Song:
Lucky_ Jason Mraz

Do you hear me,
I'm talking to you
Across the water across the deep blue ocean
Under the open sky oh my, baby I'm trying
Boy I hear you in my dreams
I feel your whisper across the sea
I keep you with me in my heart
You make it easier when life gets hard

I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again
Oooohhhhoohhhhohhooohhooohhooohoooh

They don't know how long it takes
Waiting for a love like this
Every time we say goodbye
I wish we had one more kiss
I'll wait for you I promise you, I will

I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again
I'm lucky we're in love in every way
Lucky to have stayed where we have stayed
Lucky to be coming home someday

And so I'm sailing through the sea
To an island where we'll meet
You'll hear the music, feel the air
I'll put a flower in your hair
Though the breezes through trees
Move so pretty you're all I see
As the world keeps spinning round
You hold me right here right now

I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again
I'm lucky we're in love in every way
Lucky to have stayed where we have stayed
Lucky to be coming home someday

Ooohh ooooh oooh oooh ooh ooh ooh ooh
Ooooh ooooh oooh oooh ooh ooh ooh o oh

ၾကက္ဆီထမင္းဆိုတာ စလံုးမွာ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတြ႔ရမွာပါ။ မစားခ်င္မွအဆံုး။ မန္းေလးမွာ ေနတုန္း ကေတာ့ စာေမးပဲြနီးတိုင္း ေတာ္ေတာ္စားျဖစ္တဲ့အစားအေသာက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါမွေတ့ာ လုပ္ျပီးမစားဖူးဘူး။ မေန႔ကေတာ့ ေသြးလွဴခါနီး ၾကက္ျပုတ္ေရေသာက္မယ္ဆိုျပီး ၾကက္တစ္ေကာင ္၀ယ္ျဖစ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ၾကက္သား ကိုေပါင္းလို္က္တယ္။ မေန႕ ညေနစာေတာ့ ၾကက္သားျပဳတ္ေခၚမလား၊ ၾကက္သားေပါင္းလို႔ ေခၚရမလားမသိတဲ့ ၾကက္သားေပါင္းကို ခါၾကက္ဥ၊ မုန္႔ညွင္းျဖဴနဲ႔ စားျဖစ္တယ္။
ဒီေန႔ေတာ့ ေသြးလွူျပီး အျပန္မွာ မေန႔က ၾကက္သားေတြက်န္ေနတာနဲ႔ ေႏႊးရင္နဲ႔ ထပ္ျပီး ေပါင္းျဖစ္တယ္။ ထမင္း လည္း ခ်က္ရမယ့္အတူတူ ဆိုျပီး ၾကက္ဆီထမင္းလုပ္စားမယ္ဆိုျပီး စမ္းျဖစ္တယ္။ မဆိုးဘူးျဖစ္တယ္ ေျပာရမယ္။

ဆန္ ဆန္ခ်င္တဲ့ခြက္ ၂ ခြက္။
ၾကက္သား တစ္ေကာင္ကို ၃ပံု ၂ ပံု။
ခ်င္း အနည္းငယ္။
ဆား သင့္ရံု။
ႏွမ္းဆီ ၂ ဇြန္း။

ခ်က္တာကေတာ့ ၾကက္သားေတြကို ေရနည္းနည္းထည့္ျပီး ဒယ္အိုးထဲမွာဘဲ အဖံုးအုပ္ထားလုိက္တာ။ ၾကက္သား အရည္ရေအာင္ ေတာ့ ေရနည္းနည္းဆိုေပမယ့္ မနည္းမမ်ားေပါ့။ ေရခန္းရင္ အေတာ္ေလာက္ေလး ေရထည့္ျပီး မီးျပင္းျပင္းနဲ႔တည္ထားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ဒီဘက္မွာ ဆန္ေဆး၊ ျပီးေတာ့ ေရေႏြးအိုးတည္ လိုက္တယ္။ ေရဆူေတာ့ ဆန္ခပ္ျပီး ထားလိုက္တယ္။ ဆန္က ငွဲ႕လို႔ အေနေတာ္ေလာက္က်ေတာ့ ေရငွဲ႕ျပီး ထားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွ ၾကက္ပါင္းရည္ထည့္လုိက္ျပီး ႏွပ္ထားလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာ ခ်င္း၊ ႏွမ္းဆီနဲ႔ ဆား သင့္ရံုထည့္ျပီး အိုးကို ဟိုဘက္ ဒီဘက္လွည့္ေပးေနလိုက္တယ္။ ထမင္းနပ္မနပ္ ၾကည့္ျပီး သိပ္မနပ္ေသးလို႔ ၾကက္ေပါင္းရည္ ထပ္ထည့္လိုက္တယ္။ ထမင္း နပ္ေလာက္တဲ့အခ်ိန္က်မွ မီးပိတ္ျပီး သူ႔အေငြ႕နဲ႕သူ ထားလိုက္တာ။ စားခ်င္စဖြယ္ ၾကက္ဆီထမင္းေပါ့။ ဆန္က ဆူရွီလုပ္စားတဲ့ ဆန္ျဖစ္ေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ္စား ေကာင္းတယ္။

ၾကက္သားျပဳတ္ေၾကာ္လိုပံုစံမ်ိဳးကို လြယ္လြယ္ကူကူ ၾကက္ဆီထမင္းပံုစံ လုပ္စားလိုက္တာပါ။ ခ်က္တာ ၾကက္သားက ျပဳတ္ျပီးသာ ျပန္ေႏႊးရံုဘဲဆိုေတာ့) နာရီ၀တ္ေလာက္ ဘဲၾကာမယ္ထင္တယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔လည္း ညီညြတ္ျပီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လုပ္စားလို႔လႊယ္တဲ့ ဟင္းတစ္ခြက္ပါ။ ဒီနည္းဘယ္ကရလဲေတာ့ မေမးပါနဲ႔ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ခ်က္ထားတာ။ ဟိုေန႔ကလည္း တီဗြီကလာတဲ့ စကၤာပူ ၾကက္ဆီထမင္းလုပ္နည္းၾကည့္ထားတာေၾကာင့္ လည္း အဆင္ေျပသြားတာ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။

ႏွင္းဆီနီနီ။

ဒီဇင္ဘာ ၁၄ ရက္ ဒီေန႔ ေသြးသြားလွဴျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ မေန႔ကလည္း သြားျဖစ္တယ္ ေစာေနလို႔ ၊ ျပီးေတာ့လည္း သံဓါတ္ မျပည့္လို႔ဆိုျပီး ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ သံဓါတ္ကလည္း .၂ ေလးဘဲလိုတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႔ျပန္လာခဲ့မယ္ေျပာျပီး ဒီေန႔ ထပ္ျပီး သြားျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ေသြးလွဴရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို ေသြးလွဴျပီးရင္ ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ ေလးေတြကလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။




မေန႔က ေသြးမလွဴျဖစ္ေပမယ့္ ၃ ၾကိမ္ႏွင့္အထက္ ေသြးလွဴတဲ့လူေတြကို ဦးထုပ္ေလးေပးလို႔ ဦးထပ္ေလးရခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ျမန္မာ အေဒၚၾကီးေတြက လက္ေဆာင္ေပးလိုက္လို႔ ေသြးလွဴရင္ ညွစ္တဲ့ ခရစ္စမတ္ဘုိးဘိုးပံု ေဘာလံုး ေလးလဲရလိုက္တယ္။



ဒီေန႔ေတာ့ ေကာ္လံေတြမွာတပ္တဲ့ တံဆိပ္ေလး ရလိုက္တယ္။ ၄ ခုေတာင္ရလိုက္တယ္။ အမွန္က ၅ ခုရတာ လက္ေဆာင္ေပးျပီး ျပန္ေတာင္းသြားတဲ့လူက ရွိေနေတာ့ ၄ ခုဘဲက်န္ခဲ့တယ္။ ေသြးအမ်ိဳးအစားအလုိက္ ေပးတာ ျဖစ္ေပမယ့္ အနားကလူၾကီးကို အစံုေပးတာေတြ႔လို႕ လိုခ်င္တယ္ဆိုျပီးေတာင္းလို္က္တာ။ ေသြးအမ်ိဳးအစား ေလးခုလံုးအတြက္ ရလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္။ မႏွစ္ကလည္း ေပးတယ္ ဒီႏွစ္လည္း ႏွစ္ကုန္ခါနီးျပီဆိုေတာ့ ဒိုင္ယာရီေပးတယ္။ အႏွစ္က စာအုပ္က အ၀ါေျခာက္ေရာင္ဆိုေတာ့ သိပ္ျပီး မလွသလိုဘဲ။ အမွန္ေတာ့ သူလည္း သူ႔ဟာသူလွေတာ့လွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္က ကၽြန္မအၾကိဳက္ အနီေရာင္ ျဖစ္ေနေတာ့ ၂ အုပ္ေတာင္ ဆြဲခဲ့တယ္။



ေသြးလွဴျပီးတဲ့လူတိုင္းကို ေဆးကဒ္နဲ႔ ေနာက္လွဴရမယ့္ေန႔ကိုတစ္ခါတည္းေပးလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေသြးလွဴျပီး ရင္မုန္႔စားလို႔ရတဲ့ ကဒ္ေလးလဲေပးလို္က္တယ္။

ဒါကေတာ့ ေသြးအတူတူလွဴတဲ့လူေတြပါ။

ဒီပံုကေတာ့ ေသြးစစ္ဖို႔ နမူနာယူေနတဲ့ပံု

ဒါကေတာ့ ေသြးအိတ္မွာကပ္တဲ့ကုဒ္နံပါေတြပါ။

အရင္တေခါက္လို ေသြးဘယ္ေလာက္၀င္ျပီးလည္း ကို ကုတင္ေပၚကေနရိုက္လို႔မရခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရသေလာက္ ရိုက္မယ္ဆိုျပိး ရိုက္ခဲ့တာ ဒီပံုေလးဘဲရခဲ့တယ္။

ေသြးတစ္ခါလွဴတိုင္း လူသံုးေယာက္ရဲ႕အသက္ကို ကယ္ႏိုင္တယ္လို႔ေျပာတာဆိုေတာ့ ေသြးက ေလးခါလွဴျပီးျပီ ဆိုေတာ့ လူ၁၂ ေယာက္ရဲ႕ အသက္ကိုကယ္ခဲ့ႏိုင္ျပီေပါ့။ ဒီေန႔ ကုသိုလ္ပါ။

ႏွင္းဆီနီနီ။

Bling Bling ေတြနဲ႔ ပက္သက္ျပီး နဲနဲေျပာျပခ်င္လို႔ပါ။ အခုေခတ္မွာ ေရာင္ေတာက္ျပီး လွေနတဲ့ ရင္ထိုးေတြ၊ နာကပ္ေတြ၊ ဆြဲသီေတြ၊ ကလစ္ေတြ အရမ္း ေခတ္စားလာ ျပီး ဒီဇိုင္းမ်ိဳးစံုရွိေနေတာ့ ကၽြန္မတို႔ မ်က္စိက်စရာျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခတ္တာက အဲ့ဒီ အေရာင္ေတာက္တဲ့ ေက်ာက္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ပစ္စည္းေတြက ေက်ာက္ေတြက ကၽြတ္ထြက္၊ ျပဳတ္ထြက္သြားရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ရရုပ္ဆိုးျပီး ဆက္ျပီး မသံုးခ်င္စရာျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကၽြန္မမွာ မသံုးဘဲ သိမ္းထားျဖစ္တဲ့ ကလစ္ေတြ ရွိေနတယ္။ ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ဆက္ျပီး သံုးေနတဲ့ နာဆြဲေတြ ရွိေနတယ္။ ေက်ာက္ေတြကို ေကာ္နဲ႔ကပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေပမယ့္ မေအာင္ျမင္တာမ်ားပါတယ္။ ခဏေနက်ေတာ့ ျပန္ျပဳတ္ထြက္ကုန္ေရာ ကိုယ္ကလည္း ကၽြမ္းက်င္တဲ့လူမဟုတ္ေတာ့ ေကာ္ေတြက ျပန္႔ကုန္ျပီး တစ္ျခားေက်ာ္ကေတြပါ မလွ ျဖစ္ကုန္လို႔ အဆင္မေျပျဖစ္ေနတာ။ အဲ့ဒီေက်ာက္ေတြနဲ႔ ဟာေတြကို မ၀ယ္ရဲေအာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ လွကလည္းလွ၊ လိုကလည္း လိုခ်င္၊ ၀ယ္လည္းမ၀ယ္ရဲျဖစ္ေနတာ။

မေန႔ကေတာ့ အစ္မတစ္ေယာက္က နည္းေျပာျပပါတယ္။ အဲ့ဒါက စစခ်င္း ၀ယ္၀ယ္ျပီးခ်င္းကို လက္သည္းနီ အၾကည့္ေရာင္(ေပါလစ္)နဲ႔ သုတ္ထားလိုက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ေက်ာက္ေတြမျပဳတ္ဘဲ ခံတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္ေတာ့ နဲနဲေရာင္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားမယ္လို႔ေျပာပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေက်ာက္ေတြ ျပဳတ္ျပီး ရုပ္ဆိုးေနတာထက္စာရင္ေတာ့ အဲ့ဒီလို လုပ္လုိက္တာပိုအဆင္ေျပမယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ဒီေန႔ဘဲ အိမ္မွာရွိသမွ်ေတြကို လုိက္ျပီး သုတ္ထားလိုက္တယ္။ အေရာင္လည္း ပိုေတာက္လာတယ္လို႔ ထင္ရတယ္။ ျပဳတ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ေတြလည္း စမ္းျပီး တပ္ထားၾကည့္တယ္။ အဆင္ေျပမလားဆိုျပီးေတာ့။ ေဟာင္းေတြ ျဖစ္ေနေပမယ့္ထပ္ျပီး မကၽြတ္ေတာ့ေအာင္ပါ။ ေနာက္ခါ ၀ယ္မယ့္ ဟာေတြကလည္း သုတ္ဖို႔ ရယ္ဒီျဖစ္ေနတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မၾကိဳက္တဲ့ Bling Bling ေတြကို ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာခံေအာင္သံုးလို႔ ရေတာ့မယ္ဆိုျပီး ေပ်ာ္ေနမိတယ္။

ႏွင္းဆီနီနီ။

ဒီေရာက္ျပီးမွ ေသြးလွဴတာေတြလုပ္ျဖစ္တယ္။ ကိုဇူလုိင္တိုက္တြန္းတာလဲပါမယ္ထင္တယ္။ ကိုယ္ကလည္း အစကတည္းက လွဴခ်င္ေနတာ အဆင္မေျပလို႔ မလွဴခဲ့ရတာဆိုေတာ့ ဒီေရာက္ျပီးမွ ေသြးလွဴျဖစ္တယ္။ စက္တင္ဘာ ၂၁ ရက္ေန႔က တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴျဖစ္တယ္။ အရင္အေခါက္ေတြတုန္းက ကင္မရာလည္း မရွိတာနဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြဘာေတြမရိုက္ခဲ့ရဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ရိုက္ျဖစ္တယ္။

ကီလို ၆၀ ေက်ာ္ရင္ ေသြး ၄၅၀ ယူပါတယ္။ အခုပံုက ၃၂၂ ဂရမ္ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဘာသာ ရိုက္ထားတာပါ။

ေသြးေတြ ျမန္ျမန္ထြကေအာင္လို႔ ပိုျပီး ညစ္မိတယ္။ ေသြးလွဴတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ထဲကေသြးေတြ ပိုက္ကေန စီျပီး ဆင္းသြားခ်ိန္မွာ ပူကနဲျဖစ္သြားရင္ ၾကည္ႏူးမိတယ္။

ဒါက ဒီတစ္ခါရတဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးပါ။ ေနာက္က ရင္ထုိးကေတာ့ ကိုဇူလုိင္ဆီက ဓါးျပတိုက္ထားတာ။ စကၤာပူ ဘေလာဂ့္ဂါေသြးလွဴပြဲတုန္းက သြားခဲ့ပါတယ္။ ရက္လုိေနေသးလို႔ မလွဴခဲ့ရဘူး။ ဒီအတိုင္းျပန္လာခဲ့ရတယ္။ စိတ္ေတာင္ မေကာင္းဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ေန႔ဆို လွဴလို႔ရေနျပီ။ မျပန္ခင္ေတာ့ လွဴျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။

စကၤာပူ တစ္ပတ္တာေပါ့။ ဒီတပတ္မွာစားျဖစ္တာေတြ သြားျဖစ္တာေတြ တင္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။

ေတာ္မီနဲ႔သြားရင္ စားျဖစ္တာေတာ့ Donut တို႔ Pizza တို႔စားျဖစ္တာမ်ားတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း Donut စားတာ မ်ားျပီး Donut Factory က ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ Donut ေတြထဲမွာ Almond Donut ကို ပိုၾကိဳက္တယ္။ ဒါက အရင္ရိုက္ထားတဲ့ပံုကို တင္လိုက္တာ။ လာဖတ္တဲ့လူေတြ သေရက်ေအာင္လို႔။

စီးတီးေဟာ ေျမေအာက္ထပ္မွာရွိတဲ့ ရနံ႕သစ္က ေၾကးအိုး ဆီခ်က္ပါ။ စားလို႔ ေကာင္းတယ္။ အသားမ်ားတယ္။ ၾကာဇံေတာ့နည္းတယ္။ ေစ်းကေတာ့ ၅ က်ပ္တဲ့။

Last for one

ဒီအဖြဲ႔ ဒီမွာလာျပီးပြဲေတြလုပ္ေနတာ ၁ လေလာက္ရွိျပီထင္တယ္။ မထင္မွတ္ဘဲ ေတာ္မီေခၚလိုက္ သြားၾကည့္ မိတယ္။ ၾကည့္ျပီး သေဘာက်သြားတယ္။ ဟီး ဒီတပတ္ ေနာက္ဆံုးလို႔ ေျပာသံၾကားတယ္။ ၀င္ေၾကးေတြ ဘာေတြမရွိပါဘူး။ ဒီလိုဘဲ သြားၾကည့္လုိက္တာ။ ဒါေပမယ့္ အျမဲအားေပးတဲ့လူေတြ ရွိေနေတာ့ ၂ ခါ သြားၾကည့္ တာ ၁ ခါဘဲ ထိုင္ခံုရတယ္။ ဒါေတာင္ ေနာက္ဆံုးမွာရတာ။ မေန႔ကလည္း သြားၾကည့္ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ အကအဖြဲ႕လူေတြက ရုပ္သိပ္ျပီးမေခ်ာေပမယ့္ သူတို႔၀ါသနာကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားတာေတာ့ သေဘာက်တယ္။ ျပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္လည္း ၾကံ့ခိုင္ၾကတယ္။ အဲ့ဒါကို သေဘာက်တာ ပါမယ္ ထင္တယ္။ မေန႔ကေတာ့ Stone နဲ႔ လက္ဆြဲႏွုတ္ဆတ္လိုက္တယ္။ ဟီးး ကေလးေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ေနတာ။

Bugis
ကြမ္ရင္ေက်ာင္းသြားတဲ့ေနကရိုက္လာတာ ခရစ္စမတ္သစ္ပင္။

Changi Airport Terminal 3 ကိုမေရာက္ဖူးလို႔ သြားၾကည့္ခဲ့တာ။ ဒါလည္း ေတာ္မီနဲ႔သြားတာဘဲ။ ဟိုမွာအ လွဆင္ထားတာေတြ လွလို႔ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့တာ။ အထဲအထိေတာ့ ၀င္လုိ႔မရေပမယ့္ ေလယာဥ္ကြင္းနားအထိ ျမင္ရေအာင္ကို သူတို႔လုပ္ထားတာ အရမ္းမိုက္တယ္။ ေတာ္ေတာ္လည္း လွတယ္။ ျပင္ဆင္ထားတာေတြ ခမ္းနားတယ္။ ဖုန္းကင္မရာနဲ႔ ရိုက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ပံုေတြသိပ္မလွဘူးျဖစ္ေနတယ္။

Eunos MRT

ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္သြားရင္းက ရိုက္လာခဲ့တာေလးေတြ တင္ထားတာ။ ျမန္မာျပည္လို အမွိဳက္မပစ္ရလို႔ ေရးထားတဲ့ေနရာမွာ ပစ္ထားသလိုဘဲ။
စကၤာပူ တစ္ပတ္တာေပ့ါ။ အမွတ္တရပါ။

ကာတြန္းနဲ႔ ပက္သက္လို႔ေျပာရရင္ ကၽြန္မအၾကိဳက္ဆံုးက Tom and Jerry ကာတြန္းပါ ဒီကာတြန္းကားေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ ကၽြန္မ ေသခ်ာမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကည့္ဖူးတယ္။ ရုပ္ျမင္သံၾကားက လာတိုင္းလဲ အျမဲၾကည့္ျဖစ္တယ္။ဘယ္ေလာက္ၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းတဲ့ ကာတြန္းကာေတြထဲမွာ Tom and Jerry က ထိပ္ဆံုးကပါေနပါတယ္။

အၾကိဳက္ဆံုးက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘယ္ေလာက္ဘဲ ရန္ျဖစ္ျဖစ္ အျမဲျပန္တည့္တာကိုပါ။ ျပီးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ သူတို႔အက်င့္ေတြကိုမျပင္ၾကဘူး။ တခ်ိဳ႕ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ပညာေပးခန္းေလးေတြပါတာသေဘာက်တယ္။ ကေလးေတြကို ငယ္ငယ္ကတည္းကတခ်ိဳ႕သိသင့္တာေလးေတြ သိေအာင္ ပညာေပးတဲ့အခန္းေလးေတြ အရမ္းသေဘာက်တယ္။ ျပီးေတာ့ Jerry ကCheese ကိုျမင္ရင္ေလထဲေျမွာက္ျပီးပါသြားတာေလး သေဘာ က်တယ္။ ျပီးေတာ့ ၾကြက္မေလးေတြ၊ ေၾကာင္မေလးေတြ ျမင္ရင္ ႏွစ္ေကာင္စလံုး မ်က္ႏွာပိုးမသတ္ႏိုင္တာ ကိုလည္း သေဘာက်တယ္။ ေနာက္ျပီး Tom ဘယ္ေလာက္ ယုတ္မာမာ Jerry က အသနားခံရင္ သနားတက္တဲ့ Tom ကို သနားမိတယ္။ အၾကိဳက္ဆံုးေတြထဲမွာ Tom and Jerry က ထိပ္ဆံုးက။ ကၽြန္မ ဂိမ္းေတြ သိပ္ျပီးမကစားေပမယ့္ Cartoon Network ထဲက Tom and Jerry ဂိမ္းေလးေတာ့ ေဆာ့ျဖစ္တယ္။ ဒီကေန သြားျပီး ေဆာ့လို႔ရတယ္။


ေနာက္ထပ္ character တစ္ခုကေတာ့ Donal Duck သူ႔ကိုလည္း အရမ္းသေဘာက်တယ္။


ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာနဲ႔ သိပ္ျပီးခ်စ္စရာေကာင္တဲ့ character တစ္ခုမို႔ပါ။ သူ႔ဇာတ္လမ္းတြဲေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး သူနဲ႔တြဲျပီးပါလာတဲ့ သူေဌးၾကီးနဲ႔ ဘဲကေလးသံုးေကာင္း ဇာတ္လိုက္ေတြကိုလည္း ၾကိဳက္တယ္။သူေဌးၾကီးကပ္စီးႏွဲတာကိုလည္း အရမ္းသေဘာက်တယ္။ Donald Duck နဲ႔တြဲျပီး ပါတတ္တဲ့ Goofy ကိုလည္း သေဘာက်တယ္။ စကားေျပာရင္ အသံၾသၾသၾကီးနဲ႔ အျမဲ အမွားေတြ လုပ္တတ္တဲ့ Goofyကိုလည္း သေဘာက်တယ္။ သူက ျမန္မာျပည္က ကာတြန္းပိုးဇာကိုမ်က္စိထဲ အျမဲတြဲျပီး ျမင္မိတယ္။ အျမဲျပာရာခတ္တတ္တဲ့ ဘဲေလးက ခ်စ္စရာေလးပါ။ ငယ္ငယ္က သူပံုတူေတြဆြဲဖူးတယ္။ အရမ္းၾကိဳက္လို႔။


ေနာက္တစ္ခုက ငယ္ငယ္တုန္းက စြဲစြဲျမဲျမဲၾကည့္တက္တဲ့ လိပ္နင္ဂ်ာ။ သူတို႔ေတြကိုၾကည့္ျပီး ပီဇာစားခ်င္ ခဲ့တာအရမ္းပါဘဲ။ ရူးတာ။ ဇာတ္လမ္းျပီးသြားရင္ ပီဇာမွားျပီး အလုအယက္စားတာ အရမ္းသေဘာက်တယ္။ အိမ္မွာလည္း သူတို႔လို သိုင္းက်င့္ရတာ ေမာလို႔။ မ်က္ႏွာၾကီးၾကီးခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ ျပီးေတာ့လည္း ၀တုတ္ေနေပမယ့္ ေပါ့ပါးသြတ္လတ္တဲ့သူတို႔ ပံုစံကိုအရမ္းေဘာက် မိတယ္။



ေနာက္ထပ္က Woody Wood Parker သူ႕ရဲ႕ စရိုက္က အရမ္းေကာင္းၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္ အရမ္း သေဘာက်တယ္။ ရီရတယ္။ သူ႔ရဲ႕ရီတဲ့ပံုစံကို အရမ္းေဘာက်တယ္။ ဟ ဟ ဟ ဟာ ဟ ဟ ဟ ဟာ ဟ ဟ ဟ ဟာ ဟဟဟဟဟဟ အဲ့ဒီလို ရီတဲ့တတ္တဲ့သူ႔ကိုအရမ္းေဘာက်တယ္။ သူကဇာတ္လမ္း တြဲေတြအမ်ားၾကီး မရွိေပမယ့္ သူရဲ႕ character ကလည္း ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ character တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။အခုအခ်ိန္ထိ မရိုးတန္းၾကည့္ျဖစ္တဲ့ cartoon character တစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။



အခုေနာက္ပိုင္ ၾကီးလာမွၾကိဳက္တာ Simpson က characterေတြကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ သူက ေခတ္နဲ႔အညီ လိုက္ျပီးေျပာင္း ေပးထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ Simpson က အခုဆို သက္တမ္း၂၅ ႏွစ္ရွိပါျပီ။ ဒီႏွစ္ပိုင္းအတြင္း ေတြမွာ ၾကီးလာတဲ့လူေတြကသူ႔ကို အရမ္းၾကိဳက္ၾကတယ္။ US က စစ္တမ္းေတြအရ အေအာင္ျမင္ဆံုး ကေလး သရုပ္ေဆာင္ေတြထဲက (လူေတြထဲမွာကို) သူက ထိပ္ဆံုးမွာ ဗိုလ္ဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက သိပ္ျပီး မၾကိဳက္ခဲ့ေပမယ့္ အခုၾကီးလာေတာ့ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ ကာတြန္းဇာတ္လမ္းတြဲေလးပါ။ အိမ္မွာ ေဖေဖက အစ အဲ့ဒီ Simpson ကိုၾကည့္တယ္။ အားလံုးညွိစရာမလိုဘဲ ၾကည့္ျဖစ္တာ အဲ့ဒီ ကာတြန္းကားတစ္ခုဘဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူက မိသားစုမွာျဖစ္တတ္တဲ့ ျပႆနာေတြကိုဇာတ္လမ္းဆင္ျပီး ရိုက္ထားဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။

ေနာက္ျပီး ထပ္ျဖည့္ေျပာစရာရွိတာက ကၽြန္မၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ ကာတြန္း ကာရိုက္တာေတြလိုဘဲ ကၽြန္မအခု ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာပါဘဲ။ အျမဲျပာယာခတ္တတ္တဲ့Donald လို၊ ေဒါသၾကီးတတ္တဲ့Donaldလို၊ Woody လိုလဲ အမွားအျမဲလုပ္ျပီး ျပီးရင္ နဂိုအတိုင္း ျပန္ျဖစ္တတ္တယ္။ သူတို႔ဆီက ေကာင္းတာတစ္ခုကေတာ့ ဘယ္ကာတြန္း ကာရိုက္တာဘဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရင္း ေကာင္းေအာင္ထားရမယ္ဆိုတာ ေလးတစ္ခုကို ကၽြန္မဆီကို ေရာက္ေအာင္ သင္ေပးလိုက္တာပါပဲ။ ကၽြန္မမွာ အဲ့ဒီေကာင္းတာေလး တစ္ခုေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဟီးး ထင္တာေျပာတာေလ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ စိတ္ရင္းေကာင္းတယ္ထင္တာဘဲ။ တျခားလူေတြကေတာ့ ဘယ္လိုထင္လဲ မသိပါဘူး။

Tag ပိုင္ရွင္ကေတာ့ ဘယ္လို စိတ္ကူးျပီး Tag လိုက္တယ္မသိဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မၾကိဳက္တဲ့ ကာရိုက္ေလးေတြဘဲ ေရးလိုက္တယ္။ Woody လို လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တယ္ေပ့ါ။ တျခား ၾကိဳက္တဲ့ရုပ္ရွင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက Tag ထားတဲ့ ကိုဇူလိုင္ဆီမွာဘဲ သြားၾကည့္လိုက္ပါ။ သူ ေရးထားတာ အားလံုးနီးပါ ေလာက္ ကၽြန္မ ၾကိဳက္တာနဲ႔ တူေနတယ္။ အဲ့ဒီထဲက တခ်ိဳ႕ကို ဆြဲထုတ္ၾကည့္လိုက္မယ္။

အဲ့ဒီထဲက မင္းသမီးနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔တူတယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ဒီထဲက ျမည္းနဲ႔ ေၾကာင္ကိုလည္း သေဘာက်လို႔။

အဲ့ဒီမွာ အသံနဲ႔ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ လူေတြကိုလည္းၾကိဳက္တယ္။ ကာတြန္း ကာရိုက္တာေတြကို အျပင္က သရုပ္ေဆာင္ေတြရဲ႕ ကာရိုက္တာေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူေအာင္ ဖန္တီးထားတဲ့ ကားေလး၊ ျပီးေတာ့ အသားမစား တဲ့ ငါးမန္းကလည္း ေတာ္ေတာ္ရီရတယ္။ Jack Black, Will Smith ျပီးေတာ့ တျခားလူေတြလည္း ပါေသးတယ္။

Tom Hanks ရဲ႕ နာမည္ၾကီး 3D ကားေတြထဲက တစ္ကားပါ။ Christmas နီးရင္ လာတက္တဲ့ကားေလးေပါ့။ ၾကည့္လို႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ကားပါ။

ဒီကားေလးကိုလည္း အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ သူရဲ႕အိုင္ဒီယာေလးကထူးဆန္းျပီး ေတာ္ေတာ္ေလး ခ်စ္စရာေကာင္း တယ္။

ဒီကားေလးလဲ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္။ သူ႔ထဲမွာပါတဲ့ ဇာတ္၀င္သီခ်င္းကို ပိုျပီး သေဘာက်တာလည္း ပါမယ္ထင္တယ္။ `မင္းကိုဘယ္ေတာ့မွ ငါ့အနားကေနေ၀းမွာမထားဘူးဆိုတဲ့ ` စာသားေလးကို ၾကိဳက္တာ လည္း ပါမယ္ထင္တယ္။ ဒီကားေလးက Fairy Tale ေတြထဲမွာသိပ္ျပီး လူသိမမ်ားတဲ့ကားေလးပါ။


ဒီကေနၾကည့္ၾကည့္ပါ ဦး။
ဒီလင့္ကေနလည္း တစ္ကားလံုးၾကည့္လို႔ရတယ္ဗ်။
ကဲ အားလံုးဘဲ ခရစ္စမတ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။ မထင္ရဘူး ႏွစ္ကူးေတာ့မယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ။

ps. credit to people who host images. :)

ႏွင္းဆီနီနီ။

ဒီေန႔ ေတာ္မီနဲ႔ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ဒီေရာက္ျပီးကတည္းက ရုပ္ရွင္ဆို သူနဲ႔ပဲသြားၾကည့္ျဖစ္တယ္။ သြားၾကည့္တယ္ဆိုေပမယ့္။ အစမ္းပြဲေတြမ်ားတယ္။ အရင္ ၂ ေခါက္ကလည္း သြားၾကည့္ျဖစ္တယ္။ နာမည္ၾကီး ေတြေပမယ့္ သိပ္ျပီးမၾကိဳက္ဘူး။ ဒီတစ္ခါ သြားၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးသေဘာက်တယ္ အဲ့ဒါနဲ႔ ဘေလာဂ့္ မွာ တင္မယ္ဆိုျပီး တင္ျဖစ္တယ္။

ဇာတ္လမ္းက ရိုးရိုးေလးပါ။ ေကာင္းေလးက သူ႔ရည္းစားေဟာင္းကို သီခ်င္းေတြရီမစ္လုပ္ျပီး ျပန္လိုက္တာ။ အဲ့ဒီေကာင္မေလးက အျမဲလႊင့္ပစ္တယ္။ အဲ့ဒါကို အတန္းေဖၚ ေကာင္မေလးက ေကာက္ျပီးနားေထာင္ တတ္ပါတယ္။ မထင္မွတ္ဘဲ အဲ့ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ ေကာင္ေလးဆံုးျပီး တစ္ညတည္းမွာတည္ ခ်စ္သူ ေတြျဖစ္သြားၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းက ရိုးရိုးေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ ယူထားတဲ့ ဇာတ္ကြက္နဲ႔ စကားလံုးေတြ အေတြးေလးေတြက ရိုးျပီးခ်စ္စရာေကာင္းေနတယ္ ျပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္လည္းရီရတယ္။ ေပါ့ပါျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိတဲ့ ရုပ္ရွင္မ်ိဳးမၾကည့္ရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီးဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္လည္း ၾကိဳက္မိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္လို႔ေကာင္းတဲ့ကားလုိ႔လည္း ထင္မိတယ္။ ၁၀ မွတ္မွာ ၉ မွတ္ေလာက္ေပးပါတယ္။ အရင္သြားၾကည့္တဲ့ High School Musical (3) ထက္ကိုပိုၾကိဳက္တယ္။ High School Musical ထဲက မင္းသမီးက ပဲမ်ားေနတာနဲ႔ သိပ္ျပီးၾကည့္မရခ်င္ဘူး။ ရုပ္ရွင္ေခၚျပတဲ့ ေတာ္မီကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဒါကေတာ့ sample clip တခ်ိဳ႕ၾကည့္လို႔ရေအာင္ တင္လုိက္တာပါ။

စကၤာပူကို အလုပ္လာရွာတဲ့လူေတြ သြားၾကတဲ့ ေနရာေတြထဲမယ့္ ဘူဂစ္က ကြမ္ရင္ေက်ာင္းလည္း တစ္ခု အပါအ၀င္ပါဘဲ။ ကၽြန္မလည္း သြားျဖစ္ပါတယ္။ သြားျပီးဆုေတာင္းရင္ ဆုေတာင္းျပည့္တယ္ေျပာလုိ႔ပါ။ ကၽြန္မေတာ့ ခဏခဏလည္း ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္လို စာခ်တာ သိပ္ျပီး မလုပ္တက္လို႔။ ဘယ္လို လုပ္ရမွန္းလည္း ေသခ်ာမသိခဲ့ဘူး။ သြားဖူးတဲ့လူေတြကိုေမးျပီးေတာ့ သူတို႔ ေျပာျပတဲ့အတိုင္းသြားျပီး စာခ်ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေမးရင္ တစ္မ်ိဳးေတာ့ ေျပာပါတယ္။ အစကေတာ့ ဘယ္လို ေမးရမွန္းမသိဘူး။ ျပီးေတာ့ သြားတုိင္းလည္း အေျဖကို သိခ်င္ေနတာနဲ႔ ျမန္ျမန္စာခ်ျပီး ျမန္ျမန္ျပန္ခဲ့တာ မ်ားတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ အခ်ိန္ရတာနဲ႔ ေဘးနားမွာ စံုတြဲတစ္တြဲစာလာခ်တာနဲ႔ ေသခ်ာထုိင္ျပီး ၾကည့္ျဖစ္တယ္ ဘယ္လို စာခ်လဲဆိုတာကို။

သူက စာခ်ရာမွာ အနီေရာင္ လျခမ္းပံုေလးႏွစ္ခုကို အရင္ခ်ရပါတယ္။ အဲ့ဒီလျခမ္းေလး ႏွစ္ခုက တစ္ခုက အေမွာက္၊ တစ္ခုက အလွန္ျဖစ္မွ ေမးလို႔ရပါတယ္တဲ့။ ႏွစ္ခုလံုး အေမွာက္၊ ႏွစ္ခုလံုးအလွန္ျဖစ္ေနရင္ ေမးလို႔မရပါဘူးတဲ့။ ပထမ ဆံုးအၾကိမ္မွာ အေမွာက္ နဲ႔ အလွန္မျဖစ္ရင္ ေနာက္ထပ္ (၂)ၾကိမ္လုပ္ခြင့္ရွိပါတယ္တဲ့။ ျပီးေတာ့ ဗူးထဲမွာရွိတဲ့ စာနံပါတ္ေတြကို ေခါက္ျပီး ခ်ရပါတယ္တဲ့။ ျပီးေတာ့ သူက စာခ်ရာမွာ စာေခ်ာင္းေတြထည့္ထားတဲ့ဘူးကို ၄၅ ဒီဂရိေလာက္ထားျပီးမွေခါက္ရတာပါတဲ့။ အဲ့ဒါမွ နည္းအမွန္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ ေမျမိဳ႔ဘံုေက်ာင္းမွာ စာခ်တုန္းက ၾကားဖူးတာပါ။ အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ လျခမ္းပံုေတြဘာေတြ မပါ ပါဘူး။ စာခ်နည္းကို ဆက္ျပီးေျပာျပပါဦးမယ္။ ၀ါးဗူးထဲက စာနံပါတ္ေရးထားတဲ့ စာ က်ျပီဆိုရင္ လျခမ္းပံုေလးကို ထပ္ျပီးလုပ္ရပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဆုေတာင္းတာေပါ့။ ေသခ်ာေအာင္ ကြန္ဖန္းလုပ္တာထင္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ အေမွာက္တျခမ္း၊ အလွန္တစ္ျခမ္းက်ရင္ အေျဖ မွန္ပါျပီတဲ့။ မဟုတ္ရင္ ထပ္ျပီး စာခ်ပါတယ္။ ျပီးမွ အဲ့ဒီ စာနံပါတ္ကို ေကာင္တာမွာသြားေပးျပီး စာရြက္ေတာင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီစာရြတ္မွာပါတဲ့ နံပါတ္ကို ေဘးနားမွာရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြမွာ တိုက္ၾကည့္ပါတယ္။ အဲ့ဒီစာက ေကာင္းေနရင္ေတာ့ သိမ္းထားရျပီး မေကာင္းရင္ေတာ့ ဘံုးေက်ာင္းအျပင္မွာရွိတဲ့ အေမႊးတိုင္းထြန္းတဲ့ ေနရာမွာက မီးမွာ မီးရွို႕ျပီး တစ္ခါတည္းမီးရွို႕ထားတဲ့ စာရြက္ ေတြကိုထည့္တဲ့ပံုးထည္းကိုထည့္ရပါတယ္တဲ့။

အရင္တုန္းကေတာ့ မသိဘဲ စာခ်တဲ့စာရြက္ေတြကို အိမ္ကိုျပန္သယ္မိတယ္။ မီးရွို႕ရမွန္းလည္းမသိခဲ့ဘူး။ ဒီေန႔မွ ေသခ်ာလိုက္ေမးျပီး သိခဲ့ရတာပါ။ ျပီးေတာ့ ကြမ္ရင္ဆီမွာ အဓိဌာန္ရင္လည္း ကတိတည္ရပါတယ္တဲ့။ လွဴမယ္ဆိုရင္လည္း လွဴရပါတယ္တဲ့။ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ႔ရတာေလးေတြကို ေျပာျပေပးတာပါ။ အားလံုးအဆင္ေျပပါေစ။ (ဓါတ္ပံုမရိုက္ခဲ့ရလို႔ ဂူဂဲလ္ကပဲ ယူျပီးသံုးလိုက္တယ္။)

ႏွင္းဆီနီနီ။

ဒီၾကားထဲ ဓါတ္ပံုေလးဘာေလးရိုက္ျဖစ္တယ္။ ဒါကေတာ့ ဒီေန႔ ေန၀င္ခ်ိန္မွာ အိမ္ေပၚကေန လွမ္းျပီး ရိုက္ထားတာ။ ဘာမွမဟုတ္ေပမယ့္ အမွတ္တရ ရိုက္ထားတာ။

မာလာဟင္းခ်က္စားျဖစ္တယ္။ မာလာဟင္းဆိုေပမယ့္ မာလာဟင္းပါ။ ထည့္ရမယ့္ ပစ္စည္ေတြမစံုေပမယ့္။ စားေကာင္းတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကို ရယ္ဒီမိတ္ ဟင္းအႏွစ္ထုတ္မွာျပီး လုပ္ထားတာပါ။ မိုက္တယ္မဟုတ္လားဟင္။

အခ်စ္အေၾကာင္း..

အခ်စ္ဆိုတာ ၾကာရွည္စြာၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခ်င္းလို႔ လည္းထင္မိတယ္။ အခ်စ္မွာ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခ်င္းန႔ဲမတူတဲ့ သတၱိတစ္မ်ိဳးရွိတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခ်င္းမွာ မၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခ်င္းဆိုတာ ရွိတယ္။ ခုၾကိဳက္ျပီး ခဏေန မၾကိဳက္ေတာ့တာမ်ိဳးျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ခုခ်စ္ျပီး ခဏေန ေမ့လိုက္ဖို႔ဆိုတာ အခုခ်က္ခ်င္း ခ်စ္ဖို႔လြယ္သေလာက္ ခဏေန မခ်စ္ဖို႔ ခက္တယ္ထင္မိတယ္။ တစ္ခါတေလ ကိုယ္တိုင္လည္း ခ်စ္တာနဲ႔ ၾကိဳက္တာကိုမကြဲေသးဘူးရယ္။ ဘယ္ဟာက ပိုျပီးေကာင္းတယ္ ဆိုတာေတာ့မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္ဖို႔လြယ္တယ္ဆိုတာ လြယ္လြယ္ခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ထင္တယ္။ ၾကိဳက္ဖို႔လြယ္တယ္ လြယ္လြယ္ေတာ့ ၾကိဳက္လို႔ရမယ္ထင္တယ္။ ဆရာကံခၽြန္က ခ်စ္တာနဲ႔ ၾကိဳက္တာက ၾကိဳက္ဖို႔ပိုခက္တယ္လို႔ ေရးထားတာ ဖတ္ဖူးသလိုပါပဲ။ သူ႔ ဥပမာကေတာ့ ကိုယ္က ကိုယ့္ မိန္မကိုခ်စ္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ တခ်ိဳ႕ စရိုက္ေတြကို ၾကိဳက္ခ်င္မွ ၾကိဳက္မယ္တဲ့ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ စရိုက္ေတြရွိတဲ့လူတိုင္းကိုလည္း ကိုယ္က ခ်စ္ခ်င္မွခ်စ္မွာတဲ့။ လူတိုင္းကို ခ်စ္လို႔မရဘူး ဆိုေပမယ့္ ၾကိဳက္လို႔ ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ၾကိဳက္တဲ့လူတိုင္းကိုလည္း ခ်စ္ခ်င္မွခ်စ္မွာတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္ျပီဆိုရင္ မၾကိဳက္လည္း ခြင့္လႊတ္တက္သြားေရာတဲ့။ အဲ့ဒီလိုေရးထားတာဖတ္ဖူးတယ္။ အဲ့ဒီအဆိုကိုလည္း လက္ခံမိတယ္။

ကၽြန္မေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကို သေဘာက်ႏွစ္သက္မိျပီး ႏွစ္လရွည္ၾကာစြာေစာင့္ဖူးတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက အဲ ငယ္ငယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတယ္ ဆယ္တန္းေတာင္ အမေအာင္ေသးဘူးရယ္ အဲ့ဒီတုန္းက အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ကို သေဘာက်လို႔ ဆယ္တန္းျပီးလို႔ တကၠသိုလ္တက္ရင္ျပန္ေတြ႔ မယ္ဆိုျပီး အေ၀းၾကီးကေန ေစာင့္ဖူးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္က ဆယ္တန္းမေအာင္ရင္ ကေလးကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒီလိုထင္ထားေတာ့ ခ်စ္တာေတြ၊ ရည္းစားထားတာေတြ ဘာေတြကို ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးမွွွွွ လုပ္လို႔ရမယ္ဘဲ ထင္ခဲ့တယ္ ေတြးခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ေက်ာင္းေတြဘာေတြတက္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ကို ႏွစ္သက္တဲ့လူေတြကို လည္း စိတ္မ၀င္စားခဲ့မိဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငယ္စိတ္နဲ႔ရူးသြပ္ျပီး ငါတစ္ေယာက္ထည္းကိုဘဲခ်စ္မယ္ဆိုျပီး ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ရူးျပီး ေစာင့္ခဲ့တယ္။ လူဆိုတာ စိတ္ထဲက ပါရင္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိပ္ျပီးမွန္တာဘဲ။ တကယ္လည္း ကၽြန္မႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့ လူနဲ႔ အျပင္မွာ ျပန္ဆံုခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေႏွာင္းခဲ့တယ္ေပါ့။ ရီေတာ့ရီရတယ္ ကိုယ္အရမ္းႏွစ္သက္တယ္လုိ႔ ယူဆခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာၾကာ မွာျပန္ေတြ႔ေတာ့ မမွတ္မိခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကိုပံုစံဖမ္းယူလိုက္ရတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ငါၾကိဳက္တာ ဒီပံုစံၾကီးဆိုျပီး ေတာ္ေတာ္ေလသြားတယ္။ ဟင္ ငါသိတဲ့လူက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာပါတယ္ေပါ့ အခုပံုၾကီးကို ၾကည့္ျပီး ငါဒီလိုပံုၾကီးကုိမ်ား ၾကိဳက္ျပီး အခ်ိန္အၾကာၾကီး ေစာင့္ခဲ့တယ္ဆိုျပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ အဲ အဲ့ဒီထဲကမွတ္သြားတာ။ အခ်စ္ဆိုတာ ႏွစ္ရွည္လမ်ားၾကာလည္း မေျပာင္းလဲတဲ့ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခ်င္းလို႔ မွတ္လိုက္မိတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေပါ့ သူ႔ကိုေတာ့ အခ်စ္ဆရာမၾကီးလို႔ ေခၚတယ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္က ခ်စ္ရံုနဲ႔ မျပီးဘူးလို႔ ေျပာတာဘဲ။ ကိုယ္ခ်စ္သေလာက္ ကိုယ့္ကို ျပန္ခ်စ္ဖို႔လည္း လိုပါသတဲ့။ အဲ့ဒါမွ အခ်စ္လို႔ေခၚသတဲ့။ ဆုိလုိခ်င္တာက အခ်စ္လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မ်က္စိထဲမယ္ အစံုလိုက္ပဲ ျမင္တက္ၾကတယ္ေလ။ တစ္ဘက္တည္း ျဖစ္ေန တာကိုလည္း အခ်စ္လို႔ မတထင္ၾကဘူးတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ဆိုတာ တစ္စံုရွိေသာ ၾကာရွည္စြာ ႏွစ္သက္ ခ်င္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားျပန္ပါေရာ။ အဲ့ အဲ့ဒီ တစ္စံုမွ တစ္ဘက္က ေရာ့က် ပ်က္ပယ္သြားတာနဲ႔ အခ်စ္မျဖစ္ေတာ့ျပန္ဘူးတဲ့။ ဟီးး ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ထားတဲ့ အနက္ေပါ့ေလ။

ကၽြန္မ ေဖေဖကေတာ့ေျပာပါတယ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ စိတ္ထား ႏုညံ့သိမ္ေမြ႔မွ ခ်စ္တက္တာတဲ့။ လူတိုင္းမခ်စ္တက္ဘူးတဲ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ ႏုညံ့ သိမ္ေမြ႔မွဳ႕ကို ကိုယ့္နည္းတူ ခံစားတက္တဲ့လူကိုေတာ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူလို႔ေခၚပါတယ္တဲ့။ ဟီးး ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္ နင္က ဒီေလာက္ ၾကမ္းတမ္းတာ ခ်စ္တက္မွမဟုတ္ဘူးတဲ့ေလ။ ဟုတ္ပါရဲ႕ မိဘဆိုတာ သားသမီးကို သိတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ကၽြန္မ ရဲ႕ ႏုညံ့သိမ္ေမြ႔မွဳ႕ကို နားလည္တဲ့ မွွ်ေ၀ခံစားတက္တဲ့လူမရွိသလို။ ကၽြန္မလည္း အဲ့ဒီလို မွ်ေ၀ရေလာက္ေအာင္လည္း ႏုညံ့သိမ္ေမြ႔ မွဳေတြမေပါမ်ားေသးပါဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာ မွ်ေ၀ခ်င္းလို႔ သတ္မွတ္ရင္ ကၽြန္မ သိပ္ျပီးတြန္႔တိုတက္တဲ့လူတစ္ေယာက္ေပါ့။ ကၽြန္မမွာ ရွိတဲ့ ပိုင္ဆိုင္မွဳေတြကို မွ်ေ၀ေပးဖို႔ တြန္႔တိုေနတုန္းဘဲ။ ေပးလိုက္လို႔ ေလွ်ာ့သြားမွာ စိုးရိမ္ေနတုန္းဘဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖက ေျပာတာထင္တယ္ ငါ့သမီး နင္ မခ်စ္တက္ေသးပါဘူးလို႔။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မဂၤလာတစ္ပါးပဲဆိုရင္ ကၽြန္မမွာ မဂၤလာ မရွိေသးဘူး။ အဲ့ဒီမဂၤလာအတြက္ ေပးဆပ္ရမယ့္အရင္းအႏွီးအလံုအေလာက္ ကၽြန္မမွာ မရွိေသးပါဘူး။ မခြန္ျမလွိဳင္ကေတာ့ သူ႔ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွဳေတြလုပ္ေပးတဲ့လူနဲ႔ ေတြ႔သြားေပမယ့္ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ သိပ္ျပီး မထင္မိဘူးရယ္။ ေအာ္ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္မ မွာ မဂၤလာမရွိေသးေပမယ့္ အမဂၤလာေတာ့မျဖစ္ေသးဘူးေပါ့ေနာ္။
ဘေလာဂ့္မေရးတာၾကာတဲ့ ကၽြန္မကို ဘေလာဂ့္ေရးျဖစ္ေအာင္ တို္က္တြန္းတဲ့ အစ္မခြန္ျမလွိဳင္ကို လည္းေက်းွဇူးပါ။ ဒါေရးဖို႔ ေတာ္ေတာ္ကို စဥ္းစားယူရတယ္ ၁ ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္။ ကၽြန္မ မကၽြမ္းတဲ့ အပိုင္းကို။ ဘေလာဂ့္ျပန္ေရးဖို႔လည္း စိတ္ ျပန္၀င္စား သြားတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။

ေရးမယ္ဆိုျပီး ေျပာထားျပီး မေရးရေသးတဲ့အေၾကြးကို ျပီးေအာင္ ဆပ္မယ္လို႔။ ေတာ္ၾကာ ေသျပီး အေၾကြးတင္ေနမွာဆိုးလို႔။ မေသခင္ ၁၀ ရက္ ဘာလုပ္မလဲလို႔ ေမးရင္ အမွန္ေတာ့ ဘာေရးရမွန္းကို တကယ္မသိမိဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း လက္ေႏွးေနတာ ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္မ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုး အခ်ိန္က မိတၳီလာမွာေနတုန္းက အခ်ိန္ေတြပါဘဲ။ ဘယ္လိုမွ ျပန္မရေတာ့တာေတြ လူေတြကလိုခ်င္တယ္လို႔ ေျပာရင္ ဟုတ္ပါတယ္လို႔ ေထာက္ခံမိမယ္။

ကၽြန္မမွာ စိတ္ကူးေလးတစ္ခုရွိတယ္။ တကယ္လို႔ ကၽြန္မသာ ခ်မ္းသာခဲ့ရင္ဆိုျပီးေပါ့။ ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္က တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းက ေက်ာင္းေဆာင္က အလယ္တန္းေက်ာင္းေဆာင္ပါတြက္မွ တစ္ထပ္ေက်ာင္ေဆာင္ သံုးေဆာင္ဘဲရွိတယ္။ ေက်ာင္းသားနဲနဲပဲရွိတဲ့ နယ္ကေက်ာင္းေပါ့။ ေတာေက်ာင္းေလးေပါ့။ ကၽြန္မတို႔ မေမြးခင္ ကတည္းက အဲ့ဒီေက်ာင္းကရွိခဲ့တာပါ။ အရင္တုန္းက တန္းယားေတြကို ေက်ာင္းလုပ္ထားတာပါ။ အေက်ာင္းအိမ္သာဆိုတာ ရွိေပမယ့္ သိပ္ျပီးသန္႔ရွင္းမွဳမရွိဘူး။ ထူးျခားတာကေတာ့ ေက်ာင္းေဘးက ေဘာလံုးကြင္းက်ယ္ၾကီးတစ္ခုရွိတာကလြဲလို႔ ကၽြန္မတို႔ ေက်ာင္းမွာ ဘာမွထူးျခားတာမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေက်ာင္းကဘဲ ဆရာ၀န္ျဖစ္မယ့္သူ၊ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္မယ့္သူ စတဲ့ လူရည္ခၽြန္ရဲ႕ ပထမဆံုးႏို႔ဦးရည္ ေသာက္စို႔ရာ ေနရာျဖစ္ေနတာေလးတစ္ခုဘဲထူးျခားတယ္။

အဲ ကၽြန္မခ်မ္းသာရင္ျဖင့္ ေက်ာင္းေဆာင္အသစ္ေတြေဆာက္မယ္၊ ေက်ာင္းက အိမ္သာေတြကို ျပန္ျပင္ေဆာက္မယ္လို႔ စိတ္ကူးဖူးတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက စိတ္ကူးပါ။ ငါခ်မ္းသာရင္ေပါ့။ ကိုယ္မၾကည့္ခဲ့၊ မဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ကို ေနာင္လူေတြၾကည့္လို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႔ စိတ္ကူးဖူးတယ္။ ငါၾကီးလို႔ ခ်မ္းသာရင္ဆိုျပီး ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့။ အခုၾကီးေတာ့လည္း အခုအခ်ိန္ထိ ကိုယ္ရွာတဲ့ေငြဆိုတာ က ကိုယ့္အသံုးစရိတ္ေတာင္ေလာက္တယ္မရွိတာ။ တစ္လစာ စားစရိတ္ေတာင္မေလာက္တာ။ ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႔ ဆိုတာေ၀းပါေရာ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အသက္ ၂၆ ႏွစ္ေလာက္ဆို ငါ အတည္တက် ျဖစ္ျပီး။ ငါလူၾကီးျဖစ္ျပီး ပိုက္ဆံေတြ၀င္ျပီလုိ႔ မွတ္ခဲ့တာ။ အခုထိ ေက်ာင္းတက္လို႔ မျပီးႏိုင္ေသးဘူး။ အလုပ္မရွိေသးဘူး။ စုထားတဲ့ေငြမရွိဘူး။ အခုထိ ငယ္ငယ္တုန္းကလိုဘဲ မိဘဆီက ပိုက္ဆံလက္ျဖန္႔ ေတာင္းရတဲ့ဘ၀ကေန မကၽြတ္ေသးဘူး။ ဒီလို ဘ၀။

တကယ္လို႔ ဒီဘ၀မွာ သင္ ေနာက္ ၁၀ရက္ေနရင္ ေသေတာ့မယ္လို႔သာ ေသမိန္႔ကို သိခဲ့ရင္ ကၽြန္မဘာလုပ္ မယ္ဆိုတာ ေ၀ခြဲလို႔မရခဲ့ဘူး။ တကယ္ပါ။ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲေပါ့။ ကၽြန္မအိမ္ရွိတာ ျပန္ရေအာင္ ျမန္မာျပည္မွာ မိဘမရွိဘူး။ ကၽြန္မတသက္ ကၽြန္မ မိဘရွိရာေနရာကသာ ကၽြန္မအတြက္အိမ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ မိဘက အျမဲေျပာင္းေနတာ့ ကၽြန္မအတြက္ အိမ္ေတြက မ်ားလွပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းမ်ားလွတယ္။ မေသခင္ ဘာလုပ္ခ်င္လဲေမးရင္ ကၽြန္မေနဖူးတဲ့ေနရာေတြကို ျပန္သြားခ်င္တယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ ကၽြန္မဆႏၵေပါ့။ ကၽြန္မ သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြကိုေရာက္ပါ့မလား။ ကဲ စျပီး ရက္တြက္ရေအာင္။

ပထဆံုး သိသိခ်င္း အိမ္ျပန္ဖို႔ ဗီဇာေလွ်ာက္ရမယ္ အဲ့ဒါက ေလးရက္ၾကာမယ္။ အိမ္ျပန္ဖို႔အတြက္ ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ရမယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ ပိုက္ဆံအနည္းဆံုး ကၽြန္မမွာ စကၤာပူေငြ ၅၀၀ ေလာက္ရွိမွ အိမ္ျပန္ လို႔ရမယ္။ ပိုက္ဆံမရွိလည္း ကိစၥေတာ့မရွိပါဘူး။ မရွိ၀မ္းစာ ရွိတန္ဆာဆိုတဲ့အတိုင္း ရွိတာ ေတြေရာင္း ရမွာေပါ့။ ခရီးစရိတ္ေလာက္ေတာ့ရမယ္ထင္တယ္။ အဲ့ဒါက ပထမ တစ္ရက္။ ဗီဇာေလွ်ာက္မယ္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ရမယ္။ ဗီဇာရတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသြားမွာဆိုေတာ့ ေလးရက္ေျမာက္ေန႔ မေရာက္ခင္ ထိေတာ့ ဒီမွာေနရမွာေပါ့။ ဒီရက္ပိုင္း အတြင္း ဒီမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လိုက္ႏွုတ္ဆက္မယ္။ အိမ္ကိုလည္း ဖုန္းဆက္ျပီးေျပာမယ္။ ျပန္လာမယ္ ေပါ့။ အိမ္ကေတာ့ ၀မ္းသာမယ္ထင္တယ္။

ေလးရက္ေျမာက္တဲ့ ဗီဇာရတဲ့ေန႔မွာ ကားနဲ႔ ဂ်ဟိုကိုသြားျပီး ေလယာဥ္ပ်ံစီးမယ္။ ေလယာဥ္အနည္းဆံုး ၃ နာရီ စီးျပီးမွ အိမ္ေရာက္မွာဆိုေတာ့ ညေနဘက္စီးရင္ ညဘက္ေလာက္ေတာ့ အိမ္ေရာက္ေလာက္မယ္။ အိမ္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ့ အိမ္ကို ဘာမွေျပာျဖစ္မယ္မထင္ဘူး။ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္စြာညစာစား ရယ္ေမာျ႔ပီး အိပ္မယ္။

ငါးရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမအတြက္ မနက္စာျပင္ေပးမယ္။ ေဖေဖနဲ႔ေမာင္ေလးအတြက္ ေန႔လည္စာ လုပ္ျပီးလို႔ အလုပ္သြားရင္ေတာ့ ဒီက အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ေမေမ့ကိုေျပာျပမယ္။ ျပီးရင္ ကိုယ္ဆိုးခဲ့တာေတြ ေတာင္းပန္မယ္။ ဟီးး ကိုယ္ ခ်စ္တဲ့သူေတြအေၾကာင္းေျပာျပမယ္။ ေမေမကေတာ့ တအ့ံတၾသ နားေထာင္မယ္ထင္တယ္။ သူ႔သမီးမွာ ဒါမ်ိဳးေတြရွိမွန္း သူသိမွာမွမဟုတ္တာ။ မခ်စ္တက္ဘူးပဲ ထင္ေနမွာ။ အင္း သိခ်င္လည္း သိမွာေပါ့။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ မေသခ်င္မွာ ကိုယ့္ေမေမကိုေတာ့ တရား၀င္ေျပာျပသင့္တယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ ကိုယ္လွိဳ႕၀ွက္ထားတဲ့ ကိစၥေလးေတြ ေျပာျပမယ္။ မဟုတ္ရင္ ေမေမက စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာ။ ဟီးး အခုေတာင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာ။ ညေနအားလံုးျပန္လာရင္ ညစာခ်က္ထားတယ္။ ညစာ စားျပီးရင္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္မယ္။ ဒါက ကၽြန္မတို႔ မိသားစု လုပ္ေနက် ဘ၀ေလးေပါ့။ ဒါေလးျပီးမွ အိပ္ခါနီး ေဖေဖ၊ ေမေမတို႔ကို ကန္ေတာ့ျပီးမွ သမီးေနာက္ ၅ ရက္ေနရင္ ေသေတာ့မယ္လုိ႔ ဖြင့္ေျပာမယ္။ ေမေမေရာ ေဖေဖေရာ ၀မ္းနည္းမယ္ထင္တယ္။ အျမဲရန္ျဖစ္ေနက် ေမာင္ေလးကေရာ ဘာေျပာမယ္ထင္လဲ။ နင္ရူးေနလားလို႔ ရန္ေထာင္မယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္မ ေသခ်ာရွင္းျပမယ္။ ကၽြန္မေသေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင့္ကုိေပါ့။ အဲ့ဒီတစ္ညလံုးငို ေနမယ္ထင္တယ္။

ေနာက္ျပီး ထံုးစံအတိုင္း ေဖေဖကို ခြင့္ေတာင္းမယ္။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ေမြးရပ္ေျမကို ျပန္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ တက္ႏိုင္ရင္ ေနာက္ဆံုးေတာင္းဆိုတဲ့အေနနဲ႔ ကၽြန္မစိတ္ကူးေတြကိုေျပာျပျပီး ေဖေဖတက္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီဖို႔ ေတာင္းဆိုမယ္။ ကၽြန္မစိတ္ကူးေတြကို ျပည့္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အထိ ကၽြန္မမွာခြန္အားမရွိတာ။ ကၽြန္မစု ထားတဲ့ ရတနာေတြ။ အဲ ကၽြန္မ ရတနာစုတာ ၀ါသနာပါတယ္။ ရတဲ့ မုန္႔ဖိုးေတြကို စုျပီး ေရႊတို႔ဘာတို႔ ၀ယ္စုတဲ့အေလ့ရွိေတာ့ အဲ့ဒါေတြကို ေမေမ့ဆီကေတာင္းျပီး ျပန္ေရာင္းလိုက္ရင္ေတာ့ အိမ္သာ ႏွစ္လံုးေလာက္ေတာ့ ရမယ္ထင္တယ္။ ဒါက ကၽြန္စိတ္ကူးပါ။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေဖေဖက မေသခင္ ကၽြန္မကို သူ႔အနားကေန ျပန္လႊတ္ပါ့မလား။ တကယ္လို႔ ကၽြန္မနဲ႔ အတူ ျမန္မာျပည္ျပန္မယ္ဆို သိပ္ျပီး ေကာင္းမွာဘဲ။ ဒါဆို တစ္မိသားစုလံုး အတူသြားလုိ႔ရျပီ။ ၅ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ဘဲ အဲ့ဒီကိစၥကို အျပီးရွင္းျပီး ေနာက္ေန႔ ျမန္မာျပည္ျပန္မယ္။ ဒါက ကၽြန္မစိတ္ကူးေပါ့။ ထားပါေတာ့ ဒီလုိဘဲ ျဖစ္တယ္လို႔။

ေျခာက္ ရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွာ ရန္ကုန္ေရာက္မယ္။ ေျခာက္ရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွာ ရန္ကုန္မွာညအိပ္မယ္။ အဲ့ဒီမွာ ရွိတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို ဖုန္းဆက္မယ္။ ငါ ျပန္လာျပီလို႔။ ျပီးေတာ့ မန္းေလးေလးက သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အမ်ိဳးေတြဆီ ဖုန္းဆက္မယ္။ ျပန္ေရာက္ျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္းေပါ့။ ေထြရာေလးပါေျပာမယ္ေပါ့။

ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔ နံနတ္မွာ ေရႊတိဂံုဘုရားဖူးတယ္။ မေသခ်င္ အကုသိုလ္ေတြမ်ားေတာ့ ကုသလိုလ္ေလး နဲနဲပါးပါး သယ္သြားဦးမွ။ ျပီးေတာ့ သကၤန္းလွဴမယ္။ ျပီးေတာ့မွကားဂိတ္ မဆင္းခင္ ကၽြန္မ အိပ္မက္ထဲမွာ ခဏခဏမတ္တက္တဲ့ ေမွာ္ဘီက အိမ္ေလးဆီ ကိုသြား ၾကည့္မယ္။ ျပီးရင္ ကားဂိတ္ဆင္းျပီး ေမြးရပ္ေျမကို သြားမယ္။ ေမြးရပ္ေျမကိုေတာ့ ရွစ္ရက္ေန႔ မနက္မွာေရာက္မယ္ေပါ့။

ရွစ္(ခ်စ္)ရက္ေန႔ မိတၳီလာလိုဆိုရင္ေတာ့ ခ်စ္ရက္ေန႔ေပါ့။ အိမ္နားကေက်ာင္းေလးကိုသြားမယ္။ ရွိေနမယ္ ထင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္ေတြလုိက္ရွာမယ္။ ဒီအခ်ိန္သြားရင္ေတာ့ မိတၳီလာမွာ အရမ္းေအးတဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွာ ေသခ်ာတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ငယ္ငယ္က ၀င္ျပီး ေငးခဲ့ရတဲ့ မိဘေမတၱာ စာအုပ္ဆိုက္ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္မယ္။ ျပီးရင္ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ကိုလွဴမယ္။ ေက်ာင္းက အိမ္သာအတြက္ ေငြလွဴမယ္။

ျပီးရင္ ကၽြန္မမူၾကိဳတက္တုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းေလးရယ္ ရွိမယ္လို႔ ထင္တဲ့ ေက်ာင္းက ဆရာမေတြကို သြား ႏွုတ္ဆက္မယ္။ ကၽြန္မၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့၊ ဆိုးခဲ့တဲ့ေနရာေတြ၊ ေရႊေရာင္သန္းခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္တြကို ျပန္ေျပာင္း ေအာက္ေမ့မယ္။ ငယ္ငယ္က တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၾသဇာပင္ပါမယ္၊ တမာပင္ပါမယ္။ ေကာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ စကားပင္ေျခကို သြားမယ္။ ေမြးရပ္မွာ တစ္ည အိပ္မယ္။ အဲ ညစာကိုေတာ့ ျမိဳ႕ထဲမွာ ေတြ႔ရာေလွ်ာက္၀ယ္စားမယ္။ အကုန္စားမယ္။ ဖတ္ထုပ္ေၾကာ္ပါမယ္။ ဖိုးစိန္ ဆီခ်က္ပါမယ္။ ညေစ်းေလွ်ာက္မယ္။ အဲ ဒိီအခ်ိန္ဆို ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုရားပဲြရွိတယ္။ ဘုရားပြဲေစ်းလည္မယ္။ ငယ္ငယ္တုနး္ကလိုေပါ့။

ကိုးရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔။ ေမြးရပ္ေျမရဲ႕ နံနက္ကို ထပ္ျပီး ခံစားမယ္။ ျပီးရင္ မန္းေလးသြားမယ္။ ငယ္ငယ္ ကတည္းက မန္းေလးသူျဖစ္ခ်င္တာ။ မန္းေလးမွာမေမြးရင္ေတာင္ ေသရင္မန္းေလးမွာ ေသခ်င္တယ္။ မိတၳီလာ-မန္းေလး လမ္းေဘးတစ္ေရွာက္ ဘာေတြထူးျခားျပီး ေျပာင္းလဲသြားလည္း ၾကည့္မယ္။ ကူမဲက အရင္တုန္းက ၅ က်ပ္တန္ ၾကာဆံဟင္းခါး ဘယ္ေလာက္ျဖစ္သြားလဲ သိခ်င္တယ္။ ျမင္တိုင္း လက္ညွိဳးထိုးျပီး စားခ်င္တဲ့ေအာ္တက္တဲ့ အမဲေျခာက္ေၾကာ္ ရွိေသးလားေမးမယ္။ မန္းေလးနဲ႔ ထီလာ အနည္းဆံုး ႏွစ္နာရီေတာ့ ၾကာမယ္ထင္တယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သိပ္ျပီး ေတြ႔ခ်င္တဲ့ ဖြားဖြားကို သြားေတြ႔ မယ္။ ကန္ေတာ့မယ္ ျပီးရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္းမယ္။ မုန္႔ေတြေလွ်ာက္စားမယ္။ မီးေလာင္သြားတဲ့ ရတနာပံုေစ်း ကိုသြားၾကည့္မယ္။ အဲ ၅ နာရီအေရာက္ အိမ္ျပန္မယ္။ အဖြားအိမ္မွာက ၅ နာရီ အိပ္အေရာက္ျပန္ရတယ္။ မဟုတ္ရင္ အဖြားကစိတ္ပူေနေရာ။ အဲ့ဒီထက္ေနာက္က်မွျပန္လာရင္ အဖြားကို ခၽြဲရတာလည္း အရသာတမ်ိဳးေပါ့။

တကယ္လို႔ ဆယ္ရက္ေျမာက္တဲ့ ေန႔မွာသာအခ်ိန္ေရြးလို႔ရခဲ့ရင္ မနက္ေစာေစာ ဘုရားၾကီးမွာ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရလွဴတာ ဖူးသြားခ်င္တယ္။ မန္းေလးမွာေနကတည္းက တစ္ခါမွ မဖူးဘူးဖူး။ အဲ့ဒါ မေသခင္ ဖူးခ်င္တယ္။ မနက္ေလးနာရီဆိုေတာ့ မွီမယ္ထင္ပါတယ္။ ျပီးရင္ အားလံုးကို ဒီမွာေသခ်င္လို႔ ျပန္လာတာလို႔ေျပာလိုက္မယ္ေလ။ အဖြားကေတာ့ ငိုေနမွာေပါ့။ သူျမင္ခ်င္တဲ့ကၽြန္မပံုကို မျမင္ရခင္ ကၽြန္မ ေသသြားမွာမို႔။ ခရီးတေလွ်ာက္လံုး အနားမွာ ရွိတဲ့ ကၽြန္မ ေဖေဖ၊ေမေမနဲ႔ ေမာင္ေလးကို အားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာမယ္။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ေသလုိ႔ရျပီထင္တယ္ေနာ္။

အဲ က်န္ေသးတယ္။ ေယာက္်ားယူရင္ သယ္သြားဖို႔စုထားတာေလးေတြကို ေမာင္ေလး နင္ဘဲယူလိုက္ေတာ့ လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္။ ျပီးေတာ့ ေသခ်ာစည္းကမ္းရွိရွိသံုးဖို႔လည္း မွာရဦးမယ္။ ဘာေတြစုထား တာလည္းလို႔ ေတာ့ မေမးနဲ႔ မေျပာျပဘူး။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မအ၀တ္အစားေတြကို စီစဥ္ဖို႔ ညီမေလးတြကိုမွာခဲ့မယ္။ ဒါဆိုရျပီထင္တယ္ေနာ္။

အဲ ေသရင္ဘယ္လိုေသမွာလဲမသိဘူး။ ကၽြန္မ ေသခ်င္သလို ေသလို႔ရမယ္ဆိုရင္ အိပ္ျပီးမွာ ညင္ညင္သာသာေလး ေသခ်င္တာ။ အဲ့ဒီလို ေသရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္။ အဲ့ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က သံုးလုိ႔ရတဲ့ပစၥည္းေတြကို လိုအပ္တဲ့လူေတြကို လွဴခဲ့မယ္။ ေကာင္းမယ္ အပိုင္းေတြကိုယူႏိုင္တယ္ေပါ့။ အထူးသျဖင့္ မ်က္လံုးေပါ့။ ကၽြန္မ အရင္ဘ၀က ဘာလုပ္ခဲ့လည္းမသိဘူး။ မ်က္စိမေကာင္းဘူး။ အဲ့ဒီအတြက္ မ်က္ၾကည့္လႊာလွဴမယ္ေပါ့။ က်န္တဲ့အပိုင္းေတြကိုလည္း ေကာင္းတာရွိရင္ ျဖတ္ယူပါေပါ့။ ဒါပါဘဲ။

ကၽြန္မသာ ကၽြန္မဘယ္ေန႔ ေသမယ္သိခဲ့ရင္ ျဖစ္ခ်င္တာေလးကေတာ့ ဒါပါဘဲ။ မိဘကို ျပန္မလုပ္ေကၽြး တဲ့အျပင္။ ေသခါနီးေတာင္ လိုခ်င္တာေတာင္းတဲ့ ဒီလို သားသမီးမ်ိဳး ေဖေဖတို႔ ေမေမတို႔ ရတာ ေတာ္ေတာ္ မေကာင္းဘူးေနာ္။ ကံဆိုးတဲ့ ေမေမနဲ႔ေဖေဖကိုေတာ့ ေနာက္ဘ၀ေရာက္မွ အခြင့္ရွိရင္ အေၾကြးဆပ္ပါ့မယ့္လို႔ ေျပာရင္ ေသမယ္ေနာ္။

ေရးခိုင္းလို႔သာေရးရတယ္။ တကယ္လည္း ေရးေရာ မ်က္ရည္စမ္းစမ္းနဲ႔။ တမ်ိဳးမထင္နဲ႔ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြေမ့ေနတာ ဒီပိုစ့္ေရးမွ သတိရလို႔။ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ ဆိုးလည္းဆိုတာ စာဖတ္တဲ့ လူေတြကို ခ်ျပသလိုျဖစ္ေနျပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္လုပ္စရာေတြကို ျပန္သတိရတာေပါ့။

အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။

ဒီသီခ်င္းေလးက ဟိုအရင္တုန္းက သီခ်င္းေလးပါ။ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္တဲ့။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ဆိုင္တယ္ေခၚမလားဘဲ။ သီခ်င္းအေဟာင္းေလးေတြ

နားေထာင္ျဖစ္ေနလို႔ ဘေလာဂ့္ေပၚမွာတင္လုိက္တာပါ။ အေၾကြးရွင္

ကေတာ့ ေမတၱာပို႔ေနေလာက္ျပီထင္တယ္။ အခုထိအေၾကြးမဆပ္ေသးလုိ႔။

ဘေလာဂ့္မေရးတာၾကာေတာ့ ေရးခ်င္စိတ္ကုန္ခမ္းေနတာေရာ။ စာေရးေနက်မဟုတ္ေတာ့ စာမသြားေတာ့တာ ေရာ ေပါင္းျပီး ဘေလာဂ့္ေရးဖို႔ လက္တြန္႔ေနမိပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာဘဲ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေလးေတြ ေျပာေနမိတယ္။ အရင္တုန္းကလို ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ ကီးဘုတ္ေပၚကေန တဆင့္ ဘေလာဂ့္ေပၚကို မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ခ်က္တင္ထိုင္လိုက္။ ေနးတစ္ထဲကို ၀င္လုိက္နဲ႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အခ်ိန္ကုန္ေနတယ္။ စလံုးကို ေရာက္ကတည္းက ျမန္မာစာရိုက္လို႔ အဆင္မေျပတာက စျပီး ဘေလာဂ့္ျပတ္ သြားသလို ျဖစ္ျပီး အခုေတာ့ ေမ့သေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဟီး ရည္းစားေတြဘာေတြနဲ႔ ေ၀းသြားရင္ ျပတ္သြားတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္ပါတယ္။ မီးေ၀းခ်ိတ္ေအးတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ စာေရးစရာ အိုင္ဒီယာေရာ၊ ေရးခ်င္စိတ္ေရာ တျဖည္းျဖည္းနည္းသြားတာသာၾကည့္ပါေတာ့။

ဒီရက္ပိုင္းမွာ နဲနဲေလး မုဒ္ျပန္၀င္လာသလိုဘဲ။ ေရးမယ္ေရးမယ္လုပ္ေနတုန္း တက္မယ့္သူရွိတာေလးေတြဘဲ ေရးျဖစ္ေနတယ္။ ျပီးေတာ့ ေလ့က်င့္တာနည္းေတာ့ အစကတည္းက အေရးအသားမေကာင္းတဲ့သူဆိုေတာ့ ျပီးျပီး ဖတ္လို႔မေကာင္းတဲ့စာေတြေရးေနမိတယ္။ အခုေတာင္ၾကည့္ပါလား။ ဘာမွမဟုတ္တာေလးေတြကို ေရးေနမိတယ္။ တက္ေၾကြးဆပ္ဖို႔ကို ပတ္ေျပးေနမိတယ္။ ဘေလာဂ့္ထဲမွာ။ ဘေလာဂ့္စေရးခါစတုန္းကေတာ့ အသည္းအသန္ဘဲ။ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းမီးေ၀းသြားေတာ့ ေအးသြားတယ္။ ဒီၾကားထဲေတာ့ ဘေလာဂ့္ျပန္ေရးျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မီးျပန္တိုက္မွနဲ႔တူတယ္။

Formula One အမွန္ကေတာ့ အဲ့ဒီပြဲကို ၾကည့္မရျဖစ္ေနတာၾကာပါျပီ။ စကၤာပူကို မလာခင္ကတည္းက ဒီက အစိုးရက အဲ့ဒီျပိဳင္ပဲြကို အရမး္အသားေပးလြန္းတာေၾကာင့္လည္းပါ ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔လည္း အလွမ္းေ၀းတာေၾကာင့္ လည္းျဖစ္မွာပါ။ ကားျပိဳင္တယ္ဆိုတာက ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့အားကစားလို႔ သေဘာထားခဲ့တာကို။ ဒီကလူေတြ ကလည္းေတာ္ေတာ္ရူးေနၾကမို႔ ၾကည့္မရဘဲ အဲ့ဒီပြဲနဲ႔ ပက္သက္ျပီး ဘာမွကို မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
မထင္မွတ္ဘဲ သတင္းစာကေန ျပိဳင္ပဲြ၀င္မယ့္သူေတြရဲ႕ ရာဇ၀င္ကို ေရးထာတာေတြ႔ေတာ့ ထံုစံအတိုင္း ကိုယ္စိတ္၀င္စားတာ ၾကည့္မိတယ္။ ျပိဳင္ပဲြ၀င္ေတြထဲမယ္ ဘယ္သူေခ်ာလည္းေပါ့။ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ ေတြ႔ပါတယ္။ သိပ္လည္း စိတ္မ၀င္စားမိဘူး။ ဒါေပမယ့္ မေန႔ကေတာ့ ျပိဳင္ပြဲကို စလံုးကလူေတြ ဘာေၾကာင့္ သည္းတာလည္းဆိုတာ သိခ်င္တာနဲ႔ ပြဲအစအဆံုးထိုင္ၾကည့္မိတယ္။ အဲ့ဒီမွာပဲ ပိုး၀င္သြားတယ္ဗ်။ Lewis Hamilton ေကိုအစကတည္းက မၾကိဳက္တာ ပဲမ်ားတယ္ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့။ သူမဟုတ္ဘဲ တျခားသူျဖစ္ျပီးေရာဆိုျပီး အားေပးမယ္ လုပ္ထားတာ။ ျပိဳင္ပဲြမစခင္မွာ လူေတြလုိက္ျပေတာ့ အစကတည္းက ရာဇ၀င္ထဲမွာပါတဲ့ ခ်စ္စရာ ျပိဳင္ပြဲ၀င္ေလးကို ေတြ႔လို္က္ျပီး အားေပးမိပါတယ္။ သူေလးက လည္း ဒုတိယေနရာရပါတယ္။ Lewis Hamilton ေလာက္ေတာ့ အမွတ္ေတြမေကာင္းေပမယ့္ သူေလး ကလည္း မေခသူေလးပါ။

ဒါနဲ႔ သူ႔ရာဇ၀င္ကို လုိက္ၾကည့္မိတယ္။ ၀ီကီကေနေပါ့။ နာမည္အျပည့္အစံုက Nico Rosberg ျဖစ္ျပီး အသက္က အခုမွ ၂၂ ပဲရွိပါေသးတယ္။ သူ႔အေဖကလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၆ ႏွစ္ေလာက္က Formula One ကားျပိဳင္ပြဲက ျပိဳင္ပြဲ၀င္ တစ္ေယာက္ဆိုတာလည္း သိခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔ကို စလံုးက မီဒီယာတစ္ခုက အင္တာဗ်ဴးထား တာကိုလည္း ဒီမွာၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ကားျပိဳင္ပြဲေတြဘာေတြ သိပ္ျပီး စိတ္မ၀င္စား ေပမယ့္ လူကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားမိတယ္။ ဘာသာစကားေလးမ်ိဳးတက္တယ္ဆိုတဲ့ ဥာဏ္ရည္က နည္းတဲ့ ဥာဏ္ရည္ေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ေနာ္။

ဒါေပမယ့္ ဥေရာပသားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘာသာစကားအနည္းဆံုး ၃၊ ၄ မ်ိဳးေလာက္ေတာ့ တက္ၾကတာလို႔ေျပာ ေပမယ့္လည္း အထင္ေတာ့ၾကီးမိတယ္။ ကိုယ္က ဘာသာစကား တက္တာကို သေဘာက်တဲ့လူမ်ိဳးျဖစ္ေနတာကို။ ေဖာ္ျမဴလာ၀မ္းမွာ စလံုးေတြေရာဂါတက္တာကတစ္မ်ိဳး။ ကိုယ္ေတြက Formula One ကို စိတ္၀င္စားသြားတာက ျပိဳင္ပြဲ၀င္ေတြေၾကာင့္လို႔ ေျပာရင္ေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ့ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားႏိုင္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ Formula One ကိုေတာ့ အားကစားတစ္ခု အျဖစ္လက္ခံလုိက္မိပါတယ္။ က်န္းမာၾကံ့ခိုင္မွသာ တစ္နာရီ မိုင္ ၃၀၀ ႏွုန္းနဲ႔ ေမာင္ရမယ့္ကားကို ေမာင္းႏိုင္မွာကို။ ဒါကလည္း ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္မာဖို႔၊ စိတ္ဓါတ္ၾကံခိုင္ဖို႔ေတြ အမ်ားၾကီးလိုေသးတာ ဆိုေတာ့ အားကစားတစ္ခုအျဖစ္ ေတာ့ သတ္မွတ္လုိက္ပါတယ္။ (ၾကီးက်ယ္လုိက္တာလို႔မေျပာပါနဲ႔ အစက အခုေလာက္မသိေတာ့ အားကစား လို႔ကို မထင္တာ။)

Nico ေလးေက်းဇူးနဲ႔ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ၾကည့္စရာ အားကစားနည္းတစ္ခုတိုးသြားတာေပါ့။ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေလ Formula One စကၤာပူ အမွတ္တရေလးအေနနဲ႕ ေရးျဖစ္တာပါ။ အမွတ္တရေပါ့။ ေၾသာ္ စာလံုးေပါင္းမွားရင္လည္း ခါတိုင္းလို ခြင့္လႊတ္ျပီး ဖတ္ေပးၾကပါ။ ကၽြန္မ စာလံုးေပါင္းစစ္တဲ့ေနရာမွာ အားနည္းလို႔ပါ။
သူနဲ႔ ပက္သက္တဲ့အေၾကာင္းေတြေရးထားတဲ့ ဖိုရမ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။

မ်ိဳးေက်ာ့ၿမိဳင္ကို သိပ္ၿပီးမႀကိဳက္လွေပမယ့္။ သူ႔သီခ်င္းေတြထဲမွာေတာ့ ကၽြန္မအေတာ္ေလးကိုႀကိဳက္တဲ့
သီခ်င္းေလးေတြရွိပါတယ္။ မ်ိဴးေက်ာ့ၿမိဳင္ရဲ႕ဘေလာဒ့္ကို၀င္ၾကည့္ျဖစ္ရင္းနဲ႔က ကၽြန္မသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြ ကူလာခဲ့ပါတယ္။ သီခ်င္းေလးကေတာ့...ကာရန္ေလးပါ။

တခ်ိဳ႕ေတြက ကလပ္စစ္အိုးဒီေတြမၾကိဳက္တက္ေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ အဲ့ဒီအိုဒီေတြၾကိဳက္မိလို႔။ အျမဲလိုက္ျပီး စုထားတက္ပါတယ္။ အခုဟာကေတာ့ ယူက်ဳ႕မွာဘဲရွာေတြ႔ထားတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ။ အဆိုေတာ္က နာမည္ၾကီး အဆိုေတာ္ၾကီး ကၽြန္မတစ္ခါမွနားမေထာင္ဖူးေသးေပမယ့္ ပထမဆံုးနားေထာင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးဘဲ စိတ္ကို ဖမ္းစားႏိုင္တဲ့ အသံနဲ႔ ဆြဲေဆာင္မွဳရွိလွပါတယ္။ အရမ္းလည္း နားေထာင္လို႔ေကာင္းပါတယ္။

ေက်ာင္းကေက်ာင္းသားကဒ္နဲ႔ ျပတိုက္ေတြအခမဲ့၀င္ခြင့္ရွိတယ္ေျပာတာနဲ႔ အရင္အပတ္က စကၤာပူအမ်ိဳးသား ျပတိုက္ကိုေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားျပတိုက္ဆိုေတာ့ ဘာေတြမ်ားေတြ႔မလဲဆိုျပီး သြားၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ၀င္ခြင့္က ပံုမွန္ဆိုရင္ ၁၀ ပါ။ ၁၀ဆိုတာ ေစ်းသိပ္ျပီမၾကီးဘူး ဆိုေပမယ့္ ပိုက္ဆံေပးျပီးသြားရမယ္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔သြားျဖစ္မယ္မထင္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြအခမဲ့ဆိုေတာ့လည္း သြားၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

စစခ်င္း အမ်ိဳးသားျပတိုက္ထဲမွာကို ျပတိုက္အငယ္ေလးေလးေတြအမ်ားၾကီးရွိတဲ့အထဲမွ စကၤာပူသမိုင္းျပတိုက္ကို အရင္ဆံုးၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ေခတ္အမွီဆံုးႏိုင္ငံလို႔ေျပာႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပတိုက္ဆိုေတာ့ ဘာသမိုင္းေတြရွိမလဲဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ပဲ စိတ္၀င္စားမိပါတယ္။ ပထမဆံုး အ၀င္ေပါက္ကေပးလိုက္တဲ့ ဘာကုဒ္ပါတဲ့လက္မွတ္ေလးနဲ႔ စကၤာပူသမိုင္းျပတိုက္အ၀င္မွာျဖတ္ျပီး၀င္ေတာ့ အ၀င္ေပါက္မွာဘဲ ျပတိုက္ အေၾကာင္းရွင္းမယ့္ အသံသြင္းထားတဲ့ လမ္းညႊန္းေျမပံုေလးတစ္ခုေပးပါတယ္။ ျပတိုက္၀င္၀င္ခ်င္းမွာ ဘယ္လို အသံုးျပဳရမယ္ဆိုတာ ရွင္းျပပါတယ္။ သူက ျပတိုက္ထဲက လမ္းညႊန္းအမွတ္အ သားေတြရွိတဲ့ ေနရာေရာက္ရင္ အဲ့ဒီလမ္းညႊန္းအမွတ္အသား နံပါတ္ေလးရိုက္လိုက္တာနဲ႔ သြင္းထားတဲ့ အသံထြက္လာျပီး ကိုယ့္ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာမွာ သိသင့္တဲ့သမိုင္းနဲ႔ပက္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကိုရွင္းျပပါတယ္။

ေရွ႕အက်ဆံုးေက်ာက္စာလို႔ေျပာတဲ့စာေလးပါ။

စကၤာပူဆိုတာ ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးမွ ေပၚလာတဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္လို႔ ဘာမွရွိမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ထားမိတဲ့ ကၽြန္မတို႔တေတြ ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ကို သမိုင္းအေသးစိတ္ကိုခ်ျပီးျပထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔မေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ အေျခအေန အေနအထားမ်ိဳးခ်ျပီးျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံအေနအထား အရေတာ့ ယံုခ်င္စရာျဖစ္ေအာင္ကို သမိုင္းကိုဖန္တီးထားပါတယ္။ အေတာ္ေလးထူးဆန္းတာကေတာ့ ယံုႏိုင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အခ်က္အလက္ေတြခ်ျပျပီး ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းထဲကို ဘုရင္ေတြဘာေတြ ဆြဲထည့္ထားတာပါပဲ။ ၾကည့္ရတာ လူငယ္ေတြကို သူတို႔ဆီမွာ ခိုင္လံုတဲ့သမိုင္းရွိတယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္ပံုရပါတယ္။ ဒါေတာ့ကၽြန္မရဲ႕အျမင္ပါ။

ခ်စ္စရာေကာင္းလို႔ ရိုက္လာခဲ့တဲ့ ဆိုင္ကယ္ေလးပါ။

ဓါတ္ပံုေတြေရာင္းတဲ့စက္လို႔ ထင္ပါတယ္။

စကၤာပူဆိုတာ ဘယ္လိုစျဖစ္တာျပီးသြားျပီးခ်ိန္မွာ စကၤာပူမွာေနထိုင္တဲ့လူေတြဘယ္ကစလဲဆို တာမ်ိဳးျပထား ပါတယ္။ ကၽြန္မစိတ္အ၀င္စားဆံုးျပတိုက္ထဲက အရာကေတာ့ စကၤာပူကိုဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ဘယ္လို ထူေထာင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ေနရာေလးပါဘဲ။ ဒီကၽြန္းေလးကို လူမ်ိဳးေပါင္းစံုလာေရာက္ ေနထိုင္ၾကျပီး စီးပြားေရး လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးမွ ႏိုင္ငံကို စနစ္တက်တည္ေထာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီတည္ေထာင္တဲ့ေနရာ ဘယ္လိုဘယ္ပံုတည္ေထာင္ခဲ့တယ္ ဘယ္လိုစိတ္ဓါတ္ေလးနဲ႔ တည္ေထာင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ျပတဲ့ျပကြက္ ေတြကိုသေဘာက်မိပါတယ္။ ေနာက္ျပီး လီကြမ္းယူရဲ႕ မိန္႔ခြန္း တစိတ္တေဒသကိုျပထားပါတယ္။ အဲ့ဒီထဲက သူေျပာတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔သားသမီးေတြကို ေနာင္ဆယ္ႏွစ္မွာ တက္စီဒါရိုက္ဘာျဖစ္ေစခ်င္လားဆိုတဲ့ တစ္ခြန္းကို သေဘာက်မိပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံကို ဘယ္လိုျဖစ္သြားေအာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲပစ္မယ္ဆိုတာမ်ိဳး မိန္႔ခြန္းေတြ ျပသထားပါတယ္။ စကၤာပူ သမိုင္းျပတိုက္ထဲက အဲ့ဒီအခန္းကိုၾကိဳက္မိပါတယ္။

မေလးနာမည္ၾကီးအဆိုေတာ္ပါ။ ကၽြန္မကေတာ့ မေလး၀င္ဦးလို႔ နာမည္ေပးထားပါတယ္။

စကၤာပူမွာ ေဒသစားစရာေတြကို ဒီလိုေရာင္းလိမ့္မယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။

(ရခိုင္မုန္႔တီေရာင္းေနသလိုဘဲေနာ္)

ျပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္၃၀ ေလာက္ကသူတို႔ႏိုင္ငံမွာ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ အစားအေသာက္ေစ်းဆိုင္ပံုစံမ်ိဳးေတြကို ျပတိုက္ထဲကိုထည့္ျပီးျပထားပါတယ္။ အဲ့ဒီအပိုင္းလည္းအေတာ္စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ရုပ္ရွင္ နဲ႔ဂီတ၊ ဖက္ရွင္နဲ႔ဓါတ္ပံုျပခန္းေတြလည္းရွိပါတယ္။ စကၤာပူျပခန္း အျပင္အဆင္ကို အခန္းအနားဆံုး ျပင္ဆင္ ထားျပီး စိီးပြားေရးေကာင္းေတာ့ ယဥ္ေက်းမွဳေတြကို သူမတူေအာင္ျမွင့္ထားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီျပတိုက္ကို သြားသင့္လားမသိလားဆိုတာကေတာ့ သူတို႔ကိုအထင္ၾကီးဖို႔ထက္ သူတို႔ဘယ္လိုထူေထာင္ ခဲ့တယ္ဆိုတာမ်ိဳး၊ ဘယ္လိုစိတ္ဓါတ္ေတြထားရွိခဲ့တာမ်ိဳးအတြက္ သြားသင့္တယ္လို႔တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရြင္ပါေစ။

ႏွင္းဆီနီနီ။

ပထမႏွစ္ စျပီးတက္ခါစက ဒါမ်ိဳးေလးေတြေရးဖူးတယ္။ ဘုတ္အုပ္ေလးနဲ႔ေပါ့။ ကိုယ္လည္း သူမ်ားကို ေရးခိုင္းဖူးတယ္။ ေရးရတာလည္း ၾကိဳက္သလို သူမ်ားေတြေရးထားတာကို ဖတ္ရတာလည္း ၾကိဳက္တယ္။ တစ္ခါတေလ ပ်င္းရင္ အဲ့ဒါပဲ ထိုင္ဖတ္ ေနတက္တယ္။ ေပ်ာ္စရာသိပ္ေကာင္းတယ္။ သူမ်ားဘေလာဂ့္ေတြထဲမွာ ေရးထားတာေတ႔ြကတည္းက ေရးခ်င္ ေနတာ။ ကိုယ့္ကို တက္မယ့္သူလံုး၀မရွိေတာ့ရင့္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ့္ဘဲ တက္ျပီးေရေတာ့မလို႔။ ဟိဟိ။ အခုလိုတက္တဲ့ ဦးဇူလိုင္ၾကီးကို ေက်းဇူး။

• ကိုယ့္နာမည္- ဘေလာဂ့္ထဲမယ္ေတာ့ ႏွင္းဆီနီနီေပါ့။
• ကိုယ္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလိုေခၚတယ္ - နီနီ။ အနီေရာင္။
• ကိုယ္ဒီမွာေနတယ္ - ကမၻာ့ေျမပံုေပၚက အနီေရာင္အစက္ေလးမွာ။
• ကိုယ္႔ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ - ၆၅၆၅....(ေနာက္ဆံုးေလးလံုး ေမ့ေနလို႔)။
  

ကိုယ္႔ရဲ႕အၾကိဳက္ဆံုးေတြက

• အေရာင္ဆိုရင္ - အနီေရာင္။ တစ္ျခားအေရာင္ေတြလည္း ၾကိဳက္ပါတယ္။
  

• အ၀တ္အစားဆိုရင္ - ကိုယ္နဲ႔အဆင္ေျပတာေလးေတြေရြးတက္ေပမယ့္ အစြန္ေရာက္ ၾကိဳက္တက္တယ္။
  

• အစားအစာဆိုရင္ - မစားေကာင္းတဲ့အစားအစာကလြဲရင္ အကုန္စားတယ္။
  

• ပစၥည္းဆိုရင္ - တာရွည္အသံုးခံမယ့္ ပစၥည္းမ်ိဳးေရြးတက္တယ္။
  

• သီခ်င္းဆိုရင္ - အဆိပ္ခြက္ နဲ႔ ရန္သူတစ္ေထာင္(မ်ိဳးၾကီး)။ ေက်းဇူး(ဒိုးလံုး)။ မယ္တင္(ဟန္ထူးလြင္)။
  

• စာေရးစာဆရာ - ခင္ႏွင္းယု၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ ႏုႏုရည္(အင္း၀)၊ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)၊ တာရာမင္းေ၀၊ နီကိုရဲ၊ အၾကည္ေတာ္၊ ဂ်ဴး။
  

• စာအုပ္ - ေက်ာင္စာအုပ္မွလြဲျပီး အကုန္ၾကိဳက္တယ္။
  

• Life style – အရိုးသားဆံုး နဲ႔ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုး။
  

• ကိုယ္႔ရဲ႕၀ါသနာ - သစ္ပင္စိုက္တာ။
  

• အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္ - ဘ၀ကေပးမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလက္ေဆာင္။

• ကိုယ္႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူက -ေဖေဖ၊ ေမေမ နဲ႔ ေမာင္ေလး။
• ကိုယ္႔ရဲ႕ အေလးစားဆံုးသူက - ျမတ္စြာဘုရား။
  

• ကိုယ္႔ရဲ႕ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက - အင္းးးး။
  
• ကုိယ္႔ကို အမ်ားဆံုးနားလည္မွဳေပးႏိုင္သူက- ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ။
• ကိုယ္႔ရဲ႕ အမုန္းဆံုးသူက - ကိုယ့္ကိုမုန္းတဲ့လူ ကို အမုန္းဆံုးဘဲ။
  

• ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္ - အပါခ်ီေပၚတက္ခါနီးအခ်ိန္နဲ႔ အပါခ်ီေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္။
  
• အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္ - ၁၆ ၾသဂုတ္မွစလို႔ အခုထိ။
  
• အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ - ပထမဆံုးေမြးေန႔ကိတ္ လက္ေဆာင္ရျပီး လွီးတုန္းက။
  
• အမွတ္တရေန႔ - ၁-၄-၂၀၀၆
  
• ဆုေတာင္းတုိင္းသာ ျပည္႔မယ္ဆိုရင္ေတာင္းမဲ႔ဆု - ေတာင္းတဲ့ဆုတိုင္းျပည့္ရပါေစသား။
  

• အခ်စ္ဆိုတာ - အခ်စ္လည္းမဟုတ္ အမုန္းလည္းမဟုတ္တာ က သံုညဆို အခ်စ္က +၁။
  
• အမုန္းဆိုတာ - သံုညရဲ႕ အျခားတစ္ဘက္က -၁။
  
• အလြမ္းဆိုတာ - ရင္ထဲမွာ နင့္နင့္သီးသီး၊ ဆို႔ဆို႔နင့္နင့္ နဲ႔ အသက္ရွဴက်ပ္သလိုမ်ိဳးျဖစ္တာ ထင္တယ္။
  
• သံေယာဇဥ္ဆိုတာ - ေသမေလာက္မုန္းေနရင္ေတာင္ ျဖတ္လို႔မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါ အခ်စ္မဟုတ္ဘူး။
  
• ဘ၀ဆိုတာ - ဘ+၀။
  
• သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ - သူငယ္ခ်င္း+သူငယ္ခ်င္း=သူငယ္ခ်င္း
• ခ်စ္သူဆိုတာ - ခ်စ္သူဆိုတာ...ကိုယ့္ကို နားလည္ေပးႏိုင္ဆံုး ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့သူ။
  

• ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ဒီလိုထင္တယ္ - ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေပမယ့္ သိပ္ျပီးရစ္တက္တယ္။ ဟိ။အခုထိေတာ့ အသံုးမက် ေသးဘူးေပါ့။
  

• ကိုယ္႔ရဲ႕လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္က - "ညီမွ်ျခင္း"
• အေျပာခ်င္ဆံုးစကားတစ္ခြန္း - ဘယ္ေတာ့မွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မစြန္႔လႊတ္ခ်င္ဘူး...ရမလား။

ဒီပိုစ့္ေလး ဖတ္ျပီးေတာ့ ေရးခ်င္စိတ္ရွိသူမ်ားကို တက္လို္က္တယ္လို႔မွတ္လို္က္ပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကို တင္လုိက္ပါတယ္။ ေနမပူလို႔ ပံုေတြသိပ္မလွဘူး ျဖစ္ေနတယ္။