီထက္ပိုျပီး ၀ဦးေတာ့မယ္။
--ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ေနတစ္ဖိုရမ္ထဲမွာ ၀င္ဖတ္ရင္နဲ႔ ကိုမင္းအိုဆိုတဲ႔ အကိုၾကီးတေယာက္(အကိုၾကီးေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ဦးေလးၾကီးလို႔ေတာ့ ထင္ပါရဲ႕။)ရဲ႕ ေရးထားတဲ့ အေရးအသားမ်ိဳး ၾကိဳက္လို႔ေရးၾကည့္တာ ဖတ္လို႔ ေကာင္းမေကာင္းေတာ့မသိဘူး။ အဲ့ဒီအကိုၾကီးက ေနလည္သတင္းဆိုျပီး ေရးတာအေတာ္ဖတ္လို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ေ၀ဖန္ေပးၾကပါဦးေနာ္။--
မဂၤလာရွိေတသာ ႏွစ္သစ္မွာ
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
