ခရစ္စမတ္ည။ ခရစ္စမတ္ဆိုတာ ခရစ္ယန္ဘာသာ၀င္ေတြအတြက္အထြတ္အျမတ္ ထားရတဲ့ ဘာသာေရးပြဲ ေတာ္ တစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခရစ္စမတ္ေရာက္ရင္ ေပ်ာ္တက္တာေတာ့ ဘာလို႔မွန္း လံုး၀မသိခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မမွာလည္း ခရစ္ယန္သူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးရွိလို႔လည္း ပါ ပါတယ္။ သူတို႔က ခရစ္စမတ္ နီးရင္ ဘုရားေက်ာင္းမွာ သီခ်င္းေတြသြားတိုက္။ ညဘက္ေတြမွာ ကရယ္ဆင္း လိုက္ဆိုၾကနဲ႔ ညနက္နက္ ခ်မ္းခ်မ္း စီးစီးမွာ ~ ဒီအိမ္ေပၚမွာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေရာက္ေစေသာ္။ ဒီအိမ္ေပၚမွာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ေရာက္ေစေသာ္~ ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔ ဂစ္တာသံ လြင္လြင္ေလးၾကားလိုက္ရင္ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာညေတြေၾကာင့္ ခရစ္စမတ္ကို သိပ္ျပီး သေဘာက်ႏွစ္သက္မိခဲ့ပါတယ္။
ခရစ္ယန္သူငယ္ခ်င္းေတြ စုစုစည္စည္းနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းသြားၾကတာကိုလည္း သိပ္ျပီးသေဘာက် ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မတို႔ ဘာသာမွေတာ့ လူငယ္ေတြ ဘုရားေက်ာင္းကန္သြားတာ ရွားတာကို။ သြားတဲ့ သူရွိရင္လည္း ဒီေကာင္း ဆရာၾကီးလား၊ ဘာလားနဲ႔ ေပါ့ေလ။ ထားပါေတာ့ေလ။ ကၽြန္မအတြက္အမွတ္တရ ခရစ္စမတ္ကေတာ့ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ကပါ။ အဲ့ဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ရက္က ကၽြန္မတို႔ အမ်ိဳးေတြရွိရာ ျမစ္ၾကီးနားကို အလည္သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေမေမရဲ႕ အဖြား၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္က ျမစ္ၾကီးနားမွာ ျပည္နယ္ ပညာေရးမွဴးပါ။ ျမစ္ၾကီးနားက ေက်ာင္းေတြက ကထိန္ကို ေသခ်ာမလုပ္ေပမယ့္ ခရစ္စမတ္ကိုေတာ့ အၾကီးအက်ယ္လုပ္ၾကတာပါ။ ေက်ာင္းတိုင္း ခရစ္စမတ္ပြဲက်င္းပတာ ကၽြန္မတို႔ ေျမျပန္မွာ ကထိန္အၾကီးအက်ယ္ လုပ္သလိုပါဘဲ။ သိပ္ျပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။
ေက်ာင္းေတြမွာ သီခ်င္းေတြတိုက္ၾက။ ညဘက္ေတြကို အိမ္ေတြမွာလိုက္ျပီး သီခ်င္းေတြဆိုၾက၊ အလည္သြားတဲ့ အိမ္ေတြကလည္း စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြဘာေတြနဲ႔ ၾကိဳၾကတာ သိပ္ျပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ေဆာင္းတြင္းေအးေအးမွာ သီခ်င္းလိုက္ဆိုရ ခ်မ္းေပမယ့္ အိမ္ေတြေရာက္ရင္ သီခ်င္းေအာ္ဆိုလိုက္ရင္ ခ်မ္းတာေတြ ေပ်ာက္သြားေတာ့တာပါဘဲ။ ကၽြန္မ ဗုဒၶဘာသာေပမယ့္ အဲ့ဒီသီခ်င္းေတြဆိုရတာေတာ့ သေဘာ က်ပါတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ အဲ့ဒီႏွစ္ ခရစ္စမတ္ညမွာ မီးပံုပြဲလုပ္တဲ့ အသိအိမ္ကိုသြားလည္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ေတြ ေ၀ေပးတဲ့ အျပင္ မီးပံုပဲြမွာ လွည့္ျပီး ကခ်င္ရိုးရာအကေတြကရတာ ေပ်ာ္စရာပါ။ လူၾကီးေတြကိုေတာ့ အရက္ေတြဘာေတြနဲ႔ ဧည့္ခံေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ ကေလးေတြကေတာ့ အသားကင္ေတြ မီးပံုေဘးမွာစားရတာ အေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့မိပါတယ္။ အေပ်ာ္ဆံုးက မဲေဖါက္ေပးတဲ့ အကိုၾကီးက ေခ်ာေခ်ာေလးမို႔ပါ။ ဟဲဟဲ အဲ့ဒီအကိုၾကီးက လူေတြအားလံုကို မဲေဖါက္ျပီး၊ ေနာက္ဆံုးနားမွ ကၽြန္မကိုေခၚျပီး လက္ေဆာင္ေတြထဲက ကၽြန္မအလိုခ်င္ဆံုး လက္ေဆာင္ကိုေပးခဲ့လို႔ပါ။ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးလား။ ျမစ္ၾကီးနားဆိုေတာ့ ေအးတာမွ ႏွာသီးျဖားေတြေရာ၊ လက္ဖ်ားေတြေရာ ေအးစက္ေနတာပါဘဲ။ အဲ့ဒီခရစ္စမတ္ညကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ အမွတ္တရပါ။
ျမစ္ၾကီးနာေဆာင္းက ကၽြန္မတို႔သြားတုန္းက ေအးတယ္ဆိုတာ အရင္ကၽြန္မတို႔ အဖြားေတြ ေနတုန္းကေလာက္ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့ေလ။ အဲ့ဒီႏွစ္တုန္းကေတာင္ သစ္ေတာေတြျပဳန္းလို႔ သိပ္မေအး ေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ခုေတာ့ ပိုေအာင္ မေအးႏိုင္ဦးမယ္ထင္ပါတယ္။ ျမစ္ၾကီးနား ေစ်းထဲက လိေမၼာ္သီး ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြကိုလည္း သိပ္ျပီး သတိရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ျမစ္ၾကီးနား ျမိဳ႕မေစ်းနားက ပန္းခင္းလမ္းဆိုတဲ့ ၾကက္ေပါင္းနဲ႔ ေရာင္းတဲ့ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ကိုလည္း သတိရမိပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ကေတာ့ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ေလာက္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ခရစ္စမတ္ မရွိေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။
ခရစ္ယန္သူငယ္ခ်င္းေတြ စုစုစည္စည္းနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းသြားၾကတာကိုလည္း သိပ္ျပီးသေဘာက် ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မတို႔ ဘာသာမွေတာ့ လူငယ္ေတြ ဘုရားေက်ာင္းကန္သြားတာ ရွားတာကို။ သြားတဲ့ သူရွိရင္လည္း ဒီေကာင္း ဆရာၾကီးလား၊ ဘာလားနဲ႔ ေပါ့ေလ။ ထားပါေတာ့ေလ။ ကၽြန္မအတြက္အမွတ္တရ ခရစ္စမတ္ကေတာ့ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ကပါ။ အဲ့ဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ရက္က ကၽြန္မတို႔ အမ်ိဳးေတြရွိရာ ျမစ္ၾကီးနားကို အလည္သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေမေမရဲ႕ အဖြား၀မ္းကြဲ တစ္ေယာက္က ျမစ္ၾကီးနားမွာ ျပည္နယ္ ပညာေရးမွဴးပါ။ ျမစ္ၾကီးနားက ေက်ာင္းေတြက ကထိန္ကို ေသခ်ာမလုပ္ေပမယ့္ ခရစ္စမတ္ကိုေတာ့ အၾကီးအက်ယ္လုပ္ၾကတာပါ။ ေက်ာင္းတိုင္း ခရစ္စမတ္ပြဲက်င္းပတာ ကၽြန္မတို႔ ေျမျပန္မွာ ကထိန္အၾကီးအက်ယ္ လုပ္သလိုပါဘဲ။ သိပ္ျပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။
ေက်ာင္းေတြမွာ သီခ်င္းေတြတိုက္ၾက။ ညဘက္ေတြကို အိမ္ေတြမွာလိုက္ျပီး သီခ်င္းေတြဆိုၾက၊ အလည္သြားတဲ့ အိမ္ေတြကလည္း စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြဘာေတြနဲ႔ ၾကိဳၾကတာ သိပ္ျပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ေဆာင္းတြင္းေအးေအးမွာ သီခ်င္းလိုက္ဆိုရ ခ်မ္းေပမယ့္ အိမ္ေတြေရာက္ရင္ သီခ်င္းေအာ္ဆိုလိုက္ရင္ ခ်မ္းတာေတြ ေပ်ာက္သြားေတာ့တာပါဘဲ။ ကၽြန္မ ဗုဒၶဘာသာေပမယ့္ အဲ့ဒီသီခ်င္းေတြဆိုရတာေတာ့ သေဘာ က်ပါတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ အဲ့ဒီႏွစ္ ခရစ္စမတ္ညမွာ မီးပံုပြဲလုပ္တဲ့ အသိအိမ္ကိုသြားလည္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ေတြ ေ၀ေပးတဲ့ အျပင္ မီးပံုပဲြမွာ လွည့္ျပီး ကခ်င္ရိုးရာအကေတြကရတာ ေပ်ာ္စရာပါ။ လူၾကီးေတြကိုေတာ့ အရက္ေတြဘာေတြနဲ႔ ဧည့္ခံေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ ကေလးေတြကေတာ့ အသားကင္ေတြ မီးပံုေဘးမွာစားရတာ အေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့မိပါတယ္။ အေပ်ာ္ဆံုးက မဲေဖါက္ေပးတဲ့ အကိုၾကီးက ေခ်ာေခ်ာေလးမို႔ပါ။ ဟဲဟဲ အဲ့ဒီအကိုၾကီးက လူေတြအားလံုကို မဲေဖါက္ျပီး၊ ေနာက္ဆံုးနားမွ ကၽြန္မကိုေခၚျပီး လက္ေဆာင္ေတြထဲက ကၽြန္မအလိုခ်င္ဆံုး လက္ေဆာင္ကိုေပးခဲ့လို႔ပါ။ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးလား။ ျမစ္ၾကီးနားဆိုေတာ့ ေအးတာမွ ႏွာသီးျဖားေတြေရာ၊ လက္ဖ်ားေတြေရာ ေအးစက္ေနတာပါဘဲ။ အဲ့ဒီခရစ္စမတ္ညကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ အမွတ္တရပါ။
ျမစ္ၾကီးနာေဆာင္းက ကၽြန္မတို႔သြားတုန္းက ေအးတယ္ဆိုတာ အရင္ကၽြန္မတို႔ အဖြားေတြ ေနတုန္းကေလာက္ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့ေလ။ အဲ့ဒီႏွစ္တုန္းကေတာင္ သစ္ေတာေတြျပဳန္းလို႔ သိပ္မေအး ေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ခုေတာ့ ပိုေအာင္ မေအးႏိုင္ဦးမယ္ထင္ပါတယ္။ ျမစ္ၾကီးနား ေစ်းထဲက လိေမၼာ္သီး ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြကိုလည္း သိပ္ျပီး သတိရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ျမစ္ၾကီးနား ျမိဳ႕မေစ်းနားက ပန္းခင္းလမ္းဆိုတဲ့ ၾကက္ေပါင္းနဲ႔ ေရာင္းတဲ့ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ကိုလည္း သတိရမိပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ကေတာ့ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ေလာက္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ခရစ္စမတ္ မရွိေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
