Red's Rose Dream: တစ္ႏွစ္တာမေလးရွား

Sandakan ေျမပံုေလးတင္ေပးလိုက္တယ္။

ေအာက္တိုဘာကုန္လို႔ ႏို၀င္ဘာေရာက္လာပါျပီ။ ႏို၀င္ဘာ ၂၆ ေရာက္ရင္ ကၽြန္မမေလးရွားကိုေရာက္တာ ၁ ႏွစ္ျပည့္ပါျပီ။ မေလးရွားဆိုေပမယ့္ ကၽြန္မေနတဲ့ေနရာက မေလးရွားႏိုင္ငံရဲ႕ အေရွ႕ဘက္အက်ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဆာဘားျပည္နယ္မွာပါ။ ဆာဘားျပည္နယ္ဟာ သံုးႏိုင္ငံပိုင္ ေဘာ္နီယိုကၽြန္ေပၚမွာ ရွိတဲ့၊ ေဘာ္နီယိုကၽြန္းရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းမွာရွိပါတယ္။ မေလးရွားႏိုင္ငံရဲ႕ ဆီအိုးၾကီးလို႔ေျပာႏိုင္ပါတယ္ ဆာဘားျပည္နယ္ဟာ မေလးရွားမွာ ဆီအုန္းအမ်ားဆံုးစိုက္တဲ့ျပည္နယ္ ျဖစ္သလို၊ ႏိုင္ငံ့၀င္ေငြတိုးေအာင္လုပ္ေပးတဲ့ ျပည္နယ္လည္း ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ သဘာ၀သစ္ေတာေတြ၊ ရွားပါးသတၱ၀ါေတြကို ထိန္းသိမ္းထားျပီး ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားေတြကို ျပသျခင္းျဖင့္လည္း မေလးရွားႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားေငြေတြ ရွာေပးေနပါေသးတယ္။

ကၽြန္မေနတဲ့ျမိဳ႕နာမည္ကို မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ေနပါတယ္။ ကၽြန္မေနတဲ့ျမိဳ႕ေလးက ျပည္နယ္ရဲ႕ဒုတိယ အၾကီးဆံုး Sandakan ျဖစ္ပါတယ္။ Sanda က Sulu ဘာသာစကားမွာဆင္းသက္လာတာျဖစ္ျပီး စစ္သားလို႔အဓိပၸယ္ရျပီး၊ kan ကေတာ့ ဖတ္ေကာင္းေအာင္ေရးထားတာလို႔ စာေတြမွာေရးထားပါတယ္။ ၁၈ ရာစု ဒခ်္လူမ်ိဳး ကုန္သည္ တစ္ဦးက ေပးသြားတာလို႔လည္းမွတ္သားရပါတယ္။ အစပိုင္းတုန္းက စစ္လက္နက္ပစၥည္းထုတ္လုပ္မွဳေတြ ဒီျမိဳ႕ မွာျပဳလုပ္တယ္လို႔လည္း ေရးသားထားပါတယ္။ ကုန္သည္မ်ားစခန္းခ်ရာ ရြာေလးကိုအစြဲျပဳလို႔ Sandakan ရယ္လို႕ျဖစ္လာပါသတဲ့။ ပထမကမၻာစစ္တုန္းက အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕အဓိကစခန္းအျဖစ္ရွိခဲ့ျပီး၊ ျပည္နယ္ရဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္တြင္းမွာ ဂ်ပန္ေတြဗံုးက်ဲလို႕ တစ္ျမိဳ႕လံုးျပားျပားေမွာက္သြား ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာျပန္လည္ျပဳျပင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ျမိဳ႕ေတာ္ကိုေတာ့ ေနာက္ဘက္ကမ္းေျခသို႕ေျပာင္း ေရႊ႕သြားခဲ့ျပီး KotaKinabalu လို႔အမည္ရပါတယ္။ Kota ကမေလးလို ခံတပ္လို႕သိရျပီး Kinabaluကေတာ့ Sabah ျပည္နယ္ရဲ႕ နာမည္ၾကီးေတာင္ရဲ႕နာမည္ကိုယူထားတာျဖစ္ပါတယ္။
Sabah မွာက မေလးလူမ်ိဳးေတြသာမက ေဒသခံလူမ်ိဳးကြဲအေတာ္မ်ားမ်ား ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ လူမ်ိဳးေတြထဲမွာ Kadazan နဲ႔ Murut တို႕ကေတာ့လူဦးေရမ်ားဆံုး ေဒသခံလူမ်ိဳးစုမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အျခားလူမ်ိဳးမ်ားအမ်ား အျပားရွိေပမယ့္ ကၽြန္မသိပ္မသိပါဘူး။ ဘာသာစကားေတြလည္း ကၽြန္မတို႕ ကရင္၊ကခ်င္၊ခ်င္းေတြ ကြဲသလို ကြဲပါသတဲ့။ အဓိက ကေတာ့ခ်င္းေတြလို၀တ္စားတက္တဲ့ Kinabalu ေတာင္နားမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ လူမ်ိဳးေတြမ်ား
ပါသတဲ့။ မေလးလူမ်ိဳးေတြအမ်ားစုကေတာ့ မူဆလင္ဘာသာကို အမ်ားဆံုးကိုးကြယ္ၾကျပီး၊ ေတာင္ေပၚသားေတြ
ကေတာ့ ခရစ္ယန္ဘာသာကို ကိုးကြယ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ ပင္နီစူလာမွာေတာ့ အိႏၵယလူမ်ိဳးမ်ားကို အမ်ားအျပားေတြရေပမယ့္ Sabah မွာေတာ့ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား အမ်ားအျပားကို ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အိႏၵယလူမ်ိဳးမ်ားကို စားေသာက္ဆိုင္မ်ားနဲ႔ ဗလီမ်ားမွာသာေတြ႕ရတက္ပါတယ္။ ျမိဳ႕ထဲမွာလည္း မေတြ႕ရသေလာက္ ရွားပါတယ္။
ေဒသခံေတြကေတာ့ ဆီအုန္းလုပ္ငန္းကို အမ်ားဆံုးလုပ္ကိုင္ၾကျပီး၊ ေရလုပ္ငန္းကလည္း အဓိကက်တဲ့ စီးပြားေရးျဖစ္ပါတယ္။ သစ္ခြမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာရွိသလို တစ္ခ်ိဳ႕မ်ိဳးစိတ္မ်ားဆိုရင္ မေလးေငြ သိန္းခ်ီတန္တဲ့ သစ္ခြမ်ိဳးမ်ားေတာင္ရွိပါသတဲ့။ ခိုးထုတ္တာေတြရွိသလို ခုိးယူတာမိရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္းသစ္ခိုးသလို ျပစ္မွဳၾကီးပါသတဲ့။ ထို႔အျပင္ Sandakan နားမွာရွိတဲ့ နာမည္းၾကီး လိပ္ကၽြန္းမွ လိပ္ဥမ်ားကိုလည္း Sandakan မွာ ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ရွိေပမယ့္ ဖမ္းမိရင္ေတာ့ ေထာင္ဒဏ္ၾကီးၾကီးခ်တက္ပါသတဲ့။ ၁၈ရာစုေလာက္က တည္းက တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားလာေရာက္ေနထိုင္ ၾကတာျဖစ္လို႔ တရုတ္လူမ်ိဳး ေရလုပ္သားမ်ား၊ ဆင္ရဲတဲ့တရုတ္ မ်ားကိုလည္း အမ်ားအျပားေတြ႔ရတက္ပါတယ္။ Sandakan မွာ တရုတ္လူမ်ိဳး မီလွ်ံနာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိၾကေပမယ့္ KLေလာက္ Kidnapping မမ်ားပါဘူး။
Sandakan မွာ သဘာ၀သစ္ေတာဥယ်ာဥ္ေတြရွိျပီး ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြ အေတာ္ရတဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ Sandakan မွာ နာမည္ၾကီးတဲ့ Orangutan လို႔ေခၚတဲ့ ရွားပါးျပီးလူနီးပါးတူတဲ့ေမ်ာက္ နဲ႔ Proboscis လုိ႔ေခၚတဲ့ ႏွားေခါင္းၾကီးၾကီးေမ်ာက္ ေတြကိုသဘာ၀သစ္ေတာ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာထားျပီး ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ ေတြကို ၀င္ေၾကးေငြမ်ားမ်ားယူျပီးျပထားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားေငြရတဲ့လုပ္ငန္းကလည္း Sandakan ရဲ႕အဓိကစီးပြားေရး တစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးခါစOrangutanေလးေတြကိုလည္း ေမြးစားခြင့္ခ်င္တဲ့လူေတြကို ေမြးစားခြင့္ေပးလို႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကလည္း ေမြးစားျပီးေထာက္ပံ့ေၾကးေပးၾကပါတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ ေဘာ္နီယိုကၽြန္မွာဘဲရွိတဲ့ ေမ်ာက္လို႔လည္းေျပာၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔သြားၾကေပမယ့္ သြားတဲ့အခ်ိန္ေနာက္က်ျပီး ပိတ္ခ်ိန္နဲ႔ၾကံဳလို႔ ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။ ဒီကေနမေျပာင္းခင္ တစ္ေခါက္ေလာက္ ထပ္သြားဖို႔ေတာ့စဥ္းစားထားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔အိမ္နားမွာ Crocodile Firm ရွိပါတယ္။ မီးေက်ာင္းဥယ်ာဥ္ေပါ့။ ကေလးေတြအမ်ားဆံုး သြားၾကည့္ၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ လူၾကီးေတြျဖစ္ေနျပီဆိုေတာ့သြားမၾကည့္ၾကဘူး။ :P
Sabah ျပည္နယ္မွာ Marine Creature နဲ႔ပက္သက္လို႔ လိပ္ကၽြန္တစ္ခုသာ ရွိေပမယ့္။ Sarawak ျပည္နယ္မွာ
ေတာ့ Marine Creature နဲ႔ပက္သက္လို႔ အေတာ္ေလး ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြကို ဆဲြေဆာင္ႏုိင္ပါရဲ႕။ Sandakan မွာ ကၽြန္မေနတဲ့အိမ္နားမွာရွိတဲ့ ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက Australia နဲ႔ British သံု႔ပန္းမ်ားကို ထိန္းသိမ္းထားရာ စခန္းကို War Memorial Park အျဖစ္ ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ျပီး ခရီးသြားမ်ား အလည္သြားစရာေနရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အလည္လာသူေတြကိုေတာ့ ၀င္ေၾကးအခမဲ့ပါတဲ့။ စစ္အတြင္းက အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ အခုအခ်ိန္အထိရွိေနပါေသးတယ္။ စစ္အတြင္းက သံု႔ပန္းအျဖစ္အဖမ္းခံရတဲ့ သူေတြရဲ႕ မိသားစုေတြလာေရာက္လည္ပတ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတာပါ။ စစ္သံု႔ပန္းအားလံုးနီးပါး ေသးဆံုးၾကျပီး ၆ ေယာက္သာထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားပါတယ္။ ဒီမွာအသးစိတ္ၾကည့္ရွဳႏိုင္ပါတယ္။
ျမိဳ႕ေတာ္ Kota Kinabalu နဲ႔ Sandakan နဲ႔သြားတဲ့လမ္းေပၚမွာ Kinabalu ေတာင္ရွိျပီး ၅နာရီေလာက္ ခရီးရွိပါတယ္။ ခရီးမွာေတာ့ ေတာင္တက္လမ္းေတြသာျဖစ္တဲ့အျပင္ အျမင့္မီတာ ၂၀၀၀ေက်ာ္ ေလာက္ကိုတက္ရတဲ့ကားလမ္းျဖစ္ျပီး၊ ေတာင္ေပၚမွာေတာ့ ေန႔စဥ္မိုးရြားပါတယ္။ မနက္ ၁၀နာရီေက်ာ္ရင္ ေတာင္မၾကီးကိုမျမင္ရေတာ့ဘဲ ျမဴမ်ားနဲ႔ဖံုးေနတက္ပါတယ္။ ကံေကာင္းရင္ေတာ့ ၁၁ နာရီေက်ာ္တဲ့ အထိျမင္ရပါတယ္။ ေတာင္မၾကီးကိုၾကည့္ခ်င္ရင္ေတာ့ မနက္ေစာေစာကို ခရီးထြက္ ရပါတယ္။ ေတာင္ေပၚမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္က ေတာင္ၾကီးလို၊ ေမျမိဳ႕လိုရာသီဥတု ျဖစ္ျပီး၊ အျမဲႏွင္းေ၀ ေနတက္ ပါတယ္။ လက္မွဳပစၥည္းမ်ားေပါသလို၊ ေတာထြက္ပစၥည္မ်ားလည္းေပါပါတယ္။
ဒီကလူေတြကေတာ့ စိတ္ထားႏုညံသိမ္ေမြ႔ၾကပါတယ္။ စကားေျပာရင္ တိုးတိုးသာသာေျပာတက္ၾကပါတယ္။ ဒီမွာ ေအာ္ဟစ္ျပီးရန္ျဖစ္တာမ်ိဳးေတြ အခုအထိေတာ့ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေသးပါဘူး။ အိမ္နားမွာလည္း ညေန ၇ နာရီေလာက္ဆို လူေတြအျပင္ထြက္သာသိပ္မျမင္ရသလို ထြက္ရင္လည္းကားနဲ႔ထြက္တာမ်ားလို႔ လမ္းေတြမွာ လူသြားလူလာရွင္းပါတယ္။ မေလးလူမ်ိဳးမ်ား ႏုညံ့သလို အပ်င္းလည္းၾကီးၾကပါတယ္။(ကၽြန္မအျမင္ကို ေျပာတာပါ။) ဟိုဘက္လမ္းနဲ႔ ဒီဘက္လမ္းကိုသြားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ လမ္းေလွ်ာက္ေလ့မရွိဘဲ ကားနဲ႔ဘဲသြားေလ့
ရွိလို႔ ျပင္းတယ္ လို႔ေျပာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြေလာက္သာ လမ္းေပၚမွာေတြ႔ရျပီး၊ ဘာသာေရးအရ လည္း အိမ္တြင္းေအာင္းတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာသာေရးအရ အရက္ေသာက္ခြင့္မရွိလို႔ တရုတအရက္သမား ေတြသာ ေတြ႕ရျပီး၊ အလြန္ဆိုးတဲံ မေလးမ်ားကေတာ့ ဘီယာေသာက္ၾကပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာေလာက္ လမ္းေတြေပၚမွာ လူေတြမစည္တာေတြ႔ရပါတယ္။ Super market ေတြနဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ ေတြေလာက္သာ လူစည္ကားျပီး၊ ကၽြန္မေနတဲ့ျမိဳ႕ကဘဲ ေသးေနလို႔လားမသိပါဘူး။ လမ္းေပၚမွာေတာ့ ကားေတြျပည့္ေနတာပါဘဲ။ ဓါတ္ဆီဆိုင္ဆိုတာကေတာ့ လက္ညွိဳးထိုးမလြဲေတြ႔ရတက္ျပီး၊ တန္းစီစရာလည္းမလိုပါဘူး။ ဟဲဟဲ ဒီကုိေရာက္ခါစက အရင္ေရာက္ျပီးသားအန္တီၾကီးက ဟာသေလး တစ္ခုေျပာပါတယ္။ သူကသူ႕ေယာက္်ားကို ဓါတ္ဆီစာအုပ္ကဘယ္မွာလဲ၊ ဆီထုတ္ရက္က ဘယ္ေတာ့လည္းလို႔ ေမးရေသးတယ္တဲ့။ သူ႕ေယာက္်ားက ဒီမွာဓါတ္ဆီဆုိင္ဆုိတာ ရန္ကုန္ကလမ္းေဘးက ပုလင္းေတြ၊ ဓါတ္ဆီပံုး ေထာင္တဲ့ဆိုင္ေတြ ေလာက္ေပါတယ္လို႔ေျပာပါသတဲ့။ ကားေရာင္းတဲ့သူေတြက ျခံက်ယ္က်ယ္မွာ ကားေတြဒီ အတိုင္းထိုးထားတာ မိတၳီလာမွာႏြားေတြထားတာၾကေနတာပါပဲ၊ ကၽြန္မဒီေရာက္ခါစက လမ္းေဘးမွာ ကားေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြကို ေတြ႔ရတာ The Mask ကားထဲကလို မ်က္လံုးေတြျပဴးထြက္၊ လွ်ာေတြအလွ်ား ရွည္္ထြက္သြား သလိုပါဘဲ။ ကၽြန္မကေတာသူဆိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာေတာင္ ကားမ်ားလို႔အံ့ၾသေနတာ ဒီကကားေတြလည္း ျမင္ေတာ့ပိုဆိုးတာေပါ့။
ဒီေဒသက လူေတြဆီမွာ ထူးဆန္းတဲ့အေလံအထေလးတစ္ခုကေတာ့ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းမွာ ပန္းအလွပင္ေတြ စိုက္တက္တဲ့အေလ့အက်င့္ တစ္ခုပါဘဲ။ အိမ္တိုင္းနီးပါး သစ္ခြစိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အလွသစ္ပင္ေလးေတြ စိုက္ၾကတယ္။ အနည္းဆံုး အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕မွာ ပန္းအိုး ၁၀အိုး ၁၅ အိုးေလာက္ရွိတက္
ပါတယ္။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့ တရုတ္အိမ္ေတြမွာေတာ့ ေၾကြပန္းအိုးအေကာင္းစားၾကီးေတြနဲ႔ ပန္းအလွပင္ေတြ စိုက္ေလ့ရွိပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာလည္း ျခံစည္းရိုးနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ေရေျမာင္းၾကားမွာ ပန္းအလွပင္ေတြစိုက္တက္ ၾကပါတယ္။ လမ္းေဘးေတြနဲ႔ အ၀ိုင္းေတြမွာ ပန္းေတြစိုက္ထားၾကျပီး၊ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ပုဏၰားရိပ္ပင္နဲ႔၊ စကၠဴပန္းေတြစိုက္တာမ်ားပါတယ္။ စိုက္ထားတဲ့ပန္းပင္ေတြက အျမဲပန္းေတြပြင့္ေနတက္ျပီး စိမ္းစိုေနတာ ကေတာ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္လို႔ထင္ပါတယ္။
အခုကေတာ့ မေလးရွာရဲ႕မိုးတြင္းျဖစ္ပါသတဲ့။ ေအာက္တုိဘာလကုန္ ေလာက္ကစျပီး၊ တရုတ္ႏွစ္ကူးအထိ မေလးရွားရဲ႕မိုးတြင္းျဖစ္ပါသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ေရာက္ျပီ ၁ႏွစ္အတြင္းမွာ မိုးပ်တ္သြားတာ၁လဘဲ ရွိပါတယ္။ တႏွစ္ပတ္လံုးမိုးရြာတယ္လို႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။ မိုးရြာရင္ ေတာင္တက္လမ္းေတြမွာ ေတာင္ျပိဳတာ ေတြ ရွိသလို၊ လမ္းေတြမွာ ေရလွ်ံတာေတြလည္းရွိပါတယ္။ အျပင္းၾကီးတဲ့ မေလးေတြ မိုးရြာရင္ဘာအလုပ္မ ွမလုပ္ ၾကေတာ့ပါဘူး။ မေလးရွားမွာ ေနထိုင္တဲ့လူဦးေရက သန္း ၂၀ ေလာက္ဘဲရွိတာမို႔ ေျမလြတ္ေျမရိုင္းေတြ မ်ားလို႔လားမသိပါဘူး ေတာ္မ်ားမ်ားကျခံေတြနဲ႔ေနထိုင္ၾကတာမ်ားပါတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အိမ္ေတြကို သိပ္ျပီးျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ မေနၾကေပမယ့္၊ ကားေကာင္းေကာင္းေတာ့ ၀ယ္စီးၾကတယ္။ အိမ္တိုင္းနီးပါး အနည္းဆံုး ကား၂စီးေေလာက္ေတာ့ရွိတက္ ၾကတယ္။ သစ္သီးေရာင္းတဲ့သူကလည္း 4wheel နဲ႔လမ္းေဘးမွာ ေစ်းေရာင္းတယ္။
ဒီမွာ၀န္ထမ္းအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လုပ္ခလစာမ်ားမ်ားမရၾကေပမယ့္ အေၾကြးစနစ္ထြန္းကားတာေၾကာင့္ လူတုိင္းစိ၊ အဆင္အတန္းမွိမွိေနႏိုင္ၾကတယ္။ အလုပ္လုပ္ရင္ ပိုက္ဆံရတာသိေတာ့ ၁၈ႏွစ္ေက်ာ္တာန႔ဲ အိမ္ကထြက္ျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ ကိုယ့္လုပ္ခနဲ႔ကိုယ္ သံုးၾကတာမ်ားပါတယ္။ အားက်စရာပါ။ ကၽြန္မကို္ယ္တိုင္ အခုအခ်ိန္ထိ မိဘလုပ္စာထိုင္စားေနတဲ့ဘ၀က မကၽြတ္ေသးလို႔ သူတို႔ကိုမနာလိုပါဘူး။ ၀န္ထမ္းေတြကို ဦးစားေပးထားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မူဆလင္လူမ်ိဴး၊ မေလးေတြကို အခြင့္ထူးေပးထားပါတယ္။
အစုိးရက ဒီေလာက္ဦးစားေပးတာေတာင္ မေလးလူမ်ိဳးေတြက ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့သူအေတာ္ရွားပါသတဲ့။ တရုတ္ေတြဘဲ ထူးခၽြန္ၾကတာမို႔၊ ဆင္ရဲသားမေလးေတြကို အမ်ားအျပားေတြ႔ရပါတယ္။ ကေလးအလုပ္သမား ေတြလည္း အမ်ားအျပားေတြ႔ရပါတယ္။ တစ္ေန႔ကို မေလးေငြ၂က်ပ္၊ ၃က်ပ္နဲ႔ ၀မ္းေရးျပီးေနရတဲ႔ မေလးေတြ၊ လုပ္ခနဲနဲနဲ႔လုပ္ေနရတဲ့မေလးေတြ အမ်ားၾကီးေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔ေတြက အစားအေသာက္ကို ကၽြန္မတို႔ ေလာက္ဇာမခ်ဲ႕တက္ၾကဘူးလို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ပြဲလမ္းဆိုရင္ေတာ့ ရွာသမွ်ကို အကုန္သံုးေတာ့တာပါဘဲတဲ့။ ကၽြန္မေမာင္ေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ တစ္လရင္းဂစ္၈၀၀ရတာ ကား၀ယ္ စီးပါသတဲ့။ အံ့ေရာ။
မေလးမွာလည္း လာဘ္ေပးတာေတြ၊ လာဘ္ယူတာေတြရွိပါတယ္။ ကၽြန္မKL သြားတုန္းက လမ္းေဘးမွာ ထံုးေပသီးကို လာဘ္ထိုးေနတဲ့ လမ္းမွားေမာင္းတဲ့ ကားသမားကိုေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မေမာင္ေလး ကားလိုင္စင္လုပ္တုန္းကလည္း လုိင္စင္ရံုးကပြဲစားကုိ အေတာ္ေပးလိုက္ရပါတယ္။ ဒီမွာလည္း under table ရွိလို႔ အသက္ရွဳနဲနဲေခ်ာင္သြားပါတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြမရွိရင္ ကၽြန္မတို႔မေနတက္လို႔ပါ။ ကၽြန္မတို႔အိမ္ေဘးမွာေန တဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းက သူ႕အလုပ္ကေပးထားတဲ့ကားကေန ဆီေတြထုတ္ျပီး သူ႕ရြာကအမ်ိဳးေတြလာရင္ထည့္ေပး
သလို၊ သူရြာျပန္ရင္လည္း ဆီပံုးအၾကီးအငယ္ေတြနဲ႔ယူသြားေလ့ရွိပါတယ္။ အိမ္ေဘးက မေလးစစ္တပ္က ရဲေဘာ္က သူ႔သားသမီးေတြကို တစ္အိမ္ေက်ာ္က ဗလီဆရာအိမ္မွာ အာေရးဗ်ဘာသာစကားသင္ခိုင္းျပီး၊ ဗိုက္ၾကီးေနတဲ့ သူ႔မိန္းမအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ကားတစ္စီး၀ယ္ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။
မေလးမွာ ပညာေရးနဲ႔က်န္းမာေရးကို အဓိကဦးစာေပးတာမို႔ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ ပညာေရး၀န္ထမ္ေးတြ
ကိုသိပ္ျပီးဦးစားေပးၾကပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ မေလးကဘြဲ႔ရဆရာ၀န္ေတြ ႏိုင္ငံျခားထြက္ျပီးအလုပ္လုပ္ၾကတာမို႔ မေလးမွာ ဆရာ၀န္ရွားပါးမွဳၾကံဳေနရပါတယ္။ Sabahမွာ ျမန္မာျပည္ကပင္စင္စားဆရာ၀န္ေတြကို Sabah University မွာ လစာေကာင္းေကာင္းေပးျပီး(ရင္ဂစ္၁၀၀၀၀ေက်ာ္ေလာက္) ဆရာေတြမျဖစ္ခန္႔ထားလို႔၊ ျမန္မာျပည္က ဆရာ၀န္ေတြ မေလးမွာလာျပီးအလုပ္လုပ္ၾကလို႔ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ မေလးရွားက ျပည္သူပိုင္ေဆးရံုေတြမွာ ျမန္မာဆရာ၀န္ေတြ အမ်ားၾကီးေရာက္ေနၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိရင္ မေလးမွာ လုပ္ေနတာ ႏွစ္၂၀ေလာက္ရွိပါျပီ။ မေလးမွာ ေက်ာင္းဆရာေတြကို လခအမ်ားဆံုးေပးထားျပီး၊ နယ္သြားတဲ့သူ ေတြဆိုရင္ အနည္းဆံုး ရင္းဂစ္၅၀၀၀ေက်ာ္ ေလာက္ရပါတယ္။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာေတြအားလံုး ကၽြန္မရဲ႕တစ္ႏွစ္တာအေတြ႔အၾကံဳေတြျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြတိုးတက္
တာေတြျမင္တိုင္း အားက်မိပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ သူတို႔ေတြမွာလည္း အသမာမွဳေတြ၊ လာဘ္စားမွဳေတြ၊
ခိုးမွဳေတြ ရွိၾကေပမယ့္ ႏိုင္ငံကတိုးတက္ေနပါတယ္။ တရုတ္ေတြလက္၀ါးၾကီးအုပ္မွဳေတြကို အပ်င္းၾကီးတဲ့မေလး
ေတြ အေတာ္ၾကီးအလူးအလိမ့္ခံေနၾကရပါတယ္။ ဘာသာေရးကြဲ၊ လူမ်ိဳးကဲြေတြ အမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရး ရွုပ္ေထြးမွဳမရွိပါဘူး။
ဒီႏွစ္ဆီအုန္းေစ်းေတြတက္သြားလို္႔ ဆီအုန္းပိုင္ရွင္ေတြ ေပ်ာ္သြားသလို၊ ဆီအုန္းရင္ႏွီးျမွဳပ္ႏွံ သူေတြ မ်ားလာပါတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ အင္ဒိုနီးရွားျပီးရင္၊ ကမၻာေပၚမွာအၾကီးဆံုးဆီအုန္းျခံၾကီးက မေလးရွား မွာပါ။ ဒီႏွစ္ကို မေလးရွားက International Space Station ကို တစ္ေယာက္သြားခြင့္ရလို႔ မေလးလူမ်ိဳးေတြ အလြန္ဘဲဂုဏ္ယူေနၾကပါတယ္။ ဒီႏွစ္ဟာ မေလးရွားရဲ႕ ႏွစ္(၅၀)ေျမာက္ေရႊရတုလြတ္လပ္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ မူဆလင္ေတြျဖစ္လို႔ ဘာသာေရးကို အလြန္ုလုပ္ၾကသလို။ ဘာသာေရးနဲ႔ပက္သက္လို႔ တင္းက်ပ္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြရွိသလို၊ လူေတြကလည္း တင္းက်ပ္တဲ့စည္းကမ္းေတြကို လုိက္နာၾကပါသတဲ့။ ႏိုင္ငံကို ဘာသာေရးနဲ႔ထိန္းသိမ္းထားတယ္လို႔ ကၽြန္မျမင္ပါတယ္။ လူေတြေနထိုင္တဲ့ ေနရာျဖစ္လို႔ လူမွဳ႕အရွဳပ္ေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္ၾကီးေပမယ့္ မတၱာထားျပီး အရာရာကို ဆံုးျဖတ္သြားၾကတယ္လို႔လည္းကၽြန္မခံစားမိပါရဲ႕။ မတၱာထားတယ္ဆိုတာ ဘာသာေရးနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး။ လူမ်ိဳးနဲ႔လည္း မဆိုင္ပါဘူး။ မတၱာထားႏိုင္တဲ့ကိုယ္ ဟုတ္မဟုတ္ ဆိုတာနဲ႔ဘဲဆိုင္ပါတယ္လို႔ ကၽြန္မျမင္သြားပါတယ္။ ျမတ္စြားဘုရားေဟာထားတဲ့ တရားေတြ အားလံုးကို ကၽြန္မမသိေပမယ့္။ မတၱာထားရင္ မတၱာျပန္ရျပီး၊ မတၱာသည္အရာရာကို ေအာင္ႏိုင္တာ အၾကြင္းမရွိယံုၾကည္သြားပါတယ္။ ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကိုယ္မပ်က္ဖို႔လည္း ကို္ယ့္ကို္ကို္ယ္ အျမဲသတိေပးမိပါရဲ႕။
ဒါေတြေရးေနလို႔ သိပ္ျပီးအားက်ေနလား၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္မရွိဘူးလား၊ မေလးရွားမွာ အႏွိမ္ခံအလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုမွကိုယ္ခ်င္းမစာ ဒီလိုမ်ိဳးအားက်တဲ့စာေတြ၊ မေလးရွားေကာင္းေၾကာင္းေတြ စတဲ့ေမးခြန္းေတြ ေမးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ သူတို႔ကို ေလးစားသြားတာေတာ့အမွန္ပါဘဲ။ သူတို႔ရဲ႕ ညီညြတ္လို႔ေအာင္ျမင္တဲ့ သာဓကကိုေတာ့ ကၽြန္မျမန္မာျပည္ကို ျပန္ရင္ အပိုင္ယူသြားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ ထားပါတယ္။ သူမ်ားေတြကိုလည္းလိုက္ေျပာဖို႔လည္း ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ ကၽြန္မကိုလူေတြဘာ ေျပာေျပာမေလးရွားေတြ ဘယ္လိုေအာင္ျမင္သြားတဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့ အားရေအာင္ေျပာ ရအံုးမယ္။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ။
ႏွင္းဆီနီနီ။။

(မွတ္ခ်က္။။ မေက်နပ္ခ်င္း၊ အၾကံျပဳခ်င္း၊ အားေပးခ်င္း၊ ကၽြန္မနဲ႔သေဘာတူခ်င္းမ်ား ရွိခဲ့လို႔ကြန္႔မန္႔ေရးခဲ့ရင္ လံုး၀ၾကိဳဆိုပါတယ္။ ဓါတ္ပံုတင္လိုက္ပါတယ္။)