ကၽြန္မအဂၤလိပ္ စကားေျပာသင္တန္းတခုတက္တုန္းကပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားအမ်ိဳးသမီး (ဆရာမ)က သူတို႔ ဘာသာအေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ သူက ေမးပါတယ္။ နင္တို႔ ဘာသာမွာ အခုခုကို ဆံုးျဖတ္ရင္ ႏွလံုးသားနဲ႔ဆံုးျဖတ္တာလား၊ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္တာလားတဲ့။ ငါတို႔ ဘာသာက ႏွလံုးသားထဲက လိုခ်င္တာ၊ ညႊန္ျပတာကို လိုက္နာတာပါတဲ့။ နင္တို႔ကဘယ္လိုလဲတဲ့။ အဲ့ဒီလိုေမးတဲ့ အခ်ိန္မွာ တတန္းလံုး လူ၃၀ရွိတာ ဗုဒၶဘာသာက အမ်ားဆံုး။ တေယာက္မွ သူ႔ေမးခြန္းကို ျပန္ေမေျဖနိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မအပါ၀င္ေပ့ါ။ ဒါနဲ႔ စိတ္ထဲေတးထားမိပါတယ္။ အခြင့္ရွိရင္ ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကိုရေအာင္ရွာမယ္လို႔။ မွတ္မွတ္ရရ အဲ့ဒါက ၂၀၀၅ ဒီဇင္ဘာလ။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဧျပီ(၁)ရက္ေန႔မွာ ကၽြန္မအေမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က တိုက္တြန္းမွဳေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ အရွင္ေဆကိႏၵရဲ႕ ယဥ္ေက်းလိမၼာ တရားစခန္းကို ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၂၅ ေအာက္ဆိုေတာ့ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေတြခ်ည္းဘဲ သီးသန္႔ဖြင့္တဲ့ စခန္းမွာ ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ၁၀တန္းေျဖျပီးသားသူကေန ၂၅ အထိလက္ခံပါတယ္။ တရားစခန္းဆိုေပမယ့္ ၄ ရက္တည္းပါ။ ရက္က နည္းေပမယ့္ တရားထိုင္ထာထက္ တရားနာတဲ့ အခ်ိန္ကပိုပါတယ္။
တရားစခန္းမွာေတာ့ ေန႔ခင္းနဲ႔ ညေနေစာေစာပိုင္းေတြမွာ ဆရာေတာ္ၾကီးက ကၽြန္မတို႔ အရြယ္နဲ႔ အဆင္ေျပမယ့္ တရားေတြကိုေဟာၾကားပါတယ္။ ညေႏွာင္းပိုင္းမွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔အရြယ္လူငယ္ေတြကို မိမိတို႔ သိခ်င္တဲ့ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေမးခြန္းေတြကို ေမးခြင့္ေပးပါတယ္။ အဲ့ဒီအစီအစဥ္မွာ ကၽြန္မတို႔ မသိဘဲ၊ ဒြိဟ ျဖစ္ေနတက္တဲ့ ေမးခြန္းမ်ားရဲ႕ အေျဖေတြကို ဆရာေတာ္ၾကီးက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေအာင္ ေျဖၾကားေပးပါတယ္။ အဲ့ဒီထဲက ကၽြန္မမွတ္မိတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ အေျဖေတြကို ျပန္ေရးလိုက္ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ျပန္ေရးလိုက္တာပါ။ အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ပါ။ မွားတာရွိရင္ ေထာက္ျပေပးၾကပါ။
ေမးခြန္း။။ ဆရာေတာ္ခင္ဗ်ား။ သတ္သတ္လြတ္စားဖို႔ ျမတ္စြာဘုရားမွာၾကားခဲ့ပါလား။
အေျဖ။။ ျမတ္စြာဘုရားက သတ္သတ္လြတ္စားဖို႔ မေဟာၾကားခဲ့ပါဘူး။ မိမိကမႏွစ္သက္လို႔ အသားမစားက တပိုင္းပါ။ ျမတ္စြားဘုရားလက္ထက္က ေဒ၀ဒတ္ကလည္း တန္းခိုးၾကီးတဲ့ ရဟန္းတပါးပါ။ ေဒ၀ဒတ္က ျမတ္စြာဘုရားကို ရဟန္းေတာ္ေတြကို ပညက္ခ်က္(၅)ခ်က္ ထုတ္ေပးဖို႔ေတာင္ဆိုပါတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီအထဲမွာ အသားမစားရဘူဆိုတဲ့ ပညက္ခ်က္ပါ ပါတယ္တဲ့(အခ်က္က ၅ ခ်က္ပါ ကၽြန္မမွတ္မိ ေတာ့လို႔ပါ)။ ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ရဟန္းဆိုတာ ဒကာ၊ဒကာမေတြ ကပ္တဲ့ ဆြမ္းကိုဘုန္းေပးရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာမစားဘူး၊ ညာမစားဘူးဆိုရင္ မဇၩိမပဋိပဒါ မက်တဲ့အတြက္ ပညက္လို႔ မျဖစ္ပါဘူးတဲ့။ ေနာက္ထပ္အခ်က္ေတြကိုလည္း မွ်တမွုမရွိလို႔ ခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ေဒ၀ဒတ္က ရွင္ၾကီးေဂါတမက ရဟန္းေတြကို သတ္သတ္လြတ္မစားခိုင္းဘူးဆိုျပီး တစင္ေထာင္ျပီး ေတာထြက္ပါတယ္။ သူနဲ႔ အတူ ရဟန္း(၅၀၀) ပါသြားပါတယ္တဲ့။
ဒါေၾကာင့္မို႔ သတ္သတ္လြတ္စာျခင္းဟာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဆရာေတာ္က ရွင္းလင္းေအာင္ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက စိတ္ကျဖစ္တဲ့ အစားအေသာက္ေပၚမွာျဖစ္တဲ့ တဏွာကိုထိန္းဖို႔သာ မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္တဲ့။
ေမးခြန္း။။ ဆရာေတာ္ခင္ဗ်ာ။ လူတေယာက္က ေသခါနီးမွာ ေနာင္ျဖစ္မယ္ဘ၀ကို ျမင္တယ္လို႔ေျပာၾကတာ မွန္ပါသလား။ ဒါဆိုရင္ Car Accident ျဖစ္ျပီး လွ်က္တျပတ္ေသသြားတာဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေနာက္ဘ၀ကို ျမင္ႏိုင္ပါသလဲခင္ဗ်ာ။
အေျဖ။။ မွန္ပါတယ္တဲ့။ လူေယာက္ေသခါနီးမွာ ေနာင္သူျဖစ္မယ့္ ဘ၀ကိုျမင္ပါတယ္တဲ့။ လူရဲ႕စိတ္ဟာ တစကၠန္႔မွာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ သြားႏိုင္တာေၾကာင့္ ေသခါနီးမွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာျမင္ပါတယ္တဲ့။ သူျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကို ျပန္ျမင္ႏိုင္ပါသတဲ့။ အကုသိုလ္ပိုျပီး အလုပ္မ်ားတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ အကုသိုလ္ကို ျပန္ျမင္ပါသတဲ့။ အဲ့ဒီသူျမင္တဲ့ အကုသိုလ္တရားေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ပါသတဲ့။ ကုသိုလ္ကိုသာျမင္ရင္ေတာ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘ၀ကိုေရာက္ပါသတဲ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာအလုပ္ကို မေသခင္လုပ္ၾကရမယ္လို႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အကုသိုလ္ကို ေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ အကုသိုလ္ဟာ ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔ တူျပီး။ ကုသိုလ္ဟာ တမံနဲ႔ တူပါတယ္တဲ့။ အကုသိုလ္ကို ကုသိုလ္တမံ နဲ႔သာ တားလို႔ရျပီး ပ်က္စီးသြားေအာင္လုပ္လို႔မရပါဘူးတဲ့။ ကုသိုလ္မ်ားမ်ားလုပ္မွ အကုသိုလ္ေရစီးကိုတား ႏိုင္မွာျဖစ္ျပီး၊ ကုသိုလ္နဲရင္ေတာ့ အကုသိုလ္က ကုသိုလ္တမံကိုခ်ိဳးသြားပါလိမ့္မယ္တဲ့။
တရားစခန္းမွာ အေနာက္ဘက္မွာ ထိုင္ရင္ အာရံုမရသလို၊ သိျပီးမၾကားရလို႔ အျမဲအေရွ႕ဆံုးမွာ ေနရာရေအာင္ယူျပီး ထိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးကို စိတ္ထဲကေနေလွ်ာက္ၾကည့္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က ေရွ႕ကလူေတြကို ၾကည့္ျပီး တရားေဟာျဖစ္တယ္လို႔ၾကားဖူးလို႔ပါ(မ်ားေသာအားျဖင့္ပါ)။ အဲ့ဒါနဲ႔ အရင္ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းမွာ အဂၤလိပ္ဆရာမေမးတဲ့ ေမးခြန္းကုိ ေမးမိပါတယ္။
ဆရာေတာ္ၾကီးက တရားထဲမွာဒီလို ထည့္ေဟာပါတယ္။ စိတ္ဆိုတာ ႏွလံုးမွာတည္ပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ႏွလံုးလို႔ ေျပာတာပါတဲ့။ ဒါဆိုရင္ စိတ္က ႏွလံုးသားကို ထုတ္လိုက္တာနဲ႔ ေပ်ာက္သြားေရာလားဆိုေတာ့ အဲ့ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ စိတ္ဆိုတာ သံသရာတေလွ်ာက္လံုး ဒီစိတ္ပါဘဲတဲ့။ ေသလြန္သြားလဲ အဲ့ဒီစိတ္က ျပန္ပါတာပါဘဲတဲ့။ ကိုယ္ကသာ အရင္ဘ၀ကို မမွတ္မိတာပါတဲ့။ မွတ္မိတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္တဲ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လူ၀င္စား၊ လူ၀င္စားနဲ႔ ေျပာေနၾကတာပါတဲ့။ အရင္ဘ၀က စိတ္၊ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္က အခုဘ၀အထိပါလာပါတယ္တဲ့။ ဥပမာ-ႏွလံုမေကာင္းလို႔ ႏွလံုးလဲလိုက္လည္း၊ လူကေတာ့ ဒီစိတ္ပါဘဲတဲ့။ မေျပာင္းလဲပါဘူးတဲ့။ စိတ္က ေသသြားတာမ်ိဳးမရွိပါဘူးတဲ့။ နိဗၺာန္မေရာက္မခ်င္း ဒီစိတ္ပါဘဲတဲ့။ ခႏၶာဘဲ ကြဲသြားပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ကိုေရာက္ေအာင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေနၾကတာပါတဲ့။
ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မမွတ္မိသေလာက္ျပန္ေရးလိုက္တာပါ။ ပါရမီအႏွိမ့္အျမင့္ေပၚမွာ မူတည္ျပီး စာဖတ္သူ ေတြ နားလည္မွုတူခ်င္မွ တူမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေတာ့၀င္စားသြားမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားမယ္ဆိုရင္ ဆရာေတာၾကီး ေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္ေတြကို ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ေတာ့ ၁၃လမ္း ေအာက္ဘက္က ကမၻာေက်ာ္ ေတးသံသြင္းဆိုင္မွာ ၀ယ္ျပီးနာလို႔ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို မွ်ေ၀တာပါ။ အမွားရွိရင္ ညႊန္ျပေပးၾကပါ။
(အမွားျပင္ထားတယ္ဗ်။ အစပိုင္းစကားလံုးက စာေရးတာစိတ္ေမာျပီး စကားလံုးရွာမရလို႔ စာဖတ္သူေတြကို ေစာ္ကားသလို။ ဆရာၾကီးေလသံေပါက္သလို ျဖစ္ေနရင္ ေတာင္ပန္ပါတယ္။ ကြန္းမန္႔မွာ လာျပီး ျပင္ေပးတဲ့ ကိုပီေက ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)
ပီေက said...
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဧျပီ(၁)ရက္ေန႔မွာ ကၽြန္မအေမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က တိုက္တြန္းမွဳေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ အရွင္ေဆကိႏၵရဲ႕ ယဥ္ေက်းလိမၼာ တရားစခန္းကို ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၂၅ ေအာက္ဆိုေတာ့ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေတြခ်ည္းဘဲ သီးသန္႔ဖြင့္တဲ့ စခန္းမွာ ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ၁၀တန္းေျဖျပီးသားသူကေန ၂၅ အထိလက္ခံပါတယ္။ တရားစခန္းဆိုေပမယ့္ ၄ ရက္တည္းပါ။ ရက္က နည္းေပမယ့္ တရားထိုင္ထာထက္ တရားနာတဲ့ အခ်ိန္ကပိုပါတယ္။
တရားစခန္းမွာေတာ့ ေန႔ခင္းနဲ႔ ညေနေစာေစာပိုင္းေတြမွာ ဆရာေတာ္ၾကီးက ကၽြန္မတို႔ အရြယ္နဲ႔ အဆင္ေျပမယ့္ တရားေတြကိုေဟာၾကားပါတယ္။ ညေႏွာင္းပိုင္းမွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔အရြယ္လူငယ္ေတြကို မိမိတို႔ သိခ်င္တဲ့ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ေမးခြန္းေတြကို ေမးခြင့္ေပးပါတယ္။ အဲ့ဒီအစီအစဥ္မွာ ကၽြန္မတို႔ မသိဘဲ၊ ဒြိဟ ျဖစ္ေနတက္တဲ့ ေမးခြန္းမ်ားရဲ႕ အေျဖေတြကို ဆရာေတာ္ၾကီးက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေအာင္ ေျဖၾကားေပးပါတယ္။ အဲ့ဒီထဲက ကၽြန္မမွတ္မိတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ အေျဖေတြကို ျပန္ေရးလိုက္ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ျပန္ေရးလိုက္တာပါ။ အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ပါ။ မွားတာရွိရင္ ေထာက္ျပေပးၾကပါ။
ေမးခြန္း။။ ဆရာေတာ္ခင္ဗ်ား။ သတ္သတ္လြတ္စားဖို႔ ျမတ္စြာဘုရားမွာၾကားခဲ့ပါလား။
အေျဖ။။ ျမတ္စြာဘုရားက သတ္သတ္လြတ္စားဖို႔ မေဟာၾကားခဲ့ပါဘူး။ မိမိကမႏွစ္သက္လို႔ အသားမစားက တပိုင္းပါ။ ျမတ္စြားဘုရားလက္ထက္က ေဒ၀ဒတ္ကလည္း တန္းခိုးၾကီးတဲ့ ရဟန္းတပါးပါ။ ေဒ၀ဒတ္က ျမတ္စြာဘုရားကို ရဟန္းေတာ္ေတြကို ပညက္ခ်က္(၅)ခ်က္ ထုတ္ေပးဖို႔ေတာင္ဆိုပါတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီအထဲမွာ အသားမစားရဘူဆိုတဲ့ ပညက္ခ်က္ပါ ပါတယ္တဲ့(အခ်က္က ၅ ခ်က္ပါ ကၽြန္မမွတ္မိ ေတာ့လို႔ပါ)။ ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ရဟန္းဆိုတာ ဒကာ၊ဒကာမေတြ ကပ္တဲ့ ဆြမ္းကိုဘုန္းေပးရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာမစားဘူး၊ ညာမစားဘူးဆိုရင္ မဇၩိမပဋိပဒါ မက်တဲ့အတြက္ ပညက္လို႔ မျဖစ္ပါဘူးတဲ့။ ေနာက္ထပ္အခ်က္ေတြကိုလည္း မွ်တမွုမရွိလို႔ ခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ေဒ၀ဒတ္က ရွင္ၾကီးေဂါတမက ရဟန္းေတြကို သတ္သတ္လြတ္မစားခိုင္းဘူးဆိုျပီး တစင္ေထာင္ျပီး ေတာထြက္ပါတယ္။ သူနဲ႔ အတူ ရဟန္း(၅၀၀) ပါသြားပါတယ္တဲ့။
ဒါေၾကာင့္မို႔ သတ္သတ္လြတ္စာျခင္းဟာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဆရာေတာ္က ရွင္းလင္းေအာင္ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက စိတ္ကျဖစ္တဲ့ အစားအေသာက္ေပၚမွာျဖစ္တဲ့ တဏွာကိုထိန္းဖို႔သာ မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္တဲ့။
ေမးခြန္း။။ ဆရာေတာ္ခင္ဗ်ာ။ လူတေယာက္က ေသခါနီးမွာ ေနာင္ျဖစ္မယ္ဘ၀ကို ျမင္တယ္လို႔ေျပာၾကတာ မွန္ပါသလား။ ဒါဆိုရင္ Car Accident ျဖစ္ျပီး လွ်က္တျပတ္ေသသြားတာဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေနာက္ဘ၀ကို ျမင္ႏိုင္ပါသလဲခင္ဗ်ာ။
အေျဖ။။ မွန္ပါတယ္တဲ့။ လူေယာက္ေသခါနီးမွာ ေနာင္သူျဖစ္မယ့္ ဘ၀ကိုျမင္ပါတယ္တဲ့။ လူရဲ႕စိတ္ဟာ တစကၠန္႔မွာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ သြားႏိုင္တာေၾကာင့္ ေသခါနီးမွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာျမင္ပါတယ္တဲ့။ သူျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကို ျပန္ျမင္ႏိုင္ပါသတဲ့။ အကုသိုလ္ပိုျပီး အလုပ္မ်ားတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ အကုသိုလ္ကို ျပန္ျမင္ပါသတဲ့။ အဲ့ဒီသူျမင္တဲ့ အကုသိုလ္တရားေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ပါသတဲ့။ ကုသိုလ္ကိုသာျမင္ရင္ေတာ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘ၀ကိုေရာက္ပါသတဲ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာအလုပ္ကို မေသခင္လုပ္ၾကရမယ္လို႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အကုသိုလ္ကို ေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ အကုသိုလ္ဟာ ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔ တူျပီး။ ကုသိုလ္ဟာ တမံနဲ႔ တူပါတယ္တဲ့။ အကုသိုလ္ကို ကုသိုလ္တမံ နဲ႔သာ တားလို႔ရျပီး ပ်က္စီးသြားေအာင္လုပ္လို႔မရပါဘူးတဲ့။ ကုသိုလ္မ်ားမ်ားလုပ္မွ အကုသိုလ္ေရစီးကိုတား ႏိုင္မွာျဖစ္ျပီး၊ ကုသိုလ္နဲရင္ေတာ့ အကုသိုလ္က ကုသိုလ္တမံကိုခ်ိဳးသြားပါလိမ့္မယ္တဲ့။
တရားစခန္းမွာ အေနာက္ဘက္မွာ ထိုင္ရင္ အာရံုမရသလို၊ သိျပီးမၾကားရလို႔ အျမဲအေရွ႕ဆံုးမွာ ေနရာရေအာင္ယူျပီး ထိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးကို စိတ္ထဲကေနေလွ်ာက္ၾကည့္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က ေရွ႕ကလူေတြကို ၾကည့္ျပီး တရားေဟာျဖစ္တယ္လို႔ၾကားဖူးလို႔ပါ(မ်ားေသာအားျဖင့္ပါ)။ အဲ့ဒါနဲ႔ အရင္ အဂၤလိပ္စာ သင္တန္းမွာ အဂၤလိပ္ဆရာမေမးတဲ့ ေမးခြန္းကုိ ေမးမိပါတယ္။
ဆရာေတာ္ၾကီးက တရားထဲမွာဒီလို ထည့္ေဟာပါတယ္။ စိတ္ဆိုတာ ႏွလံုးမွာတည္ပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ႏွလံုးလို႔ ေျပာတာပါတဲ့။ ဒါဆိုရင္ စိတ္က ႏွလံုးသားကို ထုတ္လိုက္တာနဲ႔ ေပ်ာက္သြားေရာလားဆိုေတာ့ အဲ့ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ စိတ္ဆိုတာ သံသရာတေလွ်ာက္လံုး ဒီစိတ္ပါဘဲတဲ့။ ေသလြန္သြားလဲ အဲ့ဒီစိတ္က ျပန္ပါတာပါဘဲတဲ့။ ကိုယ္ကသာ အရင္ဘ၀ကို မမွတ္မိတာပါတဲ့။ မွတ္မိတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္တဲ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လူ၀င္စား၊ လူ၀င္စားနဲ႔ ေျပာေနၾကတာပါတဲ့။ အရင္ဘ၀က စိတ္၊ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္က အခုဘ၀အထိပါလာပါတယ္တဲ့။ ဥပမာ-ႏွလံုမေကာင္းလို႔ ႏွလံုးလဲလိုက္လည္း၊ လူကေတာ့ ဒီစိတ္ပါဘဲတဲ့။ မေျပာင္းလဲပါဘူးတဲ့။ စိတ္က ေသသြားတာမ်ိဳးမရွိပါဘူးတဲ့။ နိဗၺာန္မေရာက္မခ်င္း ဒီစိတ္ပါဘဲတဲ့။ ခႏၶာဘဲ ကြဲသြားပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ နိဗၺာန္ကိုေရာက္ေအာင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ေနၾကတာပါတဲ့။
ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မမွတ္မိသေလာက္ျပန္ေရးလိုက္တာပါ။ ပါရမီအႏွိမ့္အျမင့္ေပၚမွာ မူတည္ျပီး စာဖတ္သူ ေတြ နားလည္မွုတူခ်င္မွ တူမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေတာ့၀င္စားသြားမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားမယ္ဆိုရင္ ဆရာေတာၾကီး ေဟာၾကားတဲ့ တရားေတာ္ေတြကို ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ေတာ့ ၁၃လမ္း ေအာက္ဘက္က ကမၻာေက်ာ္ ေတးသံသြင္းဆိုင္မွာ ၀ယ္ျပီးနာလို႔ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို မွ်ေ၀တာပါ။ အမွားရွိရင္ ညႊန္ျပေပးၾကပါ။
(အမွားျပင္ထားတယ္ဗ်။ အစပိုင္းစကားလံုးက စာေရးတာစိတ္ေမာျပီး စကားလံုးရွာမရလို႔ စာဖတ္သူေတြကို ေစာ္ကားသလို။ ဆရာၾကီးေလသံေပါက္သလို ျဖစ္ေနရင္ ေတာင္ပန္ပါတယ္။ ကြန္းမန္႔မွာ လာျပီး ျပင္ေပးတဲ့ ကိုပီေက ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)
ပီေက said...
ေဒ၀ဒတ္က ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေတာင္းဆိုတဲ့ အခ်က္ ငါးခ်က္က ဒီလုိပါ။
၁။ ရဟန္းေတြဟာ တစ္သက္လံုး ေတာထဲမွာသာ ေနၾကရမယ္။
၂။ ေတာထဲမွာ ေက်ာင္းသခၤမ္း မေဆာက္ဘဲ သစ္ပင္ရင္းမွာပဲ ေနရမယ္။
၃။ ဆြမ္းခံရတာပဲ စားရမယ္။
၄။ ပံ့သကူသကၤန္းပဲ ၀တ္ရမယ္။
၅။ သက္သတ္လြတ္စားရမယ္။
ေနာက္ မဇၩိမပဋိပဒါ လို႔ ေရးရပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။
